Тешко е да се докаже добробитта од отворањето на пазарот и воведување на мерки за штедење кога се анализира голем збир на земји. Напротив овие елементи на неолиберализмот доведуваат до изразита нееднаквост, а нееднаквоста и штети на одржливоста на економскиот раст, се порачува во текстот под наслов "Неолиберализам: Преценет?" Тројцата автори на текстот се од ММФ и тоа заменик директор, шеф на дивизија и главен економист.

Ми недостасуваа нашите заеднички вечери на софата, да ми збориш за најновото зло што се случило или за некоја глупост или резил на Фокс њуз или Републиканците.

Да можеа од кауч да гласаат оние кои дома играат Икс Бокс или Плејстејшн, ќе победеше Хилари, вели филмаџијата Мајкл Мур и додава: Бидејќи не можат изговорете ги следниве зборови бидејќи ќе ги изговарате следните 4 години: ПРЕТСЕДАТЕЛОТ ТРАМП.

Пред многу години си реков на себе: "Ако има уште еден пуч во земјава, ќе се откажам од новинарство..." Мината вечер ме потсети на ова ветување, пишува во својата колумна поранешниот главен уредник на Хуриет, Ертурул Узкук.

Иронично е што, додека припадниците на војската започнаа државен удар против него, Претседателот Реџеп Таип Ердоган се одлучи на герила медиумски тактики - обраќајќи се преку Фејстајм апликацијата на неговиот мобилен - за да ги повика Турците да се спротивстават на пучистите.

На денот на доаѓањето на власт на Тереза Меј, поранешниот британски премиер Гордон Браун прави список од 7 "несигурности" со кои таа ќе треба да се бори. Неговата прогноза уште од сега е дека "веројатни се одлагања во имплементирање на волјата на гласачите да се напушти ЕУ."

Ако деновиве се направи анкета меѓу жителите на Србија и Хрватска со прашање кој нивен сонародник стекнал најголема меѓународна слава, можеме да бидеме сигурни дека Никола Тесла ќе биде во врвот. Исто така можеме да бидеме сигурни дека големо мнозинство од оние што би го избрале Тесла категорички би отфрлиле каква било врска на познатиот научник со соседната земја.

Прашањето што го поставува турскиот професор по социологија Емре Конгар, во Џумхуриет е: Дали луѓето кои практикуваат Ислам исто така можат да веруваат и во идеалите за секуларизам и демократија?

Прегледот на вести од светот изминатиов период не ни наговестува дека во Русија на 18 септември ќе се одржи гласање на кое народот ќе избира нов парламент. Според Леонид Бершидски, не ни има зошто кој било да се возбудува околу руските парламентарни избори.

За оние од нас кои израснаа зад Железната завеса со соништа да имаат вистински џинс, гласањето во Британија остава чувство на лично отфрлање.

Дамиен Хирст пред британскиот референдум дизајнираше проевропски плакати, Ричард Докинс објаснуваше зошто на народот не треба да му се даде да гласа, речиси сите културњаци го промовираа останувањето во Унијата... Но никој меѓу нив не прозбори за сопствената привилегирана позиција ниту за општествената провалија која ги дели од "игнорантските маси."

Европската Унија првенствено е рај за неизбрани бирократи и шанса за банкари и шпекуланти. Јасно е дека полуразвиена земја како Србија таму нема што да бара.

Лидерите на брегзит немаа друг план освен искористување на популистичките стравови и напаѓање на експертите што ги обезвреднуваа нивните позиции, пишува Ник Коен за Гардијан.

Популарниот Борис Џонсон беше еден од најзаслужните луѓе за Брегзит и би требало да слави. Но, по едно интересно сценарио по кое тој во ниеден случај нема причини за радост. И тоа на Џонсон му е јасно.

Еден ден опуштеност и невнимание и луѓето од островот добороволно се откажаа од својот омилен национален спорт, пишува Енди Боровиц во Њујоркер.

Целиот британски гламур исчезна. Вестминстер премногу играше на лажната анти-ЕУ карта. А со резултатот од ЕУ референдумот сега е кристално јасно: се претерало со играта.

Што ако колумнистите пишуваа за Британија на истиот начин на којшто тоа го прават за стандардните светски жаришта? Вековни етнички конфликти, класна нетрпеливост, идни граници, војници на ООН, сè по ред.

Во 2002-ра бев на постдипломски кога првите евро банкноти и монети беа пуштени во оптек. Моите колеги и јас бевме во неверување дека ова стварно се случува. Беше очигледно дека овие 12 држави ја немаа формирано оптималната зона за заедничка валута, на која и недостасуваа институции неопходни за таа да профункционира.

Пред пет години сите зборуваа за "турскиот модел". Западот и муслиманскиот свет ја сметаат Турција за сјаен пример за спој на Ислам и демократија. Реџеп Таип Ердоган, тогашниот премиер, а сегашен претседател на републиката, го фалеа како реформист кој создава послободна, побогата и помирна Турција.

Може ли Обединетото кралство некогаш да се помири дека е дел од Европа? Ако неодамнешните насловни во весниците околу референдумот од 23-ти јуни за членството во Европската Унија се каква било водилка, тогаш одговорот е одлучно "не".

Во 1995, почнав да пишувам роман со наслов Крајот на Европа. Требаше да биде сатира, сместена во блиската иднина, околу тајниот британски план за повлекување од ЕУ (и еврозоната - еден од моите ликови беше финансиер налик Џорџ Сорос кој успева да ја внесе фунтата во единствената валута). Климаксот беше сцената со церемонијалното затворање на тунелот под Ла Манш, со што Британија се изолираше од континентот.

Откако Европа ќе ги вдоми мигрантите, тие се на ред да го завршат својот дел од "договорот" и да ја подобрат демографијата и работната сила на континентот, што за возврат би ја спасило европската "социјална држава". Проблемот е што нема основа да се верува во ова.

Грешката е што успехот на Трамп (и слични на него) се третира како сигнал за враќање на фашизмот во политиката, наместо да се признае дека веќе неколку децении во развиениот свет има замореност од демократијата.

Руското анектирање на Крим пред две години беше кулминација на долгиот процес на растечка авторитарност и изолационизам под претседателот Владимир Путин. Додека најголемиот дел од меѓународната заедница го осудуваше овој потег, Русите го поздравија.