Фестивалот на креативен документарен филм Македокс оваа година ќе се одржи од 21-28 август на неколку локации. Меѓу 75-те филмови има еден кој навидум многу пати сте го гледале. Но и покрај препознатливиот формат, тој сепак успева да трогне и да допре, низ приказните на децата од едно училиште во Виена. 

Нова книга под наслов „Книжевниот клуб на ЦИА“ од долгогодишниот новинар на Гардијан, Чарли Инглиш, е возбудлива историја на тоа како агенцијата пренесувала забранети книги преку Железната завеса.

Една песна инспирирана од бегалските страдања на Палестинците, објавена во Нова Македонија во 1982, придонела нејзиниот автор да стане славен во арапскиот свет, иако цели 25 години тој не бил свесен за тоа. Денес неговите стихови се повеќе од актуелни. 

Имаме фиоки полни маици – удобни, евтини и лесни за комбинирање. Но маицата одамна не е само „основно“ парче облека. Последните 70 години таа е средство за самоизразување, а денес, во 2025, маицата со натпис е како подвижен билборд за протестни и ангажирани пораки, макар биле напишани и со коректорски грешки.

Меѓународно истражување спроведено во дванаесет земји покажало дека, при донесување сложени одлуки, луѓето насекаде во светот најчесто се потпираат на сопственото размислување, наместо да бараат совет од други. Ова важи и за поиндивидуалистичките, и за поколективистичките општества. 

Колку повеќе учиме за апокалипсите од минатото, толку повеќе надеж имаме дека ќе ја надминеме и нашата, онаа реалната или замислената. Тоа нема да биде пријатно, ниту праведно, но светот и нашите култури, заедници – па дури и нашиот вид – од неа ќе излезат променети. Ова го тврди авторка на нова книга на тема апокалипса.

Германскиот производител на спортска опрема „Адидас“ се извини откако беше обвинет за културoлошко присвојување на дизајнот на новата патика „Оахака слип-он“, традиционално изработувани од домородна заедница во Мексико.

Авторката Бони Цуи комбинира наука, култура, новинарство и лични стории за да истражи не само што се мускулите, туку и каква улога играат во нашите животи и во човечката култура воопшто.

Научниците одамна се фасцинирани од фактот дека слоновите ретко заболуваат од рак, иако според нивната физичка големина и долгото траење на животот би требало да се подложни на поголем ризик за ова заболување. За ваквиот парадокс има и посебен термин. 

Документарецот ја истражува врската меѓу шареноликите животни искуства на Скорсезе и неговата уметничка визија, од студентските филмови на Универзитетот во Њујорк до денес, обработувајќи теми како местото на доброто и злото во човечката природа.

Ова е филм којшто веројатно ќе ги интересира единствено оние кои се запознаени со ликот и делото на Сергеј Донатович Довлатов, талентираниот писател кој поради несовмесност со советскиот режим ќе чека 20 години да биде објавен, дури откако веќе нема да биде во татковината. Куриозитет е што него го игра српскиот актер Милан Мариќ. 

За да покажат како може да се манипулира системот на цитираност на научни статии (од којшто произлегува и кај нас славниот „импакт фактор“), двајца млади научници решаваат од еден симпатичен мачор да направат нобеловец. Не им требало многу. 

Кога се појавиле, „летачките птици“ од железо предизвикувале восхит но и страв. Селанството ниту имало потреба, ниту горело од желба да ги користи. Но самото убедување дека овие модерни средства се во ред, значело победа за системот, кој на овој начин сметал дека ќе ги искорени примитивните ставови на селанството и ќе го поврзе со градските работници. 

До сега сме добивале предлози и сугестии за осврти за филмови, но прв пат се случи да добиеме (и Букбокс и Офф кафе) нешто што личи на домашна работа - наслов, линк и конкретни (дури 9) прашања. Првиот импулс беше домашното да се бојкотира, како такво. Ама љубопитноста победи.

На три часа од Софија, длабоко во срцето на Стара планина, се наоѓа необичниот објект познат како „Бугарското НЛО“ — споменикот Бузлуџа. Издигнувајќи се на истоимениот врв, тој е видлив од далеку и остава силен впечаток кај оние што првпат го здогледуваат.

Во биографијата на големите историски личности речиси секогаш има еден спореден, кој е всушност многу поинтересен. Таков е примерот со Абрам Петрович Ганибал, кој по игра на случајот (или на судбината) во 18 век пристигнал на дворот на Петар Велики, станал негово „кумче“ и направил цела воена и интелектуална кариера во новата татковина. Но неговото наследство е и генетско - еден од неговите синови бил татко на мајката на Пушкин. 

Иако е еден од најпрепознатливите симболи на американската филмска индустрија, соништата, гламурот и често лажната илузија за успех, холивудскиот знак често бил занемаруван и на раб на пропаѓање. Но во 1970-тите еден познат рокер решил да помогне распадната конструкција да се очеличи, за навек. 

Славниот Вилијамс, познат по музиката за некои од најпознатите филмови на нашето време, годинава по првпат напиша концерт за пијано. Изјавил дека на „овие години“ не се знае уште колку ќе може да работи и дека време е да се остварат некои младешки желби. Браво за него. 

„Волците треба да знаат дека луѓето се лоши“, вели претставник на институцијата задолжена за безбедност на стоката, објаснувајќи ја необичната стратегија за заштита од нив. 

Понекогаш знаеме да заглавиме до доцна во ноќта обидувајќи се да лоцираме цитат и извор на некое тврдење. Така, од стенд-ап комедија стигнавме до такво кое вели дека причината за порастот на алергии на полен по американските градови се должи на садењето само на машки садници. За ова наводно е виновен човек со име и презиме што го предложил истото, а што потоа станало државна политика. Хм...

Џулијан С. Хаксли бил познат еволутивен биолог кој мислел дека еугениката е клучот за поеволуиран и хармоничен свет. Како со вакви ставови се нашол на чело на агенцијата на Обединетите нации и дали за него „еугеника“ значело исто она на што ни асоцира терминот денес?

Нова книга под наслов „Нарачка за смрт“ зборува за митологијата, логистиката и последиците од политичките убиства низ историјата. Такви сме сведочеле и кај нас, иако тие не секогаш се означени со ваквата одредница, ниту пак се до крај расветлени. 

Роман од еден од највлијателните проучувачи на религијата на 20-тиот век, толкувач на религиските симболи и на митот, преточен во филм од ни помалку ни повеќе славиот Френсис Форд Копола. Низ мешавина на магиски реализам, политички трилер и филозофско истражување, тој е опишан како „кога Борхес, Вонегат и Јунг би имале дете“.

Ден Пелцер почина на 1 јули на возраст од 92 години. Откако неговото семејство ја сподели неговата листа, долга 109 страници, со книги кои ги читал во последниве шеесетина години, постот стана вирален.