Две учени и почитувани жени од викторијанска Англија велеле дека ја сретнале Марија Антоанета, жива и здрава, во Версај. За ова свое искуство објавиле и книга, додуша под псевдоним, бидејќи се плашеле од потсмевот на колегите. И оправдано.

Денес, 20.03., беше промовиранa нова книга од професорот Иван Џепароски посветена на комичното и хуморот, многу соодветно објавена во издание на Театар Комедија. Меѓу другото, во неа се поставува прашањето на кое често помислуваме во последно време - како постепено, но сигурно, исчезнува смеата кај нас? Зошто и кога се смееме тоа го правиме во грч, како со киселина во устата и во душите? Иљачот за нашата загубена духовитост која ја заменивме со цинизам можеби е во советот на извесен доктор Зајцев.

Уште од 17 век, низ Европа почнале да се формираат ексклузивно машки клубови, со комбинирана цел - јадење месо и ширење патриотизам. Најактивни биле оние од Британија, квази-масонски здруженија со театрални ритуали, кои иако денес се масовно критикувани, сè уште се одржуваат.

Германски-британски барокен композитор познат по своите опери, верски химни и концерти за органа. Aмерикански музичар, еден од најдобрите гитаристи во историјата, кој ги палеше своите гитари на сцена. Што ли би можеле овие двајца да имаат заедничко, побогу?

Изгледа дека во 1970-тите немало само ѕвонарки, диско и џигерици, туку и производи кои или оставиле историски печат, или кои сè уште ги користиме.

Нова книга на Ана Шехтман, поранешна уредничка на познатото списание Los Angeles Review of Books, е истовремено мемоар и културолошка анализа на американските крстозбори од 1910 до 2010. Нејзиниот фокус е на жените кои низ тоа столетие се опседнале со јазикот и неговите правила и се обиделе да ги применат и популаризираат низ игра која за нив била повеќе од само пополнување квадратчиња со букви.

Неговото име е Шигеичи Негиши, кој кога имал 40 години дошол до идеја да го произведе она што денес го подразбираме под караоке машина, која тогаш се викала Спарко бокс. Професионалните музичари остро реагирале на нивната „замена“, исто како што тоа денес го прават со ВИ.

Контроверзата околу ретушираната семејна фотографија на Принцезата од Велс и нејзините деца, освен мемиња и теории на заговор, откри и медиумите и фото агенциите, особено оние кои претендираат на сериозност и релевантност, излегуваат на крај со ова прашање, кое допрва ќе стане актуелно.

Алфа. Икс, иписилон, зед. Покрај различните мислења околу временските периоди кои ги опфаќаат овие генерации и нивните стереотипни својства, до сега не ни беше јасно кој всушност стои зад нивното именување. Излегува дека главни во ова се маркетинг агенциите, на кои им требаат целни групи со дефинирани имиња, па или измислуваат свои или ги преземаат од книжевните дела и од медиумите. 

Историјата го памети Анри Динан главно по две работи - како основач на движењето на Црвениот крст и како добитник на првата Нобелова награда за мир во 1901. Но има уште една работа која и не е толку контрадикторна со неговите хуманитарни побуди.

Неодамна, на 78 години, почина Пол Александер, кој бил парализиран од полио во 1952 и голем дел од животот го поминал во тн. „железен бел дроб“ - машина која му овозможувала да дише. Сепак, успеал да стане адвокат и да им се радува на оние моменти кои ги поминувал вон огромниот цилиндар.

„Еден живот“ е нов филм за „Британскиот Шиндлер“ кој спасил стотици деца од сигурна смрт во текот на Втората светска војна. Но тој за малку немало да биде снимен, бидејќи херојот на понудата на продуцентите одговорил - „Нема потреба“.

Освен за оние домашните чијшто животен век нè тангира, не сме навикнати да размислуваме за тоа колку години може да живее една птица, односно не ги согледуваме како единки. Иако е тешко да се извлече една единствена бројка, она што е сигурно е дека способноста да летаат е клучниот елемент за нивната долговечност.  

Добитниците на највисокото признание во филмската индустрија за биографскиот филм за изумителот на атомската бомба при примањето на златната статуетка со солзи во очи им се заблагодаруваа на своите продуценти, роднини и пријатели. На некои од нив им текна да повикаат на „мир во светот-мир во земјата“. Сето ова во Јапонија одекнува малку поинаку.

Зачинот со сладникав мирис има своја тајна. Речиси секое зрно кое е во продажба е опрашено од човечка рака, со прецизно движење и користење игла или чепкалка. Методот е откриен од 12-годишно момче кое во 19 век било роб и чиј подвиг долго време бил потценуван.

Неговото име деновиве е толку спомнувано во врска со неговата „грешка“ на доделувањето на Оскарите, што човек да помисли дека е направено намерно, како шлагворт за рекламирање на негова нова книга, која ветува дека „ќе открие многу нешта“.

Истражувач на ликот и делото на Чарлс Буковски, пишувајќи книга за него, никако не можел да ги пронајде про-нацистички писма кои овој автор наводно ги пишувал во десно ориентираните весници во раните 1940-ти, a за кои кружеле гласови со децении. Кога на крај ги нашол, сфатил дека тие воопшто не се тоа.

„Совршени денови“, најновиот филм на Вендерс кој зборува за чистач на јавни ВЦ-иња (работа која не изгледа воопшто лошо кога тоа се прави во Јапонија), инспирираше туристички тури низ населбата Шибуја токму низ овие мали архитектонски градби со посебен шмек.

Знаете ли кои градби се препознатливи за Франфурт, Келн или Берлин? Сега можете да научите со помош на друштвена игра која неодамна ја креираа Дамир Башиќ и Емина Османовиќ од Сараево.

Денес, 8.3., премиерно беше прикажан нов документарец кој ја раскажува историјата на првото неофицијално светско првенство во женски фудбал и причините зошто до сега не постоел историски податок дека тоа некогаш се случило. 

Иако во голем број средини си имаат, ако ништо друго, тогаш барем превод на песната, кај нас англиската верзија е стандардна придружба на принесувањето роденденска торта. Сепак, ретко кој знае кој ја напишал.

Дали сте забележале дека во секојдневни разговори почнавме да се натпреваруваме кој ќе каже поголема апсурдност од македонската реалност или полоша вест? И тоа е еден вид „думскролинг“ само во живо, низ муабет, а потребата за истото се објаснува со подлабока, еволутивна причина.

Статистиката вели дека најмалку 40% од жените искусуваат паѓање на коса или алопеција во текот на нивните животи. Различните начини на кој овој феномен е претставен во уметноста низ историјата покажува на колку различни начини бил интерпретиран.

Резултати од анкета на Галуп од 2023 велат дека Американците се генерално несреќни на работните места. Бројот на оние кои се чувствуваат лути и неповрзани со мисијата на нивните организации се качува. Сигурни сме дека не е така само во САД. Еден индиски истражувач на јужно-азиските религии има чаре за ова, произлезено од древна мудрост.