Меѓу клишеата што заслужуваат да бидат исфрлени по последните претседателски избори во САД е идејата за "женски глас", пишува Хедер Хурлбурт, поранешна функционерка во Белата куќа, Стејт Департманот и американскиот Конгрес.

Милиони Американци во вторникот гласаа против, изразувајќи го своето остро противење на економскиот и политички систем што ги става богатите и корпоративните интереси пред нивните. Јас силно ја поддржував Хилари Клинтон и водев кампања во нејзина корист, и верував дека таа е вистинскиот избор на денот на изборите. Меѓутоа Доналд Трамп ја освои Белата куќа затоа што реториката на неговата кампања успешно се всади во многу реалниот и оправдан гнев, гнев што многу традиционални демократи го чувствуваат.

Не е дека имаме некаква друга претстава за Трамп. Трамп е егоистичен расист шовинист кој, во рационален свет, не би требало да има каква било власт. Ама па од друга страна, не би требала ни Хилари Клинтон.

Неодамна бев на тура низ Палатата на парламентот во Букурешт, џиновска лудост изградена во 80-те по наредба на починатиот романски диктатор Николае Чаушеску, кој беше егзекутиран пред го види објектот комплетен. Статистиките рецитирани од водичот беа вчудовидувачки: третата по големина зграда во светот, со 20,5 илјади метри квадратни тепих, еден милион кубни метри мермер, 3.500 тони кристал. Огромните мермерни скали морале неколку пати да бидат од ново изградени за да одговараат на чекорот на диктаторот, кој инаку бил мал човек.

Има помалку од еден месец до американските претседателски избори. За двајцата кандидати всушност би требало да се зборува во категории "помалку опасен" и "крајно опасна": за Трамп може сешто да се каже, но неговата надворешно политичка платформа е нова и интересна, додека онаа на Хилари Клинтон знаеме каква е и каква ќе биде.

„На Србинот отсекогаш му требал водач“, кажа некој и го погоди менталниот склоп на избирачот на брдовитиот Балкан. Меѓутоа нам отсекогаш некако помил ни бил претходниот од овој сегашниот. А и кога овој сегашниот во скора иднина ќе биде претходен, и тој нам ќе ни биде помил. Можеби затоа што сме мислеле дека нам ни е помило под нив или затоа што сме биле помлади. Кој да го знае.

Ним главно им е одбојна нашата слобода и храброст да бидеме тоа што сме. Никому не му должиме ни објаснување ни полагање сметки сè додека со нашите постапки не нарушуваме нивни права. Колку само животи биле упропастени заради оваа потреба "да им објасниме"?

Периодов додека патувам низ светот постојано ми поставуваат две прашања: Дали е можно Трамп да победи на претседателските избори и како неговата кандидатура стигна толку далеку, пишува добитникот на Нобел за економија и професор на Колумбија, Џозеф Штиглиц.

Италијанското "Una faccia, una razza" (еден лик, една раса) со кое сака да се покаже сличноста меѓу Италијанците и Грците, во констелација на турско-грчките односи би било "еден менталитет, една раса," пишува колумнистот на Хуриет, Мехмет Јилмаз. (Мини-еурека: во македонско-бугарските односи ова е "еден народ, две држави".)

Никогаш во 64-годишната историја на УНХЦР, организацијата требала да се справува со толку многу човечка мизерија. На почетокот од 2014, повеќе од 51 милион луѓе беа разместени од нивните домови, раселени од конфликти и прогон. И уште многу други мораа да бегаат изминативе 12 месеци.

Вие твитерџиите сте страшно одговорни за ова молчење и за тоа чувство дека вие нешто страшно важно правите што седите 24 часа и твитате, ја почнува Дража Петровиќ колумната за 5-тооктомвриските демонстрации по кои беше соборен Слободан Милошевиќ.

Излегувањето на државата од медиумите во Србија требаше, според новинарските надежи и предвидувања, конечно да осигури предуслови за развивање на квалитетно новинарство и одржливи медиуми. Но наивната верба во пазарната меритократија, по којзнае кој пат, се насука на гребенот на капиталистичката реалност, пишува Саша Драгољо за Билтен.

На локални избори во Германија на повеќе места крајната десница ја победува Меркел. Во САД, Трамп е изборот на републиканците. Британија го избра брегзит. Италијанците за градоначалници на Рим и Торино избираат членови на партијата предводена од комичар. Следната година Французите најверојатно ќе ја истуркаат Ле Пен во втор круг на претседателски избори. Сумирано секоја западна сила од Г8 е на чекор од збогување со своите традиционални елити.

Кој знаел што и кога, се прашањата кои и два месеца по задушениот пуч никако да бидат одговорени, пишува Ајдин Енгин во текстот за Џумхуриет.

Како во политиката влегоа манијакални депресивци, инфантилни нарциси, неизлечиви психопати, малигни психопати и болни егоисти?

Клеменс вон Метерних, авторот на европското државотворство, своевремено славно изјавува дека Балканот започнува по ѕидините на Виена. Сто и кусур години подоцна состојбата на теренот според магазинот Политико е "во денешната ЕУ од 27 членки, изгледа како Балканот е насекаде."

Има нешто што исчезна кога станав мајка, и не можам да го вратам. Сѐ уште понекогаш жалам по тоа, речиси секогаш - иронично - кога сум сама: јас го изгубив времето.

По повод обидите за реафирмација на 30 години стариот Меморандум на Српската академија на науки и уметности, еден контроверзен спис кој своевремено послужи како физибилити студија за пеколниот проект во кој изгоре Југославија.

Во време на една од најлошите кризи на бразилската економија и финансиска елита која смета дека левичарските тенденции на Работничката партија не се во нејзин интерес, претседателскиот мандат на Дилма Русеф на 31 август годинава заврши со импичмент.

За Мајка Тереза, која папата ја прогласи за светица и ја нарече "олицетворение на милосрдието", се врзуваат голем број контроверзии: на сиромашните и болните Мајка Тереза им даваше "љубов Божја", но освен тоа речиси ништо не добија. Ниту пак е јасно каде завршиле бројните донации кои ги добиваше, па и од личности како што беа диктаторот на Хаити, Дувалие, и американскиот измамник Чарлс Китинг.

Во вакво време на забуна не е ние чудо што некои големи зборови често се погрешно искористени, дури и од високо-образовани луѓе. Некои луѓе, вклучувајќи најмалку еден универзитетски предавач, почнаа да го нарекуваат Доналд Трамп - фашист. Ова е погрешно. Да ви биде јасно: секако не сум симпатизер на овој гротескен кандидат, меѓутоа него да го наречеш фашист нема никаков смисла, пишува Пиер-Марсел Фавр во колумната за Ле Темп.

Тука се љубат украдени рифови и народни песни, тука се дупат Ван Хален, гајди и дибада-диба-диба, тука липите цутат и сè е исто како и лани.

Повеќето луѓе не чуле за него. Но би требало да го знаете. Кога ќе му го видите лицето, или ќе му го чуете името, би требало да ви се слоши.

По неуспешниот пуч од 15 јули во Турција и понатаму е напнато, додека владата на претседателот Реџеп Таип Ердоган најголемиот дел од својот гнев го фокусира на протераниот имам Фејтула Ѓулен и прогонот на ѓуленистите. Може ли оваа реакција да има контраефект?