Врската меѓу бакнувањето и историското датирање на болести

Древните текстови покажуваат дека романтичното допирање со усните, како и болестите кои притоа се пренесувале, било широко распространети во Месопотамија. Ова е ново откритие, кое го датира првото запишано бакнување илјада години порано отколку што тоа се правеше до сега. Сепак, ова не значи дека и претходно луѓето не се „шматале“, по ризик на своето здравје, за што додуша веројатно не биле свесни. 

Иако сме длабоко завлезени во дигитално доба, се уште ги замислуваме писмата со уцени или други закани составени од единечни букви исечени од весници, секоја со различна големина и фонт. Ваквиот метод не се развил случајно, туку за да ги збуни експертите за ракопис во тајните служби. Истите тие развиле и систем за пронаоѓање на оние кои заканите ги пишуваат рачно или пак печатат пари на домашни принтери.

Причините за трупањето оружје не ги бараме во поединечните склоности и психолошките мотиви, туку во колективните односно политичките перспективи. Патријархалната култура, неодговорната власт, фалсификувањето на историјата, несоодветниот образовен систем, колективната фрустрација од загубените војни, и отсуството на соочување со таа непријатна околност, инструментализацијата на траумата, сите тие се политички мотиви кои придонесуваат кон фантазмот за моќта на поседувањето оружје. Тоа, а не некаков култ.

76-тото издание на фестивалот се отвори на 16 мај, со филмот „Жан де Бари“ со Џони Деп во главната улога, а ќе се затвори со цртаниот „Елементал“ на Пиксар. Претседател на жирото е Швеѓанецот Рубен Остлунд. Наградените ќе ги знаеме пред затворањето на 27 мај, но уште од сега има филмови за кои најмногу се зборува, главно поради нивните режисери.

Историјата на друштвените игри е стара илјадници години. „Сенет“, која се играла во Египет, датира од 3100-тата година пред нашата ера. Африканската „Манкала“ е од 1400-тата п.н.е. Шахот потекнува од Индија, а бил создаден пред повеќе од 1500 години. Сега е откриена нова игра на древните Маи.

Ако не сте го чуле зборот „дурење“ до сега вие сте среќни луѓе - веројатно ретко се муртите, не сте инаетливо лути, односно не се дружите со таквите. Но дурењето според психолозите треба да се земе сериозно, како пример на „интензивна комуникација без јасна порака“. 

Што ви паѓа прво на памет кога ќе ви се каже „прозорец“? Колку и да изгледа банално, токму тоа, како и времето минато од прашањето до одговорот (тишината пред него) може да биде водич до потсвесните желби, стравови и трауми. 

Во не така далечното минато,  резултатите од двонасочните преводи на еден ист текст (на пример од англиски на кинески, па од кинески назад кон англиски) беа постирани како смешки од типот на „расипан телефон“. Но во изминатите пет години машинското преведување стана сè подобро. 

Термин од лингвистиката кој се однесува на збор или израз кој се појавува само еднаш во одреден контекст, „хапакс легоменон“ е интересен затоа што има обратна логика од вообичаената кога е во прашање проучување на зачестеноста. Во случајов „само еднаш“ го вклучува алармот за интересност.

Да познаеш разлика помеѓу некој што игра друштвени игри на ниво на „А, да, имаме дома Монопол“ и на таков што е подготвен да реновира дневна за да има место за редење токени, карти и фигури понекогаш е многу едноставна. Ако „овци, дрво, глина и камен“ му асоцираат не на географија од шесто, туку на „Катан“, тогаш најверојатно е поблиску до втората група, или барем на добар пат да тргне натаму. Затоа што голем број денешни играчи се навлекле на борд гејмс токму поради неа. Денешниот гостин е токму таков пример. 

Пачино ја прифатил улогата на колекционерот Морис Гањат во „Моди“, во филм чие сценарио е направено врз основа на драма на Денис Мекинтаер. Истата беше основа и за претходен филм за овој уметник од 2004, во кој главната улога ја толкуваше Енди Гарсија. 

За да има ефект, неочекуваната паралела помеѓу следните филмски дела, би требало да ги имате гледано. Или можеби оваа анализа ќе ве поттикне да ги погледнете. Станува збор за трилерот „Игра“ на Дејвид Финчер од 1997 и актуелната серија на ХБО, „Следоред“ (Succession).

Денес, 11.5., ни тргна со родендените. Сабајлево пишувавме за 105-тиот на Ричард Фајнман. Нешто порано од него, во 1904-тата, на истиот ден е роден откачениот Дали. Ама и во таа негова откаченост има и тоа каква силна логика. На пример во поврзувањето на Сорбона со карфиоли.

Теориски физичар, нобеловец, популаризатор на наука, според многумина што го познавале фраер. Ричард Фајнман, роден на денешен ден, 11 мај 1918, имал необична желба да ја посети Република Тува на југот на Сибир, која поради бирократски, политички и на крај здравствени oколности никогаш не му се остварила. Но тоа не е причина да не постои книга за целиот потфат. 

Вообичаено се вели дека еден јазик постои сè додека е жив и последниот негов говорител. Но што ако говорителот не е човек, туку - папагал?

Пулицеровата награда се доделува на најдоброто од новинарството и уметноста, но ова второво често се маргинализира, а во ударните вести акцентот се става на новинарите и медиумите (оваа година Асошијетед прес и Њујорк Тајмс за известувањата од Украина). Да разгледаме што има и во „убавиот збор“. 

Не дека Евровизија нешто посебно нè интересира, но понекогаш (како лани со Констракта) искрснува по некој интересен изведувач или песна. Во случајов е второто, приказна инспирирана од дух на славен писател.

Кога станува збор за откривање финансиски малверзации, човек и не мора да е Шерлок Холмс или да има значка од Еф-би-ај. Доволно е да знае дека бројките и човечката интуиција понекогаш не одат заедно, односно дека првите потпаѓаат под закони кои ако не ги знаеш, може да те разоткријат. Ако единственото што ќе го извлечете од текстот е токму ова, однапред се оградуваме од соучесништво. 

Софтвер кој претвора вибрации и осцилации од сеизмичка активност во ноти ќе биде искористен за концерт во живо, кој би можел да биде прилично здодевен (ако баш тогаш ја нема) или пак премногу динамичен ако во моментот реши да стресе. 

До сега доминантна теорија беше дека Бонд, Џејмс Бонд, е всушност Попов, Душан Попов, двоен агент од Кралството Југославија, кому му е посветен романот „Есторил“ на Дејан Тиаго Станковиќ. Но бидејќи со тајните агенти многу работи се тајни, можно е Флеминг да имал барем уште една инспирација.

Звукот, бојата и специјалните ефекти го трансформирале искуството на гледање филмови. Но на ова поле има и иновации кои едноставно не се „фатиле“. Еден од нив предвидувал прскање соодветни ароми во текот на проекцијата - кино-салите мирисале на рози, бензин, свеж морски воздух. Но не за долго. 

„Ќе се видиме во август“  е книга за чиешто постоење долго време кружеа гласини помеѓу обожавателите на Маркес. Таа навистина била чувана во неговата архива на Универзитетот Тексас, а ќе се појави во книжарниците следната година. 

Раскажувањето добри приказни преку игри е навистина тешко. Тие наметнуваат и такви предизвици со кои писателите вообичаено не се соочуваат. На пример, ако на играчот му е дозволено да носи примарни наративни одлуки, тогаш приказната веќе нема дефиниран протагонист. Ако пак му се одрече контролата врз одвивањето на приказната, тогаш се укинува главниот елемент што игрите го нудат во споредба со потрадиционалните, статични наративни медиуми - интерактивноста.

Меѓу големиот број последици од (барем за нас, лаиците) неочекувано брзиот подем на генеративната вештачка интелигенција, е дилемата околу корисноста или ризикот да се работи со големи јазични модели за генерирање содржини. На пример на најкористениот извор на информации, отворената енциклопедија - Википедија.