Лаптоп елити. Класa во пижами. Тешко е да се знае како да се нарече новиот естаблишмент. Оние дипломирани студенти од високата средна класа кои мислат дека твитањето е работа. Оние кои верно ја гушкаат секоја разбудена мантра, од „Транс жените се жени“ до „Носете маски!“. Оние кои чекаат работи од „деливери“ и ја мразат старата економија - онаа што всушност ги создава работите - поради нејзиниот грозен „футпринт“ на планетата. И обожаваат карантини. Шест месеци да се прави „леб од домашна маја“ за Инстаграм сториња, а сепак да се добива плата за што и да е она што го нарекувате работа? Што има тука за несакање?
Како и да ги наречеме, нема сомневање дека овие луѓе имаа грубо будење во 2022 година. Ова беше година на речиси постојано грмење и револт против лаптоп елитите од страна на земјоделците, доставувачите, камионџиите - знаете, луѓето кои прават храна и одржуваат инфраструктура и им овозможуваат на луѓето во пижами да се вклучат онлајн и да ги споделат своите преферирани лични заменки. Реалноста на гневот на работничката класа грубо навлезе во фантастичните животи на елитите оваа година и тоа беше брилијантно.
Започна во Канада. Конвојот на слободата беше инспиративно востание на возачите на камиони против авторитарниот диктат на Џастин Трудо дека секој што ќе премине од Америка во Канада мора да биде боцнат за ковид. Тоа беше колективно исвиркување на елитистичкиот ковид консензус. Бучен крик за правото на работа без да мора да се подлегне на медицинска процедура. Камионџиите ги блокираа патиштата, мавтаа со транспаренти на кои пишуваше „Слобода!“, поставија станици за храна и места за членовите на нивните семејства кои им се придружија во знак на солидарност.
Не дека ќе знаевте нешто од ова од цунамито на пропагандата насочена против камионџиите од страна на политичките и медиумските елити, ужаснати од глетката на непрефинети мажи во капи кои се залагаат за своите права. Беа клеветени како фашисти. Трудо излудено го осуди нивниот „антисемитизам, исламофобија, анти-црн расизам, хомофобија и трансфобија“. Ова беше тоа што го разбуди презирот - конвојот немаше никаква врска со трансот или со исламот или со другите работи.
Трудо го искористи тиранскиот Закон за вонредни ситуации за да се обиде да ги уништи камионџиите. Беше потпомогнат и од Големата технологија: GoFundMe задржа милиони долари донации за камионџиите (види: Канада: Кој помага небањати, лета од работа). Постоењето на заеднички напор да се демонизираат и замолчат овие возачи кои се осмелија да ја преиспитаат задолжителноста на вакцините, беше доказ за нетолеранцијата на елитите. Во нивната кадифена ракавица на разбуденоста лежи железната тупаница на авторитаризмот која силно ќе удри врз секој од старата економија што ќе се осмели да ја доведе во прашање мудроста на елитите. Знајте каде ви е местото, камионџии!
Но, тие одбија да знаат каде им е местото. Како и многу други. Вклучително и во Шри Ланка. Револтот таму во јули, кога економски утепаните маси упаднаа во претседателската палата и ја тргнаа владата, исто така беше бунт против лаптоп класите. Голем дел од омаловажувањето на народот на Шри Ланка беше резултат на глобалните институции и нивната еко-миопија. Нивното верување дека сите држави ширум светот мора да му се жртвуваат на богот на Нет Зеро, беше особено погубно за Шри Ланка.
Под нивен притисок, Шри Ланка го забрани увозот на хемиски ѓубрива за да ги направи своите земјоделски практики по „органски“. Ударот беше очекувано страшен. Производството на ориз падна за 43 отсто. Инфлацијата достигна највисоко ниво во последните 47 месеци. Тоа беше доказ за тоа колку безумно сурова може да биде екологијата на лаптопите. Кога нивните предрасуди се издигнуваат над потребите на работниците во светот во развој, резултатот е поголема сиромаштија и глад.
И другите земјоделци се побунија. Холандските фармери блокираа патишта против барањето на нивната влада масовно да ги намалат емисиите на азот - еко-мерка авторизирана од ЕУ, за која некои предвидуваат дека може да доведе до затворање на 3.000 фарми. Замислете да ја ставите зелената бајка пред производството на храна - толку се луди нашите елити сега. Канадските и ирските земјоделци исто така се спротивставија на анти-азотното лудило. Во меѓувреме, таксисти и камионџии излегоа на улиците во Италија, Полска, Албанија и на други места поради зголемените цени на горивото.
Каде и да се погледне во 2022 година, обичните луѓе се бунеа против Новото Нормално и светот што ни го наметнаа разгалените елити.
Никого не изненади што тоа се одвиваше надвор од структурите на старата левица. Левица која повеќе е опседната со личните заменки отколку со производството нема ни приближно ништо корисно да ѝ каже на глобалната работничка класа. Оваа година бевме сведоци на револуција на реалното, навлегување на конкретни работи поврзани со производство, транспорт и животни стандарди во зоните на пост-вистината населени со елити кои мислат дека биологијата е мит, индустријата е смрт, а земјоделството чума.
Нека офанзивата на реалноста продолжи и во 2023 година.
*********
Види и:
Зошто левичарите молчат за репресијата на Трудо?
Нè очекува нерамноправност каква што човештвото не памeти
