Во историјата на трките со коњи, еден човек има посебно место. Френк Хејс ја добил првата и за жал последна трка во својата кариера на коњот Сладок бакнеж и покрај тоа што, благо кажано, бил во тешка здравствена состојба. Излегло дека бакнежот бил смртен.

Страв од болест. Страв од смрт. Сето тоа поттикнува ирационални верувања и однесувања кои можат да му наштетат на општеството. Еден римски поет и филозоф од петтиот век п.н.е. зборува токму за ова.

20 години откако напишал книга во која тврдел дека стравот од смртта е тотално неоправдан, еден американски филозоф го менува мислењето, и тоа не само за смртта, туку и за смислата на животот. Вели дека дури сега, на 97, ништо не му е јасно.

Маченичкиот портрет на францускиот радикал во последните мигови од неговиот живот, е една од најпознатите слики на сите времиња. Но во целата своја драматичност таа крие и една мистерија - од што боледувал Мара, па што морал да лежи во када?

Тројца психолози покажуваат како вознемиреноста од мислата на смртта свесно и подсвесно влијае врз нашиот начин на живот. Чувството е толку застрашувачко, што луѓето прават сè за да најдат некаква утеха и чувство за смисла, од трупање статусни симболи до формирање заедници со истомислениците.

Ова што следи е извадок од нова книга на една за многумина мрачна тема - ракување со остатоците од телата на блиски, по нивната смрт. Доколку сте со осетливи нерви и стомак, имаме само еден спојлер за вас, после кој може да одлучите дали да продолжите со читање: кожојадни бубачки.

Секој со минимум способност за интроспекција си го поставува прашањето - и кога, но и како ќе заврши мојот живот? Сепак, ретко кој е доволно храбар тоа и да го визуелизира на начин на кој го прави овој фотограф.

Единствениот пат кога славниот Шкот тренирал репрезентација било во 1985-та година кога тогашниот селектор на Шкотска починал на сред меч и останале без предводник.

Италија и натаму е во шок и неверување по ненадејната смрт на лидерот на Фиорентина, стоперот Давиде Астори. Во текот на вчерашниот ден многу негови соиграчи и колеги спортисти се простуваа од него. Најтрогателна порака остави Џиџи Буфон кој ретко во јавноста зборува за личните односи со фудбалерите.

WeCroak (достапна за iOS за 0.99 долари) е апликација базирана на поговорка од Бутан, која вели дека за да се биде среќен, човек треба да мисли на смртта барем пет пати дневно. Звучи како корисна алатка за годината што претстои.

Македонската мрза не чини ама и тоа јапонската опседнатост со работа има своја опачина. Откако се изнаработиле за доброто на својата компанија и татковина, старите Јапонци тераат старост во која нема кој да провери ни дали се живи. 4.000 стари луѓе умираат секоја недела, сами, најсами во свет. Ни деца, ни пријатели, ни куче, ни маче.

Бројот на пушачи меѓу возрасните во САД е паднат од 42% во 1965 на 15% во 2015. Како што оваа опасност почнува да се стишува, така научниците почнуваат своето внимание да го вртат кон животни ризици кои се во подем и зафаќаат се поголем удел од црните статистики.

На денешен ден пред дваесет години се одржа закопот на принцезата Дијана, чија смрт останува една од најкоментираните и најанализираните во историјата на славните личности. Од каде ваквата опсесија со прераното заминување на некој славен?

Иако причините за македонската поговорка „многу смеење не е на арно“ веројатно лежат во овдешната сомничавост кон рокот на траење на среќата и радоста, научна студија вели дека на оние луѓе кои најмногу ја засмејуваат рајата, смртта најрано им покажува кој последен се смее.

Некако се навикнавме на големи, скапи научно-фантастични филмови во кои се комбинираат технолошки со лингвистички, антрополошки и филозофски прашања (Interstellar, Gravity, Arrival). Ова е сличен, но многу понеамбициозен обид, за одговор на прашањето - има ли живот по смртта?

Само два дена пред од гаќи да нè извади веста за смртта на Дејвид Боуви, на сајтов ги објавивме неговите одговори на познатиот Прустов прашалник во кои тој ги покажува сите свои чудесии и убавини на неговата неконвенционална мисла. Како помина таа статија? Рамно осум (со бројка 8) Фејсбук споделувања. Два дена потоа, сведочиме за едно масовно "Eдно Боуви имаме, во душава го носиме". 

Во претходен видео есеј ги пребројувавме мртвите кај Тарантино - импресивна трицифрена бројка, главно застрелани и искасапени луѓе. Но ако мислите дека насилството е карактеристика на современата уметност, се лажете. Еве од што сè умираат ликовите на Шекспир.

Ако веќе мора да се умира, зошто да не се замине во голем стил, во спој на забава и страв, како гледајќи хорор филм? Само овој филм би бил многу, многу реален.

Смртта, најужасното од сите зла, никако не се однесува на нас, бидејќи сè додека постоиме, смртта не е со нас; а кога смртта ќе дојде, тогаш ние не постоиме. Оттаму, таа не е грижа ниту за живите ниту за мртвите, бидејќи за првите таа не постои, а вторите веќе ги нема. - Епикур.

Постои едно фрапантно ментално пореметување кое луѓето ги претвора во зомбија, во живи духови кои себеси се сметаат за умрени или пак длабоко веруваат дека никогаш не ни постоеле. 

Двегодишната Ива почина во тешки маки, македонски. А можеби и ничии. Таа на овој свет, ниту жива не постоеше. Немаше извод, книшка и матичен број. Откако смрзната и со песок во носето ја најдоа во корито вкочанета, некој се сети да истражува. 

Ние и Кинезите имаме еден заеднички проблем. Додека на нашите комшии им попушта срцето, нам не ни издржува мозокот.

По двонеделна битка, почина 46 годишниот навивач на Етникос кој беше тешко повреден за време на фудбалски натпревар.

Повторно ден по ден, и пак, и претходниот, и следниот ден во кој црната хроника го преплавува медиумскиот простор. Брутално убиство на Балканот, неочекувано самоубиство на комичар во светот, двојно убиство насред кафеана во комшии и нова сообраќајна незгода во која гине мој сограѓанин, мој близок роднина.