Пред некој ден светските медиуми пренесоа фотографија од пречек на кинески дипломат на Кирибати, островска држава во Тихиот океан. На неа тој гази врз луѓе кои се наредени легнати на стомак. Ова било традиционален начин на пречекување високи гости. Но не сите се согласија со ова толкување.
Со децении се романтизира парижанката како гламурозна без напор, но авторката Линдзи Трамута во нејзината книга „Новата парижанка“ нишани на она што ѝ се чини штетно во тој мит.
Винсент Нолте, германски имигрант во САД и трговец со памук од 19 век, станал милионер откако ја преживеал епидемијата на жолта треска во Њу Орлеанс. Самото тоа што преживеал а други во неговата бранша не, му овозможило економска и општествена предност. Дали стекнувањето антитела на Ковид-19 може да ги има истите последици?
Злите јазици може ќе речат дека славните пак си бараат рачка да ги има во јавност, ама - се случува нешто ретко, нешто крајно потребно, дури и луксуз - жени поддржуваат жени.
Нешто многу си дозволуваат луѓе да кажуваат што смее, што не смее. Ред е да се разбереме околу дозволени и недозволени работи и еднаш засекогаш да разграничиме што е во ред, а што не. Малку е поразително што мора ова да се повторува, ама па кога ќе се излае некој јавно како е нешто неприфатливо (затоа што му го вреѓа префинетиот вкус, уредно одгледуван со години во неговата детска соба), ај.
Поради пандемијата, опседнатоста со миењето раце и зголемената хигиена е нагласена. Но и без тоа, дел сме од „дезодорирана“ епоха, во која стереотипно сметаме дека нечистотијата и опојниот мирис на немиени мишки не им пречеле на нашите предци. Што и не е баш така.
Прскањето против комарци претходниот викенд даде одредени резултати, така што сега комарци има уште повеќе, плус се побесни. Ги изнервираа со некое евтино срање па се дигнаа и оние мамурните кои не планираа да излегуваат викендов. Сега гризат ко териери.
Во Америка паѓаат статуи на историски ликови кои поседувале робови или имале врска со ропството на црнечкото население, меѓу нив и оние статуи на основачот на државата Џорџ Вашингтон. Ами Хоровиц сака да провери дали на луѓето им е дојдено да расчистат баш со сите кои имале робови.
Во напливот на протести и реакции по убиството на Џорџ Флојд во САД, и во Британија - некогашната голема колонијална сила - се случува преиспитување на минатото и на актуелниот расизам. Во тој излив на гнев страдаат и некои досегашни културни икони, кои (најверојатно) немаат никаква врска со темата.
Понекогаш во серии кои се за дрога, убиства и прељуба ќе се најде некој ситен, навидум страничен детал, кој овозможува симболичко толкување на целата содржина. Во случајов инвазивен вид птици, за чие постоење во САД е виновен - Шекспир.
Земаме воздух 25.000 пати дневно, без да мислиме на тоа. Но пандемијата фрла нова светлина на респираторните болести и здивовите кои ги сфаќаме здраво за готово.
На тема сексуално малтретирање, видеото прикажува со какви напади се соочуваат жените во Германија на интернет секојдневно. Емитувано беше во ударен термин во живо на телевизија и стана вирално. Мажите - шокирани, жените - со прашалници дали ова ќе промени нешто.
Малку време требаше да помине од пандемијата, па луѓе низ целиот свет да почнат да известуваат дека нивните соништа станале поживописни, побизарни од обично. Истражувачите се обидуваат да објаснат зошто.
Фабијан Авенариус Лојд, подоцна Артур Кревен, бил роден во 1887 во Лозана, а последен пат бил виден на брегот близу Салина Круз во Мексико во 1918. Помеѓу овие датуми, неговиот живот делува како материјал за филм.
Посебна сорта се луѓето на кои им текнува „чекај, дај ќе монтирам 20-30 сцени од црно-бели и едвај колор филмови и ќе им ставам современа песна. Не ме мрзи.“
Верувајте, сакате да го слушнете говорот на раперот Килер Мајк во поддршка на Берни Сандерс. Страсно, моќно, човечно, искрено и без калкулантство. Емоции и увереност какви ниту сме виделе ниту ќе видиме на наш терен. Од што ни направи ќеиф, го преведовме.
Свесни сме дека во рубрикава често објавуваме текстови за некакви измамници или ликови кои целиот живот се обидувале (најчесто безуспешно) да се реобмислат себеси, оправдувајќи ги средствата со целта. Но во овие приказни има и нешто трогателно, во тој напор да се прикажеш како нешто што не си. Во случајов уште повеќе затоа што доаѓа од некој што денес би го нарекле „животен советник“.
Секоја трета сабота во февруари во јужниот дел на островот Хоншу се одржува фестивал на кој се собираат и до 10.000 (речиси) голи мажи. После него во Јапонија доаѓа пролетта.
Се разбира, бевме разочарани што некој-си-таму филм за фабрика за автомобилски стакла во Охајо, продуциран од некои-си-таму Обамовци, ни го зема заслужениот Оскар за документарец. Но кога лутината стивна, тој сепак требаше да се погледне, не за да се види дали е подобар од „Медена земја“, туку дали е воопшто добар.