- Македонската култура страда од недостаток на архивирани материјали, кои или се уништени (во физичка смисла, или затоа што линковите до нив не функционираат), или се тешко достапни. Сајтот „Дигитална архива на македонската музичка критика“ содржи токму такви скапоцени текстови - осврти, есеи, интервјуа и критики објавувани во дневниот и неделниот печат во периодот 1935-1990, кои на овој начин се спасени од заборав и достапни за користење за истражувачки и други цели.
- Архивата се состои од скениран примерок на оригиналниот текст, категоризиран согласно клучни зборови, со наведување на изворот (весник, датум, број и автор). Вклучени се, меѓу другите, весниците „Вардар“, „Нова Македонија“, списанието „Разгледи“, како и некои регионални весници за коишто пишувале наши автори.
- Во моментов архивот содржи над 2600 единици. Во неговата реализација, која е замислена како контиунирано полнење на базата, е вклучен Центарот за музикологија - ЦЕМ, Музичкиот издавачки центар - Сојуз на композиторите на Македонија, а раководител на проектот е Марко Коловски.
- Зрно фестивал годинава ја завршува со впечатлива изложба на двајца професори од Академијата за уметност од Нови Сад. Таа ќе се одржи во сабота, 6 декември, во 19.30 часот, во салата Империјал 2, во КИЦ-Скопје.
- Во единството на делата на Јелена Ковачевиќ Воргучин и Предраг Узелац се отвора расправа за природата на трагите што ние луѓето ги оставаме. Узелац ги фаќа лицата на секојдневието во сребро, во материја што тврдоглаво памти, како да го штити она што светот лесно би го заборавил без аплауз — лицата на привидно обични луѓе со скриени подвизи, водени од сопствена етика, скромно, претставувајќи контрапункт на јавното мислење и наметнатите, непроверени вредности на современото општество.
- Јелена, напротив, ги прилепува сликите за тревата, во ткиво што ја прима светлината како космичка храна, каде хлорофилот го чува споменот на мајката онолку долго колку што природата му дозволува да ја предизвикува судбината на сеќавањето. Во нивниот диптих се среќаваат две вистини: потребата и немоќта животите да се сочуваат од заборав…Среброто и тревата, постојаноста и исчезнувањето, човекот и сеќавањето — сè се среќава во вечното прашање: што од светлината останува, а што се враќа во нејзината тишина.
- Во среда, трети декември, од 18 часот, авторот Сашо Алушевски ќе постави изложба од циклусот „На Мајката земја“ – шума, во мобилната-монтажна галерија, во Паркот на франкофонијата во Скопје.
- Преку суптилна деконструкција на лисја, земја, камен и вода, сликите ја расплетуваат врската меѓу визуелното и физичкото. Материјата се претвора во знак, а фотографијата — иако фиксирана — упорно одбива да биде статична. Таа сведочи за својата ограниченост, нудејќи простор каде што претставата и реалноста се разидуваат.
- Во реализацијата се користени природни материјали и повеќе аналогни фотографски техники: цијанотипија, Ван Дајк, гумотипија и гумомаслена техника, колодиум, мордансаж и лумен процеси.
