пишува: Алекс МекЕлрој, Атлантик
Како што веројатно знаете, лето е. Една сабота во август ќе ги спакувате скапоцените нешта во торба која кога е полна личи на балон: крпите, ќебето, чадорот за сонце, децата, грицките, млекото за сончање, шишето вино и, очигледно, книгата што сите ја читаат.
Ама да сум на ваше место, би ја извадил книгата.
Плажата НЕ е место за книга.
Читањето не е активност за на плажа. Тоа е за фотељи и удобни столици крај прозорецот и кревети без љубовници. Да се м’кне книга на плажа значи таа да се уништи. Без оглед колку сте внимателни, песокот ќе навлезе во празнините помеѓу страниците - седум години по екскурзија на плажа во средно сè уште наоѓам песок во мојот примерок од собраните песни на Делмор Шварц. Како тинејџер бев на одмор на Јамајка со семејството на татко ми, и со себе ја понесов „Кандид“ - ми беше за домашно - за да ја читам на плажа. Заспав после 10 страници и се разбудив целиот во лушпи како храна за риби. Целата кожа ми беше жар црвена, освен бледата силуета на книга на моите гради. Дали тоа беше вина на книгата или моја, што заборавив да ставам млеко за сончање, па го заработив мојот прв тен во животот?
До книгата ќе да беше.
Помислете на последниот пат кога сте читале на плажа. Вашите прсти веројатно биле влажни - или од пот или затоа што само што сте излегле од вода. Мокри прсти предизвикуваат мокри страници, а мокрите страници или се кинат, или во најдобар случај, се сушат во листови кои изгледаат извиткани ко пржена сланина. Носењето наочари за сонце додека се чита ич не е забавно, се мачам отсјајот да не ми ги изгори зениците. Животот е полн со прекрасни места за читање. Престанете да се преправате дека плажата е едно од нив.
Освен тоа, сега е веројатно најлошото време да се чита на плажа. Бројот на ковид случаи расте сосе делта варијантата која најмногу ги погодува невакцинираните, а понекогаш се провлекува и под одбраната на вакцинираните. Сите знаци укажуваат на тоа дека се можни нови карантини. Токио во јули влезе во вонредна состојба; зголемувањето на бројот на патувања низ светот веројатно ќе ги зголеми бројките на заразени кога патниците ќе се вратат дома. Од следната недела во Њујорк ќе треба доказ за вакцинација за сите кои сакаат да јадат во ресторан внатре. Наскоро ќе бидеме повторно затворени дома, со фотељите и удобните столици покрај прозорците и креветите без љубовници - и ќе жалиме за времето кое сме го минале надвор, со книга.
Сега е време да ја третираме плажата како плажа. Да бидеме пијани на сонцето. Френетично да лижеме сладолед. Да дозволиме детето да нè закопа во песок до вратот. Да прашаме дали на убавите луѓе кои играат одбојка на плажата им треба уште еден, и да ги убедиме дека иако нè боли грбот, токму ние сме оние кои сме им потребни.
Да се фрламе во брановите додека кон нас лета фудбалска топка фрлена од непознат. Да јадеме Доритос. Да не престанеме да се прашуваме каде завршува правот од Доритосот и песокот на врвовите на прстите. Да дремеме. Дремеме. Да ставиме млеко за сончање. Да дремеме.
Да се прашуваме колку би чинело авион да го напише на небото името на подкастот кој мислевме да го почнеме. Случајно да стапнеме на рак. Да преплатиме газиран сок од нечиј рачен фрижидер. Да се сликаме со пријателите затоа што навистина никогаш не сме изгледале подобро; сериозно, ептен добро.
Ѕвери се во морето додека плимата надоаѓа, се повлекува, се крева, се повлекува, се крева, се повлекува, и размислувај за тоа колку сето ова е мало - сиот живот, особено твојот - и колку е вреден за твоето непрекинато внимание. Бидејќи еден ден веќе нема да постоиш, а многу долго потоа песокот, морето, земјата, како и ти, исто така ќе престанат да постојат.
Додека ја вртиш во главата оваа убаво-ужасна мисла, една песочна мушичка ќе се појави од внатрешната страна на надлактицата, каде што отсекогаш си замислувал дека ќе имаш тетоважа - само кога би можел да одлучиш каква. Додека таа ти ја истражува кожата, за да одлучи дали да те гризне, посегни по книгата со која што си дошол - онаа книга што сите ја читаат - но книгата нема да биде тука, и песочната мушичка, најадена, во спиралче безбедно ќе се издигне кон небото.
