Дали има разлика меѓу „доброто“ во добар актер и добра актерка? Ако не, тогаш чуму сите тие родови поделби на наградите, како талентот и вештината за глумење да зависи од анатомијата и хормоните? Некои од големите наградни манифестации почнуваат да ја преиспитуваат оваа концепција. 

Филмот сигурно ќе изгледа многу откачено знаејќи го режисерскиот „ракопис“ на човекот кој доби Оскар за „Големата убавина“ во 2014, а до скоро беше актуелен со првата сезона на „Младиот папа“. 

Во 1990 американскиот Конгрес носи закон (Americans With Dissabilities Act), според кој на големите концерти треба да има толкувач за глувонемите лица. Но дури и професионалните дефектолози до тогаш се немале соочено со ваква задача - да пренесеш не само значење на одреден збор, туку на идеи кои се органски поврзани со звуци. Една од толкувачките одлучила да стане покреативна.

Вчера, 10.04, беа објавени добитниците на Пулицеровата награда за 2017 (деталниот список тука). Најинтересни за нас се оние во категоријата Уметност и книжевност, во која за „генерална нефикција“ наградата ја доби Метју Дезмонд, за книгата „Истерани: сиромаштија и профит во еден американски град“.

Интересна приказна за писател, по хоби астролог, кој станува продолжена рака на британското разузнавање. Неговите „предвидувања“ всушност имаат за цел не да прорекуваат, туку да ги предизвикуваат настаните. Кој знае колку такви астролози има меѓу нас денес.

„Сите вести што се соодветни за печатење“ (All the news that's fit to print) - ова мото се наоѓа во горниот лев агол, или на левото „уво“ на Њујорк Тајмс. И тоа веќе 120 години.

Минатата година најпопуларниот збор во врска со врски беше „гоустинг“, ненадеен прекин на секаков контакт со партнерот/ката без објаснување, што вклучува игнорирање пораки, јавувања и неодговарање на мејлови. Во меѓувреме работата стана уште полоша. А што има полошо од тоа некого да игнорираш? Да му фрлаш „трошки“.

Koга во 30 секунди во живо новинар три пати ќе нарече ракетна офанзива „убава“, тој си го бара. Кога притоа ќе искористи и стихови на Коен, е тогаш треба и да си го добие. 

Кои познат писател употребува најголем број клишеа? Дали има нешто заедничко во начинот на којшто се напишани големите книги - класиците и современите бестселери? Дали мажите и жените пишуваат различно? Кои зборови постојано се повторуваат во нивните дела? Ова се некои од прашањата на кои се обидува да одговори нова книга.

Пронаоѓачот Анируд Шарма собира гасови кои содржат јаглерод од автомобилскиот сообраќај, за да го претвори во нешто корисно - црна боја.

За благо збунувачките стихови на некогашната чуварка на плажата во епската поема која истовремено зборува за зеленчук, мобилни и загубената уметност на сексот пишувавме претходно тука. Сега таа повторно стана актуелна, со песна посветена на - Асанж.

Да немаш „ни срам ни перде“ во нашата народна мудрост означува дека си го загубил и последното човечко во себе - способноста да чувствуваш мешавина од нелагодност и вина за сопствените (погрешни) постапки, или просто дeка си дрзок и без осет. Но од еволутивна гледна точка срамот не е баш некоја предност. Зошто тогаш толку долго се задржал во човечката историја, иако изгледа дека денес губи на сила?

Во рубрикава толку често сме пишувале на теми поврзани со академското издаваштво што слободно може да отвориме посебна подрубрика. Ама пустото, има уште за пишување.

Како да наместиш ученици што мамат на матурски испит со тоа што препишуваат од интернет? Замени ги податоците онлајн со лажни. Барем тоа е лесно.

Наречен е „Банкси на интерпункцијата“ - коректор кој доцна ноќе ги средува натписите, рекламите и уличните знаци во неговиот град. По една деценија мистериозност, Би-би-си го откри и го сними.

Некако се навикнавме на големи, скапи научно-фантастични филмови во кои се комбинираат технолошки со лингвистички, антрополошки и филозофски прашања (Interstellar, Gravity, Arrival). Ова е сличен, но многу понеамбициозен обид, за одговор на прашањето - има ли живот по смртта?

Комедија која се занимава со тешки теми како расизам, сексизам, хомофобија и користи „мрсен“ и крајно некоректен речник се вика „сина“. Зошто?

Вчера (30.03) се прошири веста дека починал Вилијам Пауел, авторот на „лектирата“ на куп анархисти, бомбаши, убијци и терористи. Замина на 66-годишна возраст, без да му се оствари желбата - неговата книга да престане да се издава. За неговата смрт всушност се дозна шест месеци откако се случила, од одјавната шпица на нов документарец за неговиот живот под наслов „Американски анархист“.

„Во петок, 7 април во МАНУ ќе се одржи предавање на славниот математичар Седрик Вилани, под наслов Уметноста и математиката“, гласи поканата која некако стигнала во нашето сандаче. Темата, како и фотографијата со човек со свилена машна, брош во форма на пајак и стаклена кугла, кој сосема отстапува од стереотипниот лик на математичар, нè натераа да прочепкаме. Кој е тој Седрик Вилани?

Пред некое време голем број медиуми ја пренесоа веста дека еден уметник ќе помине цела недела вграден во карпа. Истиот тој сега има нов генијален проект - седење на десетина јајца додека од нив не излезат пилиња.

Еден куп историски настани ги знаеме затоа што сме ги гледале преточени во филм, а не затоа што сме гледале документарни снимки од истите. Колку е голем јазот помеѓу овие две прикажувања на она што (наводно) се случило?

Книжарница во Далас се сетила како да натера луѓе да читаат класични романи - ја претворила нивната содржина во лажни вести. Како нашиов наслов на кој можеби кликнавте не очекувајќи го Чернодрински.

Зборот „корисник“ во контекст на мобилни, компјутери или апликации дава лажно чувство дека тука оној кој е главен сме ние, корисниците на технолошкиот напредок кој ги овозможил истите. А дали е можно обратното, дека технологијата нè користи нас како услов за нејзиното постоење? Сè до моментот кога веќе нема да ѝ бидеме потребни, кога ќе нè шутне како потрошена батерија.

Дописниот шах во Втората светска војна бил забранет од сојузниците. Причина: тој наводно бил користен како медиум за стеганографија, или криење тајни пораки во такви кои делуваат сосема обично.