Ако ви е малку преку глава од еуфорија, или едноставно отсекогаш сте сакале да се сокриете под ќебе додека сите пазарат подароци и планираат дочек, има и за вас филмови.
Многу придобивки има од тоа што општеството разви потранспарентна и побесрамна врска со сексот. Секако значи прогрес кога она што се случува во нечија спална повеќе не е прашање на јавен морал. Но дали се само придобивки? Супер е што сега геј-врските не се билет во еден правец за затвор, и што луѓето веќе не им судат на мажите и жените што се впуштаат во секс без обврски. Но дека има негативни страни - има.
Ние уште не знаеме, ама Спајкд, кои многу често имаат легитимни аргументи кога нешто е ѓубре, за новата книга на Емили Ратајковски „Моето тело“ велат дека е „плитка, солипсистичка и посамобендисана од тинејџерски дневник.“
Има многу неточни претпоставки за што е љубов, врска и идеален партнер. Најчестата е дека кога си вљубен во „вистинската“ личност, нема потреба од граници. Е па, има.
Пандемијата успеа и тоа да смени - како луѓето што се сингл се снаоѓаат сега во љубовниот живот, каде што влегува бирањето партнери, размислувањето за сексот и други ситници.
Досега сме виделе студии што заклучуваат дека социјалните мрежи се штетни за менталното здравје, но веќе не ни требаат ни истражувања за да го знаеме тоа. Многумина имаат искусено ментална истоштеност како директна последица на бескрајно скролање и што е полошо, не можеме ни да запреме кога ни станува забележливо потешко.
Проблемите со кои жените секојдневно се соочуваат во секоја сфера на животот не се решаваат „муњевитом брзином“, уште се мачиме. Но, заради природата на жените и општествените норми, се зборува за нив, добиваат медиумско внимание и постојат легитимни и нелегитимни организации што се обидуваат да ги направат видливи. За мажите, не баш.
Истражувања покажуваат дека имањето деца е ужас што се однесува до квалитетот на животот - но вистината за тоа што родителството значи за среќа е многу покомплицирана.
Во Југославија постоеше еден бесценет магазин „Џубокс“ со текстови за музика на кои ни денешни писанија не им се до колена (Драган Кремер, Саша Стојановиќ, Перо Луковиќ....). Ама постоеја и медиуми кои беа на друг начин бесценети но кои им се обраќаа на оние кои, во музичка смисла, се бааги „назад со материјалот“.
Концептот на повеќе сексуални партнери не е нешто ново за човештвото, но кога ќе дојдеме до современите романси, навигација подалеку од моногамијата може да се покаже како деликатна работа.
Редит каква трачара е. Доволно е еден да постави прашање од тип, „Жени, кој е најсмешниот концепт што маж го имал за жена, и најверојатно и до ден денес верува во него?“ И се разбира, како и секогаш, има да бираш.
Не, корсетите не се ѓаволска алатка на патријархатот, смислена да ги држи жените под контрола. Се работи за обичен, во денешно време, прслук. Вакви погрешни размислувања има еден куп.
Прво, ако сте налетале на статијава, земете длабоко воздух и опуштете се, затоа што не сте сами. Ако сте тука затоа што имате помалку секс отколку порано, размислете што сѐ се случи минатава година: глобална пандемија, економска криза, расни тензии, итн.
Лесно може човек да се затреска во некој од телевизор, па и да го поистоветува со некои негови прекрасни ликови, поезија, музика или слично. Сепак, постојат луѓе што стварно се сретнале со тие луѓе, и не, не се сите за идолизирање.
Да биде јасно, ги разбирам практичните намери тука. Еден мене, еден тебе и после продолжуваме со секс-секс. Ама еве што е работата: јас не добивам никаков оргазам вака. А да бидеме искрени, ни ти.
Замислете летен распуст во мало селце во јужна Франција каде што баш ништо не се случува. Единствен начин да ти помине времето е да голташ долчевита филмчиња, зачинети со несекојдневна романтика. Или, не мора баш таму да е. Замислете лето, во Скопје, ‘90-ти. Распуст, спарно и на телевизија почнува Only You.
Нашите технолошки продолжетоци ќе ја обавуваат валканата работа а ние, ко аристократија, ќе пиеме некој чај и ќе си зборуваме за филмчиња. Е не, ко сељаци ќе се потиме и ргаме.