Не е за турско, туку за јако црно еспресо, кое треба да им помогне на новинарите кои известуваат од кабинетот на претседателот да останат будни и концентрирани во борбата за вистината. За некои од нашите може рачно цедалче за лимун ќе заврши повеќе работа. 

Ви го пренесуваме текстот на Драган Кремер не само затоа што ни е ептен ќеф за успехот на Вера, Оли и другарите, туку и заради начинот на кој е напишан освртот - упатено, со историска позадина, со сочни метафори, со луцидни забелешки, без непотребни коментари за тоа што облекла пејачката, а со многу потребен коментар за миленцата на звучниците. Од кога не сте прочитале еден ваков македонски текст, за македонски концерт?

Непосреден повод за текстов е еден детски спомен. Од школо нè однесоа во „Ресана“, каде во занес ги гледавме чоколадните колачиња со желе од портокал (тогаш имаше само со таков фил) како шибаат на фабричката лента. Тогаш ни на крај памет не ни беше да се запрашаме - колаче ли е, бисквита ли е? Гледавме само како да џапнеме едно.

Гафот на Оскарите беше бизарен, но на начин кој е типичен за целиов овој бизарен период, вели Адам Гопник од Њујоркер, кој излегува со...бизарна теза. Дека необичните настани кои се случуваат низ светот во последно време се резултат на грешка во Матриксот. Не, не е сатиричен текстот.

На светот изгледа му е доста од игрици со насилство, крвови и стравови. Базирана на книгата на Хенри Дејвид Торо за неговото повлекување на имот покрај езерото Валден сега е преточена во игра преку која се вежба смиреност но и пар навистина корисни вештини за преживување во природа, а богами и во општество.

Во 1964 шефот на Информативната агенција на САД, Џорџ Стивенс помладиот, составил тим кој требало да сними филм под наслов „Деветмината од Литл Рок“. Тој следната година го добил Оскарот за најдобар краток документарец.

Oвој филм не го доби Оскарот во категоријата „најдобар странски“. Штета, затоа што играта со зборови од неговиот наслов можеше добро да легне. Плус, филмот е одличен, иако на моменти тежок за гледање.

Малку личат на твитови, но Трамп каков што го дал Господ сигурно не би трошел ни збор повеќе од наведеново за истовремено да го раскаже и оцени секој од филмовите (кои и онака не ги гледал). Тажно!

Славната француска глумица која во 2013 ја видовме на затворањето на фестивалот Манаки во Битола, оваа година ја добива првата номинација за Оскар за одмаздничкиот трилер „Ел“. Пренесуваме делови од нејзиното интервју за Гардијан.

Фасциниран од писмата кои му ги испраќал од затвор, Норман Мејлер се заложил за ослободување на еден убиец. Набргу овој повторно убил. Нова книга се обидува да го расветли случајот, и да одговори на едно важно прашање - дали писателот сноси одговорност за она што се случило?

А. Д. Карсон од Универзитетот Клемсон во Јужна Каролина е поет, активист и рап артист, но не и типичен кандидат за докторска титула. Кога дошло време да ја пишува тезата, тој влегол во студио, и наместо текст на хартија креирал албум со 34 песни. Нека му е со среќа одбраната.

Најдолгата драма на сите времиња, „Последните денови на човештвото“ на Карл Краус е замислена да се игра десет ноќи, на друга планета. А можеби на оваа, ако таа некогаш стане подобро место за живот.

Опишана од проучувач на делото на Витман како „забавна, креативна, бизарна книгичка полна пресврти“, таа сега е бесплатно достапна онлајн.

Кога би можеле да забраниме еден збор кога се опишуваат луѓе, музики, филмови и претстави тоа би бил овој. „Интересно“ е толку млак термин, испразнет од значење, што повеќе звучи како изговор и/или навреда отколку како релевантен опис. Ич не е интересно нешто да е (само) „интересно“.

На 5 години, на железничка станица некаде во Индија, Сару се одвојува од брат му и се губи. Судбината го носи во ново семејство, во Австралија. Но многу години подоцна мислата на домот не му дава мир. Со помош на Google Earth успева да се врати.

Не е само Орвеловата „1984“ таа што почна да се продава ко алва откако САД добија нов претседател. Збунетите и гневните се свртија и кон други книги за во нив да најдат објаснување на она што се случува. Притоа, на прво место избива една која до сега беше малку подзаборавена. 

Прв роман на Барнс откако доби Букер во 2011 за „Ова личи на крај“, ова е далеку послабо дело, чија единствена добра страна е што, на додуша прилично емоционално воздржан начин, го опишува односот помеѓу уметникот и Моќта - таа „мачка што ги остри канџите од неговата душа“.

Човекот три децении пишувал пораки за колачи кои неговата компанија ги произведува 4,5 милиони дневно. Ама дури и нему му снемало инспирација. Или пак му се паднало „форчн куки“ на кое му пишувало - „Батали тоа мудростите“.

Канадски професор открил црно-бел филм во кој во 37-мата секунда се појавува славниот писател. Тоа е прва подвижна слика од Пруст, која можеби не ни кажува нешто многу повеќе од она што веќе го знаевме, но е сепак уште еден потсетник на „загубеното време“.

Фино е тоа со донирањето храна, облека и други материјални потреби. Но што е со потребите на душата? Театар во Рим почнува акција на 1+1 дониран билет.

The Institute Presents: Neurosociety, 60-минутен театарски перформанс креиран од Дејвид Брн и Мала Гаонкар, се состои од интерактивни околини кои ја претставуваат работата на петнаесет когнитивни невронаучни лаборатории низ светот.

Концептот влегол во секојдневна употреба во 1660-тите. Британското кралско друштво, основано во ноември таа година, објавило дека ќе се занимава „само со факти, не со објаснувања“.

Додека во македонскиот за игнорирање или изневерување на нечии очекувања се користи идиомот „му сврте грб“, во англискиот е доволно и едно рамо. Но битно е да е студено.

Користените книги имаат една предност пред оние новите, што на нивните маргини често има испишано пораки-ехо од животите на луѓето кои некогаш ги читале. Еден проект на Универзитетот во Вирџинија се обидува да ги сочува во време на дигитализација.