Не е срамота да се изгуби, него како се губи е муабет од кој треба да се тргне со правење анализи и стратегии за иднината на македонскиот репрезентативен ракомет.

Таки од ИХФ (Светската ракометна федерација), кој чат пат пишува колумни за Офсајд, издвои четири поенти за вчерашниот пораз на Македонија од Шпанија, кој практично го загубивме со блекаутот од 30-та до 33-та минута во која не решетаа со серија од 5:0.

Како што кажав пред ЕП дека клучен меч е со Словенија и сега тврдам, ако сакаме да играме полуфинале првата утакмица со Шпанија пак е клучна.

За сите оние што ме прашаа...На ЕП во Хрватска клучната утакмица не е со Црна Гора. Клучната е со Словенија!!!! Зошто?

Вардар е убедливо најконстантен клуб во Лигата на Шампионите, а одбраната е толку проклето добра да на 10 натпревари во ЛШ прими само 224 голови. Не треба да се грижиме за тоа што ќе биде утре, туку треба да им ја дадеме целата поддршка на момците да го направат тоа што никој друг до сега не го направил. Да ја извезат таа втора златна ѕвездичка на дресот.

Ова е една од оние колумни коишто цел живот сонуваш да ги напишеш, а кога ќе седнеш на тастатура ти се тресат руки и ти течат солзи радосници од возбуда.

Јас ќе ѝ се вратам на репрезентацијата! За инат. Проклетието нема да трае вечно, а и играта ми дава надеж. Погледнете хајлајтс од трите текми. Можеби ќе ве натераат и вас да дојдете на стадион. Не за ФФМ, не за Илчо, не за Мрме…за тие момци што изгинаа три утакмици, а не ги сака…упорно не ги сака.

Неоспорен факт е дека и играчите сносат голем дел од вината, ама менаџментот на ФФМ со својата индијанска политика на селекција на фудбалери според мене е најголемиот кривец за овој шамар.

Факат долго ме немаше. Знам, знам што мислите: овој го немаше, ама чим се отвори шанса за јадење гомна прв е да се јави. Искрено причините се скроз други, ама после недела дена фрустрација која ми ја приреди кошаркарската репка, а од која недела дел поминав и во Загреб, не издржа срце да не седне пред тастатура и да се отвори.

Лисабон ми беше трето финале, ама неколку месеци уназад, уште пред да се знаат финалистите имав некој осеќај дека ќе биде посебно.

Се надевам дека политичарите ќе сфатат дека спортот е не најдобриот, туку единствениот амбасадор на една земја и парите наместо во статуи од бронза и бродови во непловни реки, ќе ги инвестираме во спортски достигнувања на генерациите што доаѓаат.

Очигледно е дека има многу лоша крв во таа репрезентација. Време е да се исчисти за да тргнат обединети во новите предизвици кои се пред нив. Треба мушки да излезат пред јавноста и да кажат све што ги мачи. Све што им лежи на срце. Ама баш све!

Репрезентацијата повеќе ни личи на материјал за расад на ЈП „Паркови и Зеленило" отколку на тим со фудбалски талент. Нити талент имаме, тим уште помалку, па да дојде и специјалниот Жозе Мурињо химселф ништо нема да направи.

Кога ќе стигнете на Вембли, одма се осеќа духот кој овој стадион го има. Како да знаеш дека влагаш на место кое има историја од 100 години неверојатни утакмици. Сум акал по многу стадиони у светов, ама ретко да осетиш таква енергија како овде.

Осоколени после добрите игри претходно у циклусот, а и после две пива пред утакмица се лупавме у груди како идеме на победа и освета за оние неправедни 0:2 у Скопје. После 15 минути ни беше јасно дека Белгија е класа изнад нас а после пола саат дека бункерот мора да издржи пошто гол не даваме.

Кога си тренер на Вардар, прагот на толеранција е многу понизок. Целава работа мора да се сопре пред да биде премногу касно. Неуспех или не дај Боже пораз против Пелистер значи дека можеш слободно да ја прифатиш работата во Манчестер.

Она што и врапците по рефлекторите на Максимир и Хемпден можеа да видат, а што сум убеден дека Јаневски успеал да го постигне, е дека односот и пристапот кон репрезентативниот дрес е апсолутно променет. Ваков пристап немало од времето кога Дончо Национале ги тераше репрезентативците да љубат икони на Илинденци пред утакмица.

Што и да правите денеска гледајте да завршите до 6. Сетете се на деновите кога со нетрпение ја чекавте секоја утакмица на Вардар. Сетете се на Данди, Динамо Букурешт, Порто... Сетете се на ЦСКА Москва, само како доказ дека чуда се случуваат. Како доказ дека Давид може да го легне Голијат.

Ако некој пред само една година ми кажеше дека оваа недела Вардар ќе прославува шампионска титула стварно ќе му се насмеев у фаца.

Да се разбереме, гајле ми за Челси, ама дедо ми не се акаше по планина за да можам ја за Швабо денес да навијам. А башка и нема ништо послатко у спорт од тоа да ги гледаш германците како губат. Свечено одлучив дека за пола ден сум фан на Челси... пут под ноге накај стадион...

Денес, може МЗТ ги има Далман, Чековски и Гечевски, ама само еден играч е најзаслужен за разбивањето на дваесет годишното проклетство. А тој играч игра не игра на терен... игра на трибина

„У второ полувреме г-дата репрезентативци решија дека и покрај тоа што ја претставуваат својата земја и го носат најсветиот од сите дресови, наместо да трчаат стоеа по теренот а во секој дуел влагаа како сув женски полов орган“, пишува еден од ретките Македонци кој беше сведок на срамот во Луксембург.