Вчера, 26.01, во интервју за Фокс Трамп изјави дека ИСИС се „подли, гнасни стаорци“. Со тоа само се надоврза на традицијата на антропоморфизација на овие сироти суштества. И тоа не би било необично ако истото важи и за другите глодари. Ама не, глувчињата се слатки.

Орвеловата дистопија повторно се качува на врвот на бестселер листите. И како што тргнале работите, речникот на новоговор наведен во нејзиниот апендикс изгледа ќе треба редовно да се освежува со нови креативни решенија, за новите генерации. 

Во Британија, втора година по ред, од 23-28 јануари се одвива недела на академските книги „заради отварање дијалог помеѓу оние кои ги пишуваат, и оние кои ги користат“. Оваа година беше спроведено и гласање за највлијателната ваква книга на сите времиња.

„Самиздат“ за наш менталитет сè уште одѕвонува како „книга што никој не сакал да ти ја финансира и објави, па си морал сам“. Светскиот пазар пак на дигитални изданија за повеќето наши автори е како друга планета. Ама некои од нив се осмелиле, а сега можат да бидат и наградени. 

Човекот, за разлика од неговиот претходник, не е по книгите. Но сепак многу чита. За своја душа.

Јан-Вернер Милер предава политика на Принстон. Во август минатата година објави нова книга во која во предвечерјето на победата на Трамп, и во ерата на подемот на популизмот, се обидува да објасни - што е точно тоа од што истовремено се плашиме, а под чие влијание сепак толку лесно потпаѓаме?

Наспроти латинската мудрост која упорно го тврди спротивното, вкусовите, па и оние филмските, си се стандардно поле за расправање. И генерално, фала богу за тоа. Но одамна не сме доживеале филм да направи толкав раскол, при што најлошо проаѓаат оние кои останале рамнодушни.

На прв поглед фотографиите се сосема обични. Имаат хаштази, емоџи (смајли, срце, ѕвездичка), ликовите на нив изгледаат како да се забавуваат. Но нешто почнува да не штима кога ќе сфатите дека тие се направени среде споменик на холокаустот.

Луј Дарже, командант во француската војска, бил уверен дека со поставување фотографска плоча над челото може да регистрира што се случува во човечкиот ум. Неговиот обид за научно издржана „мисловна фотографија“ не успеале, но сепак извршиле влијание врз современите напори во оваа смисла.

Ако мислите дека ова е филм за вонземјани со седум пипци кои се обидуваат да искомуницираат со човештвото, имаме мало изненадување за вас. Вистинските главни ликови во него не се ни таа лингвистката што се обидува да ги разбере, ни хептаподите Абот и Костело, туку други двајца, со по две раце и две нозе, кои се викаат Сапир и Ворф.

Сите претседатели-демократи до сега, освен еден, имале поет на инаугурацијата. Трамп, исто како и останатите републиканци, изгледа не е по стиховите. 

Додека градскиот пејсаж изгледа како секој ден да се будите во Панксатони, и само е прашање на минутажа кога пред вас ќе излезе Фил, Фил Конорс, разбијте го ова чувство на ден кој се повторува со нешто креативно. Како прво, имате ли дома книги кои не се за потпала, ама се за кристализација?

Руми е најпродаваниот поет во САД и инспирација на куп славни личности. Негови цитати ги „красат“ ѕидовите на социјалните мрежи. Но дали би било така доколку неговите преведувачи на англиски коректно би ги превеле и оние референци во неговите стихови кои имаат експлицитна поврзаност со исламот?

Деновиве во Екатимерини наидовме на сосема краток некролог-информација дека во Атина на 74 години умрел извесен Алексис Мардас, опишан како „еден од најнеобичните ликови“ кои орбитирале околу Битлси. Откачен Грк кој му бил инспирација на Ленон? Ова моравме да го провериме.

За празнициве со задоволство исчитавме нова книга на македонски автор. Четвртиот роман на Сашо Кокаланов, еден од авторите на сатиричната „Коза ностра“ и на серијата „Преспав“, чиј главен лик е неуспешен новинар кој менува професија во - детектив.

Откако Трамп едвај состави листа на музичари кои би настапиле на неговата инагурација, сега се соочува со закани за генерален штрајк. И дел од културните работници се придружуваат на идејата. Но дали е ова навистина промовирање отпор или позерство?

Книгата која ја влечкав со себе на летување и на сите можни патувања од тогаш, со нејзините (скоро) 600 страници oколу празниците веќе ми стежна на совеста. А грижата на совест за непрочитана книга понекогаш е поголема од онаа за непочната диета. Сепак, едното не го исклучува другото - кога ќе ја земете оваа в раце, често ќе заборавате и да јадете.

Насловот не е метафоричен, се работи за нова студија на буквалното меѓусебно јадење на припадници на еден ист животински вид. Вклучително и нашиот.

Седум години подоцна и 10 пати над предвидениот буџет, салата на Елбфилхармонија е завршена. Современа европска градба без преседан кога станува збор за амбицијата и потрошените пари - 789 милиони евра - таа сега е предмет на проучување и восхит. А за авторите, знак дека сепак успеале да си го надживеат делото кое се заканувало дека ќе ги убие.

Пред неколку дена излезе книга посветена на вистинска приказна за најпознатата жена-детектив од Њујорк од 1917. Сто години по нејзиниот најпознат случај, авторот Брад Рика потсетува на оваа прониклива и храбра жена, првата регионална јавна обвинителка на САД.

Од невини престапи како да каснеш падобранец сред диета, до поголеми кои вклучуваат измами, секс или пари. Најчесто им одолеваме, особено на поголемите. Но кој е подобра личност: оној кој постапува морално додека е искушуван, или оној кој никогаш не доаѓа во таква ситуација?

Едно време ревносно се бележеа и цитираа последните изговорени зборови на големите умови. Од нашата епоха ќе останат еден куп последни СМС-и и пораки на чет. Токму ним им е посветена нова книга.

Кога добитникот на Пулицер, писателот Мајкл Канингем, добил повик од некој кој се претставил како Дејвид Боуви, мислел дека е зафрканција. Не знаел дека тоа е моментот кога ќе започне едногодишна соработка на мјузикл, кој вклучува вонземјани, маријачи и измислени необјавени песни на Боб Дилан. Еве ја неговата приказна.

Како што обично бива, откако ќе се испукаат листите на наградените почнуваат анализите - зошто добил оној а не овој, кој како бил облечен, кој водител бил најсмешен, кој воопшто не се појавил. Но како ретко кога до сега, анализирани се политичките пораки на настанот, кој е изгледа само вовед во истата таква ангажираност на Оскарите.