Целата таа претстава со помирувањата, и со иницијативите врзани за нив, е многу повеќе плод на политички спин отколку на вистинска желба да се направи нешто корисно. Луѓето впрочем и самите си простуваат. И тоа без некои големи иницијативи одозгора.

Не се плашиме од Ал Каеда или од Исламската држава. Се плашиме дека нееднаквоста во приходите нема да заврши на арно, пишува во Њујорк Тајмс еден американски милионер.

"Она си што го јадеш", вели една стара мудрост во врска со исхраната. Истото важи и за медиумската храна. Ако успееш таа да не те отруе, тогаш еден ден сигурно ќе ти збоктиса, посебно ако професионално ја џвакаш "во име на јавноста".

Сакам јас и забава, и слободни активности, ихааа! Но светот во којшто нема ништо друго освен забава и слободни активности ми се чини како кошмар.

Постои непобитен доказ, за секој што е подготвен да побара, дека Грција не е единствен ниту главен виновник за сопствената финансиска криза. Доказот не е нешто посебно возбудлив: тој е една обврзница со идентификациски број GR0133004177. Меѓутоа разгледувањето на оваа обврзница треба да стави крај, перманентен, на секоја дискусија околу грчката криза како морален неуспех на Грција.

Последната рунда препирање меѓу Грција и европските кредитори уште еднаш покажа дека држави со така неспоиви економии никогаш не треба да влегуваат во заедничка валута. Би било подобро за сите вклучени, ако Германија, а не Грција, прва се исклучи.

Текст на американски писател кој е толку често мамурен, што одлучил на ова да гледа не како на проклетство, туку како на благослов. Затоа што според него таа физички мачна состојба може да ви отвори духовно „трето око“, и да ви помогне повеќе да си го цените вашиот трезен, и немамурен живот.

Во 2010-та година (на нашата претходна веб адреса) го објавивме на македонски овој текст на Венити Фер со најава "Веројатно најдобриот текст што ќе го прочитате за грчката криза". Пет години подоцна, после сè што прочитавме и пренесовме за Грција, го реобјавуваме со најава: "Веројатно најдобриот текст што ќе го прочитате за грчката криза".

Глобалниот Минотаур од неолиберален капитализам фокусиран на Вол Стрит го држеше светот како заложник од 1971-ва до 2008-ма. Сега европските држави што бројат суфицит се обидуваат да го кренат неговиот леш.

Во Грција дојде нож до коска. Пред неколку дена грчката влада воведе контрола на капиталот за да го спречи колапсот на банките. Во постојан конфликт со своите европски надзорници, тие закажаа референдум за иднината на нивната политика: "Да" ќе значи штедење и останување во еврото; "Не" ќе значи банкрот и најверојатно напуштање на монетарната унија. Неодамна владата пропушти да му плати рата на ММФ, со што стана првата "развиена" нација која тоа го направила.

Три седмици пред првата изборна победа на рускиот Претседател Владимир Путин, неговиот штаб ја објави книгата "Во прво лице: Разговори со Владимир Путин" базирана на 24-часовни интервјуа со три новинари. Со изјави како "животот стварно е проста работа," книгата открива клучно уверување кое ќе биде водилка во владеењето на Путин: едноставноста може и мора да биде наметната на комплексниот свет.

Грчкиот парламент одобри референдум на кој треба да се утврди дали да се прифатат последните услови за пакетот за спас предложени од кредиторите на земјата. Ова е премногу доцна и го поставува погрешното прашање.

Заканата од грчки банкрот и излез од Еврозоната постојано доведува споредба со рекордната криза на Аргентина во 2002-ра, по која следуваше крајот на поврзаноста на пезосот со американскиот долар. Постојат многу паралели, ама и исто толку разлики. Како и да е, има една точка која е најважна за преговорите меѓу Атина и кредиторите: одржливост на долгот.

Потребно е да се каже нешто за општествената позиција на просјаците, бидејќи кога еднаш човек ќе ги запознае, и ќе сфати дека тие се сосема обични човечки суштества, тој не може а да не се чуди на необичниот став којшто општеството го зазема кон нив.

Текстот за Гардијан е на Хари Теохарис, поранешниот директор на грчката служба за собирање даноци а.к.а. грчкото УЈП.

Кога ќе слушнам разговор за етички проблем јас очекувам дека во моментот луѓето ќе превртат се наопаку и ќе завршат со здрав разум. Повикување на етиката отсекогаш било оружје на конзерватизмот, и последна надеж на имбецилството.

2016-та изгледа како да ќе биде реваншот меѓу Буш и Клинтон. Меѓутоа партиските избори за претседателски кандидат се полни од лути алтернативи кои претставуваат различни идеолошки одговори на ист проблем - уништувањето на американските идеали.

Пратам политика цел живот и врска немам од политика. Не се разбирам ни од ВМРО, ни од Бранко, ни од Југославија, ни од Турски тек, ни од руски гас, ни од комунизам, ни од капитализам, од либертаријанизам па ич. Не знам зошто Косово мораше да биде независна држава, и не знам исто така зошто Југославија мораше да се распадне.

Премиерот на Македонија објави дека неговата земја ќе учествува во "Турски тек" гасоводот на Гаспром, кој треба да дозволи испорака на гас од Русија до Европа со бајпасирање на Украина, под еден услов: Европската унија да го одобри проектот.

Јасно е дека граѓаните немаат желба за модернизирање на општеството, пишува за Фајненшл Тајмс во колумната за Грција професорот по економија од Бокони Универзитетот во Милано, Франческо Џиаваци.

Грција наводно неколку пати беше на самиот раб, давајќи му одреден 'Денот на мрморецот' призвук на целата сага. Кога во февруари беше продолжен рокот за спас малкумина веруваа дека земјата ќе преживее до јуни без договор. Земјата нема добиено никакво надворешно финансирањето од август 2014-та.

Теоретичарите на игра знаат дека планот А никогаш не е доволен. Мора да се развие и промовира и кредибилен план Б - кој вклучува закана која ќе ги турка напред преговорите околу планот А. Грчкиот министер за финансии, Јанис Варуфакис, ова одлично го знае.

"Мора да се европеизира Балканот, за да се избегне балканизација на Европа." Овие зборови ги напишав заедно со францускиот политиколог Жак Рупник во 1991-ва, во моментите кога започнуваше војната меѓу земјите наследнички на Југославија. Борбите ќе траат до крајот на деценијата, ќе однесат илјадници животи, и два пати ќе има потреба од интервенција на НАТО (во Босна 1995-та, и Србија 1999-та).

Стандардот за диктатор во 20-от век се формира врз делата на ликови како Хилтер, Сталин или Мао кои убиваат милиони луѓе во име на своја идеологија. Како што е ред, во последните децении со еволуција на општествата и политиката, еволуира и авторитарноста, која сега треба предвид да земе и интернет, глобални медиуми и економија.