Она што најголемиот дел од публиката не го знае е дека веб-страните генерално се' знаат за нив: од каде доаѓаат, кои се, што ги интересира, на кои страни кликаат, што и колку време читале и слично.
"Ако едноставно ве прашавме што сакате, без да мериме што сакате, вие само ќе продолжите да не' лажете нас и да се лажете себе си.
Еве што мислам под лажење. Годинава, Ројтерс Институтот за студирање на новинарството праша илјадници луѓе низ светот кои вести им се важни. На долниот графикон се прикажани одговорите на Американците. Меѓународните вести ги поразија ѕвездите и забавните вести, со разлика од 2 спрема 1. Економските и политичките вести завршија и повисоко.
Ама што ќе се случи кога ќе престанеш да ги прашуваш читателите што им е важно и ќе почнеш да гледаш што всушност тие читаат?
Да почнеме со денес. Најважната сторија во светот, според секој голем американски весник од утрово, е насилното распарчување на Ирак. Таа е на насловната страна на Вашингтон Пост, Вол Стрит Журнал, Њујорк Тајмс и други.
Секако, има милиони луѓе кои читаат за Ирак, бидејќи се фасцинирани со Средниот Исток, надворешната политика и генерално вестите. Ама и покрај тоа што Ирак е на видна локација на секој голем весник, најчитаните стории во овие весници воопшто не се за Ирак.
Во Пост, топ сториите се едиторијал за Бенгази, вести за Светското првенство и торнадо во Средниот Запад. Двете најчитани стории на сајтот на Вол Стрит Журнал се за ЈуТјуб игри и даноци. Кај Тајмс најмногу препраќаните стории на меил вклучуваат една за глутен и една за постнатална депресија. Утрово кога погледнав, ниту една меѓу најчитаните или најпрепраќаните стории на сајтовите на трите весника не ги вклучуваат зборовите Ирак, Сунити или Малики," објаснува Дерек Томсон.
Тој споменува и една анализа на Базфид од 2013-та, со список од статии на партнерските сајтови што ги објавиле кај себе. Од 20-те највирални статии што се појавиле на Базфид, само 3 се однесуваат на неодамнешни вести - изборот на Мис Америка, објавата на Нетфликс, и Видео музичките награди на МТВ. Мнозинството од останатите не беа вести, туку квизови, листи и емотивни текстови.
"Прашај ги читателите што сакаат, и тие ќе ти кажат зеленчук. Гледај ги од страна што прават, и ќе видиш дека тие претежно јадат бонбони.
Публиката се лажговци, а медиумите кои ги слушаат само нив без да ги мерат се наивни. На минатогодишниот Аспен Идеи Фестивал, Ехаб Ал Шибаби, извршниот директор за меѓународни операции на Ал Џезира Америка, објави податоци кои покажуваат дека 40 до 50 милиони луѓе се очајни за аналитичко и оригинално ТВ новинарство. 9 месеци подоцна, тие имаа просек од 10.000 гледачи на час - 1,08% од публиката на Фокс њуз, и 3,7% од публиката на СиЕнЕн.
Ал Џезира Америка, изградена за публика од вегетаријанци, е заглавена со тезга за брокула сред продавница за бонбони," пишува Томсон во анализата за Атлантик.
Според него, проблемот не е ниту во генерациите, ниту во Фејсбук, ниту во софтверот за аналитики. Проблемот е во нашиот мозок, односно сакаме да ни биде лесно.
"Психолозите го користат терминот течно. Течно не е начинот на кој размислуваме: тоа е како се чувствуваме додека мислиме. Претпочитаме мисли кои лесно доаѓаат: Лица кои се симетрични, бои кои се јасни, и реченици со паралелизам. Имајќи го ова предвид, има два проблема со тешките вести: Тие се тешки и тие се нови. (Паралелизам).
Истиот принцип на течност е точен и за политичките гледишта: најголем дел од либералите претпочитаат да читаат и гледаат либерали (затоа што е лесно), додека конзервативците претпочитаат да читаат и гледаат конзервативци (затоа што е лесно)," порачува Томсон во својата анализа.
