Книгата „Синот на господарот на сирачињата" на Адам Џонсон е добитник на високото признание за белетристика кое од 1918 година му се доделува на прозно дело на американски автор.

Уште еден извадок, вкусно парче книжевна гастрономија, овој пат за љубители на кревко мевце, кое се крчка три дена на тивок оган.

Во книжевните кругови е познато намерно мамење, со пишување лажни мемоари, фалсификување дневници или искривување на историски факти за животот и делото на некој славен автор. Но оваа приказна е многу покомплицирана.

Во најава на третиот по ред Фестивал на јадење книги, кој ќе се одржи овој петок (19.4) во сендвичарата Пепер, секој ден до настанот ќе објавуваме по една книжевна гастрономија. Еве ја првата.

Драмската авторка, некогашна кандидатка за градоначалник на Белград, гласноговорник против глупоста во нејзината татковина, во чија одбрана кога беше фатена со кокаин застана и нејзината обожавателка Карлеуша, пишува за медиумско-политичките шпекулации околу мотивите за неодамнешното масовно убиство кај нашиот сосед. Излегува дека вистинскиот убиец е една - курва.

Што велите за еден локален турнир во квидич на Градскиот стадион во Скопје? Тоа што сте фан на Хари Потер сепак не значи дека би биле и добар играч - квидичот станува сериозен спорт, за кој се потребни исти такви подготовки и познавање на 700-те правила. Сепак, како за почеток, доволно е и една метла.

Сплит-Скопје виа Загреб: после море и 19 степени, слетувањето во Загреб на 5 делуваше како пристигнување во Осло или Копенхаген.

Славниот новинар во текот на животот се има скачкано со бројни политичари кои припаѓаат на различни идеолошки, верски и возрасни групи. Но една жена, со цврста десница, го има изненадено најмногу.

Во новата книга „Мамицата: кратка историја на пцуењето", експертот за средовековна литература Мелиса Мор ја истражува употребата на опсцениот јазик од стариот Рим до денес. Еве некои од нејзините откритија.

Пријателството е дискретна работа, многу приватна и настрана од секоја јавност. Пријателот мисли и се грижи. Пријателот е тука кога човек е на мака, од животот и од проблеми. Има школа на мислење која упорно тврди дека машко и женско не можат да бидат пријатели. Моето искуство вели дека можат, и тоа како. Дури и ако им се случило да се опнат, верувајте.

Текстовите посветени на познати или помалку познати личности напишани непосредно по нивната смрт не се само нивни биографии. Тие се дел од колективната меморија, поучни морални приказни за тоа како треба да се живее за да се биде запамтен како „заслужен". Како би требало тогаш да се пишуваат, и каков е случајот кај нас?

Откако им го свртевме грбот, нашите некогашни стратешки пријатели од милијарда евра толку паднаа во депресија што ни книга не им се отвара.

Она што веројатно го знаете е е дека пред неколку дена почина Роџер Еберт, првиот филмски критичар кој во 1975 доби Пулицер. Она што веројатно не го знаете, или сте го заборавиле, е дека тој го интервјуираше и наш Милчо. Еве го текстот во интегрална верзија.

Амазон последниов месец се соочува со неколку паралелни „движења на отпорот". Иако на крај индустријата веројатно ќе победи, и обидот да се реагира се брои. Особено кога е вака креативен.

Има така моменти кога сте некаде во странство кои ги толкувате како голем неонски знак надвиснат над градот, кој ви вели „Добредојде". Иако Сплит можеби и не е некое „странство", а прошекот и априлското сонце се сосема доволни за да се чувствувате пријатно и без некои посебни симболики. 

Писателите се познати „љубители на добрата чашка", но некои од нив точно знаат како треба да се прави оваа работа за ем да уживаш, ем да не испаднеш сељак. Еве некои од нивните совети. "Don't drink and write" сепак не е најчестиот.

Поетот Дарко Рундек и неговите стихови со вкус на солена кожа и стопен сладолед, наместо разгледница од некогашното „наше“ море.

Едвард Епштајн, американски новинар и поранешен професор по политички науки, сосема несвесен за значењето на неговиот потег за идната книжевна историја, како бруцош на Корнел го одбрал предметот „Европска литература на 19. век". Во таа 1954 него го предавал никој друг туку - Набоков.

За романот „Смртта на Бани Манро" пишувавме пред неколку години кога тој уште беше тазе. Но последиците по читателите од него не стивнуваат. Еве една девојка која има голема мака од тоа што го чита и слуша Кејв. Но тука е литеротерапевтот за да ѝ помогне.

Њујорк тајмс објави дека започнува нов проект - сајт на кој вестите на денот ќе бидат во форма на хаикуа. Иако информацијата излезе на 1. април, изгледа дека работата е сериозна.

Во некој друг ден овие фотографии можеби би ги прескокнале како патетични или популистички, или тешко би се воздржале од иронизирање. Но денес ниту една тивка насмевка на шарена позадина нема да ја толкуваме така.

Свиркачките јазици се ретка форма на комуникација која ја има онаму каде луѓето се премногу оддалечени едни од други за да можат разговетно да си довикнат „комшијааа, ајде на пиво!". Второ најдобро решение во отсуство на мобилен и чет е - истото да си го свирнат.

Во книгата која во 2012 доби Пулицер, „Скршнување: како светот стана модерен" (Swerve: How the World Became Modern), Стивен Гринблат ја истражува важноста на книгите за овој потфат, и тоа пред откритието на печатарската преса.

Официјалниот ден на лагата, шегата, подбивот и ставањето маски, кој оваа година случајно се поклопува со изборите, во литературата прв пат се спомнува во „Кентерберијските приказни" на Чосер од 14. век. Но кога е во прашање лажењето, на еден книжевен лик му нема конкуренција. Да, на Минхаузен.