„Голем број луѓе ме имаат прашано што да читаат за соодветно да се образуваат. Еве список книги кои имаат извршено големо влијание врз мојот интелектуален развој. Предупредување: ова се најстрашните книги кои ги имам прочитано“

Кај нас едно време беше тренди академски да се занимаваш со турбо-фолкот. Ама на странците, кои вообичаено знаат пред нос да ни „украдат“ егзотична тема, некогаш доцна им текнува. Неодамна ваква студија се појави од перо на германска новинарка.

Кога детето ти слуша музика што и тебе ти се допаѓа ти доаѓа мило, дека си завршил работа како родител. Ама па истовремено ти е и некако шубе, дека нема со кого да си направи муабет на темата, затоа што неговите врсници не се баш по Кеш и Боуви. Затоа и се израдувавме на текстов. 

Драмата која според многумина требаше да добие Оскар за најдобар филм наместо „детскиот“ „Облик на водата“ сепак има големо влијание и вон салите за доделување престижни филмски признанија. Така што билбордите станаа „тренди“ начин да се комуницираат политички и ангажирани пораки.

Досега, особено пред 8 март, МПЦ излегуваше со изјави за бракоодржувачката и репродуктивната улога на жената. Може ќе дојде ден кога некој од нив ќе треба да седи во парламентарна комисија за вештачка интелигенција, и да дава свое мислење за апликации од типот на Сири или за женски андроиди. Или да бидe заменет од робот коj место „амин“ ќе испушта само едно долго „биип!“?

Книгата се вика „Дали на ангелите им треба потстрижување?“, а стиховите во неа се однесуваат на прашања поврзани со нацијата, сексот и вискито. Напишана е во 1970, откако Рид го напушти „Велвет андерграунд“.

Претходната книга на Харари од 2011, бестселерот „Сапиенс“, се однесуваше на 70.000 години човечко минато. Новата книга се надоврзува на она што човекот бил, опишува што тој е, и предвидува што ќе стане. Притоа, сосема е сеедно дали сценариото ни се допаѓа или не - тоа едноставно е неминовно.

Славната 30.000 години стара (но држеча) Вилендрофска Венера е еден од најстарите уметнички артефакти, и културно наследство од непроценлива вредност. Сега таа може да се пофали со уште нешто - нејзина слика е цензурирана заради голите облини, кои богами ги има.

Во Британија во 18 век (и не само тогаш) жените биле обвинети дека го трошат домашниот буџет на глупости, купувајќи порцелански чајници, и организирајќи чајанки за да си оговараат со пријателките. Овие го возвратиле ударот - го претвориле вообичаениот ритуал во политички чин, борејќи се против ропството. 

Ако некој ви каже дека славниот старогрчки еп личи на „Гејм оф тронс“, тоа веднаш звучи некако попримамливо отколку „куп стихови во хексаметар“. А па ако ви го претстави преку нешто што повеќе личи на актерски перформанс отколку на професорско предавање, е тогаш можеби ќе посакате и навистина да го прочитате. Барем неколку странички.

„Американска утопија“ се случил непланирано. Брајан Ино му пратил неколку снимки со тапани, Брн почнал да експериментира, и одеднаш добил десет нови песни. Реалист, но не и циник или песимист, тој и овој пат го истражува моментот во кој живееме, велејќи во една од песните: „Ние сме туристи во овој живот/Само туристи, ама глетката е фина“.

Развиена од Рајно сту продакшнс, „Дејвид Линч подучува куцање“ е игра која ви ветува дека откако еднаш ќе ја поминете во целост ќе станете волшебник на тастатурата. Ќути што знаевме да куцаме од претходно...

Ако „бавна храна“ беше реакција на „брзата“ и нездрава храна, сега движењето кое промовира да прикочиме, да се свртиме кон себе и кон блиските, и да се задлабочиме има нова и многу поважна цел - бавност на мислењето.

„Нетикета“ или онлајн бонтон-от не се состои од правила врежани во хард диск. Дали емотикони се соодветни во формални мејлови? Дали треба баш секогаш на крајот од мејлот да ги додавате вашите податоци, иако оној од другата страна многу добро знае кој сте? Но како да има една работа што не трпи дискусија: КУЦАЊЕ СО КАПС ЛОК Е РАМНО НА ВИКАЊЕ. И НАВРЕДЛИВО Е!

Зимската идила со натрупан снег и со по некое диво животно во далечината е чест мотив во сликарството, книжевноста, филмовите и гоблените. Но дури и сред град, кога ќе падне снег е некако мирно. Само ни се чини или навистина сè се стишува?

Kога на исландскиот му е потребен нов збор, тој ретко го увезува. Наместо тоа, лингвистички ентузијасти создаваат нов термин, чиј корен е во древното нордиско минато: неологизам кој звучи и изгледа како исландски. Па сепак, дури и ова не е гаранција за опстанокот на овој јазик онлајн.

На денот на она што можеше да биде неговиот 86 роденден, да се запознаеме подобро со најтоплиот баритон на планетава, Човекот во црно за кого дури и некои од денешниве деца знаат да проценат дека „знае да раскажува приказни“.

Првото правило на Боречкиот клуб е: не се зборува за боречкиот клуб. Второто правило е: НЕМОЈ да зборуваш за Боречкиот клуб. Tрето правило: без шноли и прслуци.

Бројните признанија од областа на книжевноста во светот веќе стануваат индустрија сами по себе. Но за нивниот квантитет има добра причина. И ние се приклучуваме, воведувајќи една лута.

Интерактивна инсталација која е спој на технологијата, сетилното искуство и музиката, а низ која цветаат илјада звучни цветови.

Неговото име не е толку познато како оние на Ајнштајн, Фејнман или Хокинг, но тој е еден од најголемите физичари на 20 век. Нова книга се занимава не само со неговото дело, туку и со неговата контроверзна личност.

Во време кога уредувањето на текстот е повеќе прашање на мрза отколку на технички можности, тешко е да се замисли со какви проблеми се среќавале писателите од минатото. Но една жена смислила креативно решение. 

Националната библиотека на Грција наскоро ќе го напушти неокласичниот објект во центарот на Атина од 19 век и ќе се пресели во нов, супермодерен, конструиран од италијанскиот архитект Ренцо Пјано. Тоа подразбира преселба на дури 700.000 книги. И десет милиони евра.

Обидете се да занемарите дека се работи за филм за уметничко лизгање. Затоа што тој е многу повеќе од тоа.