Во 2017 се очекува глобално да се потрошат околу 10,5 милијарди долари на купување суплементи на протеин во форма на прашок, штангла или некој друг микс, и најголемиот дел од оваа потрошувачка е на погон на одличен и сеприсутен маркетинг, посебно меѓу фелата што кампува на фитнес.
За разлика од што го тврди маркетингот и твојот преполн со ентузијазам и енергичност фитнес инструктор, она што се брои во нутриционистичка смисла, е колку протеин ни треба за да ги извршуваме секојдневните функции. Поточно нам не ни треба самиот протеин, туку ни треба она што го добиваме од него "20 различни амино-киселини кои содржат азот."
"Начинот на кој го одредуваме потребниот внес на протеин е преку концепт наречен азотен баланс. Нашите тела не можат да складираат азот (кој ни треба за изградба и репарирање на клетките), како што складираат масти и шеќери," објаснува докторот од Бернард медицинскиот центар во Вашингтон, Џејмс Лумис.
Точната мерка за тоа колку протеин треба да се внесува зависи од килажата, полот и дневната активност на човекот. Американскиот борд за храна и нутриционизам, пропишува дека на просечниот возрасен човек му требаат 0,66 грама на килограм тежина дневно, што значи ако си 100 кила, дневно треба да внесуваш 66 грама протеин.
Количината од 0,66 грама по килограм, е оспорена, иако тоа не ја менува, по основа дека таа претставува само основна количина на протеин потребна за функционирање на најосновно ниво - седење на тросед, без активност. Според одредена литература, луѓето со умерена активност треба да внесуваат по 1,2 грама протеин на килограм тежина, а за најактивните (аматерски) спортисти количината треба да изнесува 1,7 грам.
Одбраната на просекот од 0,66 грама се базира дека се однесува на просечниот Американец, кој како просек не е активен и е мрзлив. Меѓутоа и покрај ова, просечниот внес на протеин во САД е 99 грама на ден кај мажите, и 68 грама на ден кај жените, а треба да биде 71 со 60 грама.
Главна причина за ова е поврзаноста на протеинот со сите благодети што им ги дава на спортистите посебно во градењето и зачувувањето на мускулите. Проблемот е што само по себе внесувањето протеин, без соодветната физичка активност, нема ниту да те ослабе, ниту да ти ја зголеми мускулната маса.
"Друга работа е што кога сме на чист протеин - што технички е добра хранлива состојка - ние го игнорираме остатокот. Како што нагласува авторот на книгата 'Во одбрана на храната' Мајкл Полан, ние често пати кога мислиме на нутриционизам, забораваме дека технички зборуваме за храна. Она што го јадеме стана толку преработено да се концентрира на работи како протеин и да намали работи како масти, што во голем број случи остануваме со 'супстанци налик храна кои може да се јадат' - ама не и храна.
Никогаш во минатото не ни требале прашоци од чист протеин, и се уште можеме да го добиеме целиот потребен протеин преку баланс од растителни и животински производи. Најголемиот дел од нутриционистите се согласни дека исхраната базирана на растенија - без разлика дали јадеш само растителни производи, или помалку јадеш месо - може да ги покрие твоите потреби за протеин, без какви било штетни нус-појави од исхраната мнозински базирана на месо (каде имаш и претерано масти и претерано калории, што го зголемува ризикот од најразлични заболувања)," објаснува Кетрин Фолеј во Кварц, според која иако протеинската штангла нема да те здебели или да ти наштети на здравјето, без сомнеж е многу поздраво протеинот да се внесува во природна форма, преку храна.
