Нова книга на норвешката авторка Хилде Остби, „Толку осамени: нашата желба за заедница и она што не' разделува“ ја истражува сложената природа на осаменоста – зошто толку многу луѓе ја чувствуваат, иако живеат опкружени со други луѓе.
Долгоочекуваниот нов филм на Спајк Ли со Дензел Вашингтон во главната улога е верзија на „Рај и пекол“ на Куросава ги поставува истите етички прашања како и неговиот претходник во ново руво, додавајќи им боја, брзина и одлична музика.
Интернетот им даде на луѓето слободен пристап до речиси целото знаење, но тоа не доведе до „златна доба“ на човештвото. Ако генијалноста зависеше само од вродени способности и пристап до информации, денес би требало да имаме повеќе „гении“ од кога било. Сепак, изгледа дека големите умови се поретки отколку во минатото.
Филмовите со животни во тоа време не биле само за деца, туку за поширока публика. Стронгхарт бил опишуван како „акциски херој од немиот филм“, налик на подоцнежните (човечки) Ван Дам или Шварценегер. Во текот на својата кариера германскиот овчар стекнал огромна популарност, добивал илјадници писма од обожаватели, па дури „потпишувал“ автограми со шепата натопена во мастило.
Анализа на изотопи пронашла бакарна згура од долината на реката Јангцекјанг во статуата која го краси плоштадот св. Марко. Само што тогаш не ставале декларации со „мејд ин Чајна“.
Боуви, Принс, Харпер Ли, Алан Рикман, Мухамед Али, Џорџ Мартин, Леонард Коен...Годинава што изминува ни изгледаше посебно смртоносна за познатите личности. Дали навистина 2016 беше „проколната“?
Две кученца, едното поголемо и црно, а другото помало и бело, многу се сакаат, сè додека едното одеднаш не му ја џапне сочната коска од чинијата на другото. После тепачката, сепак победува пријателството.
Еве како би можеле да му се исплатат сите тие часови и часови поминати во чет на вашето дете (или на вас самите), кои излегува дека всушност биле бесплатен курс по странски јазик - јазикот на емоџи.
Не, не е безобразна метафора. Вистински колбас е, а за време на изборите го консумираат сите гласачи, и оние кои се за власта, и оние кои се за опозицијата. Не, пак не е метафора.
На свеченоста по повод доделувањето на Нобеловите настапи и Пати Смит, која имаше проблем да ја допее песната на Дилан, за момчето со сини очи и тешките дождови кои допрва ќе паѓаат. Во текстот објавен во Њујоркер таа објаснува што му претходело на овој настан и со какви чувства се качила на сцената. Есејот е одличен поглед во умот и срцето на оние од кои очекуваме просто да се качат на сцена и да нè забавуваат.
Музичкиот бизнис онаков каков што го знаевме е мртов. Тоа станува јасно кога статистиката ќе покаже дека, според бројот на продадени ЦД-иња, прв на листата е музичар од 18 век.
Постизборно сте вознемирени? Ве јаде јанѕа што носи иднината? Дојдете на топол чај подготвен по стандардите на еден Орвел. Или, ако повеќе сакате, на еден Даглас Адамс. А ние и ќе ви гледаме во него.
Вака-така Дилан сепак одлучи да му се обрати на Нобеловиот комитет, извинувајќи му се што не може да биде на свеченоста на доделувањето „главом и брадом“. А баш сакавме да го видиме со тоа орденот на гради, како одликуван генерал на поетско-музичарската војска.
Поддршката за одреден кандидат пред избори Американците имаат обичај да ја изразуваат и со тоа што пред куќи поставуваат билборди со неговото име. Но што ако тој (или таа) загуби?
Дјук Елингтон во неговата автобиографија „Музиката ми е љубовница“ се пофалил дека е најдобриот слушател на музика на свет. И во ова има нешто - како што за да бидеш добар писател прво треба да научиш да читаш туѓи дела, така и за да создаваш музика треба да ги отвориш ушите. Така таа полесно стигнува и до срцето.
„Град без Евреи“ премиерно се прикажал во Виена во 1924. Сега неговата оригинална верзија, која била загубена цели деведесет години, е реставрирана и спасена од заборав.
Kaков Жил Верн, каков „Вест ворлд“, какви црни дистопии. Видете колку полни со самоувереност и оптимизам биле прогнозите на новинари од некогашна Југославија. Од сето она што не им се остварило, најтрогателно е всушност најбазичното - што за иднината која ја предвиделе им снемало Југословени.
Можеби затоа што како Британец многу добро ги знаел финесите на криењето на вистинската порака зад куп софистицирани изрази, Черчил кога стапил на функцијата премиер во 1940 им испратил порака (нешто како октроисан реторички устав) на своите соработници.
На 2 декември Стоунси го издадоа „Тажен и осамен“ (Blue &Lonesome), нивниот прв студиски албум по десет години. На него има 12 песни од блуз генијалци, речиси сите од чикашката сцена.
Не, претставувањево на книгава нема, или барем нема намерна врска со претстојните избори. Едноставно, по претставувањето на првата книга во серијава текстови, за тоа како да раководиш со нарко-картел, оваа ни изгледаше како логично продолжение.
Хичкок, Кјубрик, Ларс фон Трир...Овие генијални умови за да ги остварат своите режисерски визии често знаеле да си ги малтретираат соработниците. Особено актерките.
Насловот асоцира на лик од стрипови на Марвел. Но Виго Мортенсен во овој филм игра еден поинаков супер-херој, кој се обидува своите деца да ги заштити од злата на истата таа цивилизација која хипнотизирајќи нè со Спајдермен и Бетмен заборава да нè научи како да уловиме зајак, ако се најдеме некаде каде нема ист таков - „супер“ - маркет.
Започнуваме серија во десет продолженија во која ќе ви ги претставиме најиновативните, најинтересните и најзначајните книги од различни жанрови и области во годината која полека изминува. Започнуваме со една прилично практична тема - како, ако баш решите, да создадете нарко-картел.
Во моментот кога почна да се случува манијата со боенки за возрасни, веројатно никој не можеше да претпостави во кој правец ќе отиде оваа анти-стрес занимација. А не да отиде, туку забега.
„Приказни за начини и средства“ (Stories for Ways and Means) не е баш типична сликовница. Со оглед на тоа кој ја пишувал, тука има и чудни слики, и „мрсни“ зборови, и откачени приказни. Ама приходот од продажбата оди кај деца на кои им треба помош.
Eри де Лука, добитник на Европската награда за литература за 2013, фален како „писател на деценијата“ од Кориере дела Сера во 2009, сега доби уште едно престижно признание - годишната награда за најлоша секс сцена во книга.
