Амбасадите се претворија во шпиунски центри, кодошот и неговиот шеф се мрзливи исто како авторите на окултните книги, технологијата се развива со чекор на рак, во иднина тајната ќе има само една копија и ќе се држи во сеф.

Вистинското прашање е: што да се прави? Тактички сојуз со глобалистичкиот естаблишмент не доаѓа предвид. Тие сакаат да веруваме во бескраен лифт кој ќе не однесе до врвовите на потрошувачките задоволства, но таков лифт не постои.

Од самата појава во 17от век, беа замислени како бавни и внимателни процеси на донесување одлуки за тоа што е точно а што не. Забрзаната денешница не трпи такво бавно размислување и одлучување. Заради тоа, луѓето реагираат со она што им е побрзо при рака, со емоциите.

На што точно оддававме почит цела мината недела? Колку што Џон Меккејн беше сакан и масовно почитуван во Вашингтон, земските сеќавања на него личеа како да комеморираат нешто многу повеќе од смртта на невообичаено почитуван сенатор. Како што многумина рекоа, тие во добар дел оставаа чувство како задоцнета служба за нешто кое почина на 8 ноември 2016 или на 20 јануари минатата година.

Трамп зборува американски. Тоа е она што не го разбираат неговите критичари. Тоа е она што не можат да го сфатат аналитичарите во телевизиските панели. Можете да кажете дека неговите фанови се идиоти и морони ама така и вие почнувате да зборувате американски.

Претерано тешките услови поврзани со пакетот за „спасување“ значи дека грчката финансиска трагедија може никогаш нема да заврши.

Во некој погоден дел кон крајот на летото, истрагата за исламофобијата на Борис Џонсон тивко ќе приврши со изјава како тоа неговите пишувања се неразумни и невкусни, меѓутоа дека и покрај тоа тој нема да биде избркан од партијата. Во тој момент, Борис ќе може да ја официјализира својата амбиција за главната позиција на бр. 10.

Првата година од владеењето на Трамп Портокаловиот беше подарок за комичарите, но сега полека почнува да се претвора во клетва.

Глобалниот феномен на „Приказната на слугинката“, романот на Маргарет Атвуд и истоимената серија снимена според него, инспирира мноштво политички, идеолошки и дистописки толкувања. Но она што притоа го забораваат оние кои го слават ова дело, особено од феминистички ракурс, е фактот дека главниот лик, оној на слугинката Офред, е аполитичен. Како нејзин пандан нашиве простори можат да понудат многу појаки примери.

Денешната левица се соочува со вознемирувачкото искуство, на крајот на една цела епоха на прогресивно движење, искуство кое ја присилува да ги преформулира најосновните координати на сопствениот проект.

Во Германија живее голем број луѓе кои ги критикуваат политиките на Реџеп Таип Ердоган - и со право. Многумина од неговите најголеми критичари се Германци со турско потекло, кои исто така се против договорите на германската влада со Анкара. А сепак многумина од нив се солидарни со Месут Озил, германскиот фудбалер со турско потекло кој одлучи да ја напушти германската репрезентација по острите критики што ги доби заради фотографијата со турскиот претседател.

Заблудата која е раширена во многу тукашни кругови е дека при држењето на т.нр „медиумска диета“ и следењето на политичката ситуација исклучиво преку сатиричните содржини, човек и понатаму за себе може да тврди дека е добро информиран.

Редица владини агенции и политички партии ширум светот ги користат социјалните медиуми како платформи за ширење на штетни вести (junk news) и дезинформации, спроведување на цензура и контрола, како и за плански активности за поткопување на довербата во медиумите, јавните институции и науката.

Де факто, сите други Македонци во другите држави веќе имаат сложени имиња. Само на Македонците од Република Македонија, „македонското“ им е примарно обележје на нивниот идентитет, пишува грчки автор кој отворено признава дека во овој спор, Грција била агресорот. „Беа принудени да тргуваат со единственото име кое им го оставила историјата“, пишува Августин Зенакос. За неупатените, Зенакос мисли на „Тоа на М“.

Ангела Меркел е канцеларка на Германија скоро 13 години, и патува во Кина речиси еднаш годишно. Таа беше на зелени пазари и во стари храмови, зборуваше со градоначалници и дебатираше со партиски функционери. Таа ги виде германските фабрики и ги прегледуваше кинеските компании. Ѝ држеа часови по готвење и ѝ презентираа автономни автомобили. Ниту една друга држава го нема толку побудено интересот на Меркел како Кина.

Трамп ни приближно не е првиот Републиканец кој јавно ја преиспитувал потребата од постоење на НАТО, пишува Питер Беинарт во анализа за Атлантик, потсетувајќи дека членството во НАТО, за жал, нема клучна врска со демократијата во таа земја. Во име на некој нов грант за борба против 'сè помоќниот непријател', ги чекаме Борјан и Орданоски да го прогласат и Атлантик за руска пропаганда.

„Знаев дека Господ беше со нас!“ е изјавата на аргентинскиот репрезентативец Лионел Меси, која натера еден италијански читател да го запраша уредникот на весникот што тоа го објавил, како е можно на Господ да му се припишат фудбалски симпатии.

Драги Македонци, да си во Европа, во голем дел е исто како да си вон Европа. Сè зависи од тоа што сакате и што сте подготвени да истрпите. Колку ќе им барате и како ќе ги избирате оние кои треба да ве водат. Прашање на стандарди, како и сè во животот.

Откако Трамп и Ким Јонг Ун во Сингапур го прават незамисливото и се сретнуваат и ракуваат, во Канада се среќаваат Г7, а Кина, Русија, Иран, Индија и Пакистан се среќаваат во Кингдао, градот на истокот од Кина, во колумна во француски Лес Еко се порачува: „Како центарот на светот да се префрлил од Западот на Истокот, и како Европа да не е ништо повеќе отколку периферен полуостров на Азија, меѓу Медитеранот и Атлантикот.“

Човекот речиси сè прави погрешно. Ама минатиот викенд направи нешто како што треба, на ужасување на лидерите на богатиот свет, тој ја одбрани демократијата од нејзините злонамерници. Можеби предвидливо, тој беше универзално осуден за тоа, пишува Џорџ Монбио во својата колумна за Гардијан.

Дека Џордан Питерсон е опасен, радикален десничар и дека неговите противници се чувари на сè што е добро и правично - не може да биде подалеку од вистината.

Озлобениот и гнасен јазик кој дивее по Твитер и другите социјални мрежи некогаш мамат со мајагери да се влезе во тој гној и баграта да се раздига на клоци. Во Америка симбол на таквиот јазик на баграта е Доналд Трамп кому многумина противници пробуваат да му вратат со иста мерка. Не така, препорачува уредник на Атлантик и човек од првиот круг на Буш помладиот. Обратно. 

„Грција мора да го признае постоењето на македонскиот јазик и култура, наследство кое е делумно е споделувано со класичната Грција а делумно е самостоен историски ентитет“, пишува во Катимерини Ирец кој подолго време живее во Грција. За весникот ова е вторпат во една недела да дозволи буричкање во теми кои се табу во таа земја.

Во Европа (ЕУ) има растечка перцепција дека една конкретна категорија на општества или граѓани заслужува да биде етикетирана со презир или арогантно сожалување. Таа категорија е географски дефинирана: се наоѓа на исток. Во Брисел, Париз, Берлин и насекаде низ западниот дел од континентот, стана речиси нормално да се каже дека „Источњаците“ се оние што го расипаа ЕУ клубот. Дали е тоа фер?