„Патот до славата" (The Walk) е нов, игран филм за подвигот на Филип Петит, кој во 1974 се прошета на жица оптегната помеѓу покривите на двете кули-близначки во Њујорк. Сега кога нив ги нема, овој настан не се толкува само како луда акробација, туку има и поголемо симболичко значење.

Оние кои работат во научни установи раскажуваат дека од време на време кај нив знаат да навратат луѓе со разни откачени идеи, проекти за перпетум мобиле, свемирски летала или докази за неисправност на теориите на славните научници. И сето тоа е во ред, на моменти дури и симпатично, доколку не се случи нешто како пред повеќе од половина век во Бостон.

Кога денес го гледаме Дисмаленд на Банкси, или политички ангажираните изложби на Аи Веивеи, сведоци сме на обиди за критика на воспоставените сили на моќ, низ уметност која исмева, но и предупредува. Вакви примери низ историјата има многу, но интересно е кога на нив ќе се наиде среде уметнички правци кои многумина ги сметаат за обична „стилска вежба". Таков е дадаизмот, кој всушност тежи од политички активизам, кој бил и причина за неговиот внатрешен распад.

Го знаете она „не ја цени книгата по корицата". Ама оние неколку реченици отпечатени на книгите, кои се обично полни со фалби, особено ако се потпишани од славни автори, играат токму на таа карта.

Овој настан, кој се одржува еднаш годишно во текот на последната недела од септември, ја промовира слободата на читање. Но дали во САД навистина има забранети книги?

Се работи за државно признание кое го доделува претседателот на Црна Гора, секоја втора година, на автор на книжевно дело кое е прв пат објавено во претходните две години на некој од јужнословенските јазици: босански, бугарски, македонски, словачки, српски, хрватски и црногорски, како и на албански.

Бартон Ли Хејзлвуд (1929-2007) бил американски кантри и поп пејач, најпознат по неговата соработка со Ненси Синатра и Дин Мартин, но и по стил на музицирање кој бил опишуван како „кантри психоделија" или „сахарински андерграунд". Eдно време решил да се пресели во Шведска. 

Колку и да звучи чудно, забраната за користење некој јазик може да помогне тој да биде зачуван. Еден таков пример е романски јазик кој се зборува во Шпанија, Андора, дел од Франција и Италија, а кој на матичната територија долго и систематски бил потиснуван од шпанскиот. 

Издавачот Блумсбери започна со интересен проект - објавува кратки книги во електронски формат и на хартија за предмети кои ги користиме секојдневно, но за чија културна историја знаеме малку или ич. На сајтот има и повик за сите кои би биле заинтересирани да пишуваат на ваква тема.

Долга или кратка, бојосана или виткана, под шамија или мрсна и немиена, косата е моќен симбол на општествен статус, или на отфрлање на истиот. Од Самсон и Далила, до Доналд Трамп, таа има и долга културна историја

Спортисти што убиваат некаков демон, а тој потоа ги истребува еден по еден - книгата на познатиот пејач има само 128 страници, но изгледа е тенка и по содржина. Критичарите сепак имаат и поживописни епитети за неговото дебитантско дело.

Иронично насловена како „Никогаш нема да ги напишам моите мемоари", новата книга на диско дивата не само што открива многу за нејзиниот живот, туку ги прави парам-парче оние кои се обидуваат да ја имитираат, а не биле ни родени кога таа го пробивала патот на јаките жени во музиката.

Не мислиме на масовно излегување од лабораториите и предавалните за да се прават онакви анкети по пазари, ниту пак на пишување колумни во својство на „експерти" за дневно-политички теми. Мислиме на потребата професори и научници од различни области почесто да пишуваат за не-академска публика, односно како упатени новинари.

Во Телурајд, Колорадо во септември повеќе од 40 години се одржува фестивал, на кој се прикажуваат нови филмови (услов е тоа да им биде северноамериканска премиера). Оваа година меѓу другите луѓето го гледаа, и плачеа на новиот документарец на Лори Андерсон.

Рајан Адамс (не Брајан) е американски музичар, поет и сликар, кого го нарекуваат „засекогаш даун екс-кантри рокер". Тој има нов албум со наслов „1989" на кој обработува песни на - Тејлор Свифт! Ама не знаете колку добро звучи тоа.

Mинатиот викенд на плоштадот Тесла пред Културно информативниот центар во Загреб уметникот од Тајван Лан Хунг, во склоп на перформанс инспириран од Диоген, требаше да мине осум часа во потрага по Човек. Лоша вест - бил отстранет од полицијата по пет. Добра вест - толку часови шетал гол низ строгиот центар.

Оние што ги читале неговите дела знаат дека познатиот писател има посебна слабост кон музиката, и дека практично секоја негова книга содржи сопствена плејлиста. Сега ја отвара неговата домашна колекција за оние кои сакаат да ѕирнат во неа.

На она што требаше да биде роденден на Игор, а е вечер во која постхумно се читаат неговите стихови. Топли наспроти студот на светот. 

Ентони Бордејн има нов проект, кој на прв поглед не е поврзан со готвење. Се вика „Сиров занает" (Raw Craft), a се работи за кратки филмови во кои познатиот готвач ги претставува „најдобрите занаетчии на Америка". 

На сцената на Српско народно позориште во Нови Сад неделава се одржа праизведбата на најновата драма на Дуковски, „Духот кој оди" во режија на Ацо Поповски. Еве го неговото интервју за српски Блиц (читајте го со гласот на Дукац во себе).

Неговите настапи во живо тешко дека можат да се споредат со било кои други во историјата на рок музиката. На 16 септември 1970, само два дена пред неговата смрт, Хендрикс настапил за последен пат. Симнувајќи се од сцената, полека заминал на друга задача. 

Тоа требаше да биде најамбициозниот книжевен проект на нашето време - скенирање на сите светски книги и нивно поставување онлајн. Осум години откако почна, Гугл букс некаде закочи.

Со пајтоновците мислевме дека се поздравивме во пакет за вјек и вјеков уште кога го гледавме нивниот настап пренесуван во живо од арената 02 во Лондон летоска (за што пишувавме тука). Ама двајца од нив сега си прават посебен проект, oбидувајќи се до крај да го „изгребат тенџерето“.

На 13 септември се наврши половина век од издавањето на синглoт Yesterday на Битлси. Тоа беше прва соло снимка на Макартни, и воедно прва песна на групата напишана само од еден Битлс - знак дека тој и Ленон почнуваат да се движат во различни насоки. Дали сте повеќе за Џон или за Пол сè уште се смета за избор кој кажува нешто не само за вашиот музички избор, туку и за вашиот светоглед.