Kaко што тргнало, не ни гинат нови рестрикции и карантини. Затоа, не губете време на плажа со читање. Уживајте во песокот под прстите, во плимата и осеката, и сите сетилни дразби на тоа да се биде надвор. Удобната столица крај прозорецот нема да избега цела есен и зима.
Кога новинарот Стивен Курци (Stephen Kurczy) тргнал од Њујорк во длабоката провинција на Западна Вирџинија, бил убеден дека ќе го најде модерниот Валден - оаза незагадена од последиците на дигиталната ера. Но дали навистина пристигнал во најтивката област во Америка?
„Земја прогонувана од демони: вештерки, надрилекари и духови на минатото“ е книга на Моника Блек од 2020 која претставува малку поинакво читање на поствоената историја на Германија - не како новородена демократија, туку како нација оптоварена со суеверија и опсесија со надреалното.
Звучи како народна легенда или како нешто излезено од роман на Жил Верн: река што врие, ама буквално. Еден млад истражувач прв пат слушнал за неа од дедо му од Перу. Станал геофизичар и одлучил да открие дали приказната е вистинска.
Иако денес го земаме здраво за готово, нова книга ја анализира глобалната историја на човековиот однос кон бреговите и плажите, кој не бил секогаш онаков каков што е денес.
Веројатно сте чуле за неа. Теоријата за тоа како излегуваме на крај со најдлабоките таги вели дека тоа подразбира минување низ пет фази: одрекување, лутина, ценкање, депресија и прифаќање. Но во својата оригинална форма таа не се однесувала на соочување со смрт на близок, туку на сопствената терминална дијагноза.
Лепливо, смрдливо, грдо. Обично вака се чувствува човек кога е испотен, вложувајќи голем напор за да ги скрие или отстрани последиците од еден физиолошки процес, без кого не би преживеале на топло.
Што губи историјата кога еден текст кој има историска вредност ќе биде уништен, не во погром или од природни катастрофи, туку поради банален несреќен случај?
На списокот кој го објави списанието Проспект, помеѓу педесет влијателни имиња има само еден антрополог. Таа применува методи типични за оваа дисциплина на поле, кое не е баш типичен домен на антропологијата - финансиските пазари, компаниите и институциите.
Новиот ирански филм. Јужно-корејскиот поп. Магијата на Холивуд. Сите тие можат да бидат примери за алтернативно политичко влијание, брендирајќи ги државите и нациите од коишто доаѓаат на начин кој би можел да обезбеди економска или културна „мека“ глобална моќ.
Во нова книга, Карл Шлегел, германски историчар чија специјалност е Русија, го следи својот нос во потрага по приказната за „Краснаја Москва“, популарен советски парфем.
Пионер на голем број модерни идеи, Џејмс Барнет или лорд Монбодо бил шкотски судија, филозоф и татко на модерната компаративна историска лингвистика. Истовремено бил ексцентрик кој верувал во вредноста на „воздушните бањи“ или проветрување на телото кое најдобро функционира без облека.
Го гледавме филмот, а сега може и да го прочитаме романот, кој не е директен „превод“ на сценариото во книжевна форма туку е збогатен со нови сцени и ликови.
Во архивата на париската полиција се чува дебел том со кожен повез, кој ги содржи досиеата на група жени наречени Les Insoumis - Бунтовнички. Меѓу нив и на една нагалено наречена „Каро“.
Пред три години, мала група научници на германски универзитет покренале соработка со војската - користејќи книжевни дела во обид да се укаже на потенцијални идни конфликти во светот.
Почитувана од многумина, од Џон Милтон до Ник Кејв, „Анатомија на меланхолијата“ отсекогаш била енигма за бројни читатели. Сега, 400 години по нејзиното објавување, некои нејзини пораки се разоткриваат.
Во 1983 „гоустрајтерот“ Бери Колман добил неверојатна задача - итно да напише книга која негов претходник ја влечкал со месеци, а чие неизлегување би значело крах на издавачката куќа. А темата не била баш едноставна.
Минатата недела, на 86 години, почина Џенет Малком (родено име Јана Виенерова, по потекло од Чешка), американската новинарка која критички го истражуваше односот помеѓу авторот и неговиот „субјект“ и можните злоупотреби од обете страни.
Преземале физички ризици и опасни патувања, но првите професионални истражувачки од областа на антропологијата дополнително наидувале на сопки од нивните машки колеги дома. Една од нив се самоубила, две завршиле во лудница.
Дали Хирошима би била бомбардирана ако јапонскиот содржеше израз со значење „без коментар“? Дали е во ред мисионерите да заменуваат „бело како снег“ во Светото писмо со „бело како печурки“ на места каде што снегот никогаш не паѓа? Кој, или што е мајката на Кузма, и зошто Никита Хрушчов бил опседнат со неа?
Нова книга ги истражува забавните еволутивни корени на интоксикацијата. И тврди - и покрај сите бељи што ги има направено алкохолот, тој ни е потребен како на вид.
Приказната за делото и трагичниот крај на животот на Милман Пери може да биде еп самиот по себе. Тој е значаен не само за класичните студии и проучувањето на Хомер, туку и како етнограф кој ги регистрирал епските песни на гусларите од некогашна Југославија.