По објавувањето на сторијата за шпанскиот дипломат кој спасил 150 македонски Евреи, дознавме за приказната на Соломон Адизес, еден од преживеаните од таа страшна 1943, кога бугарската војска од железничката станица во Скопје испратила повеќе од 7000 Евреи во логорот Треблинка.
Го прашуваат Џеј што би му рекол на својот омилен внук ако некој ден би му дошол и би му кажал дека се дрогира. Не го знаеме омилениот внук, ама малиот треба да е среќен каква водилка има во животот.
За него сме пишувале и претходно. Делото се вика Organ²/ASLSP (As SLow aS Possible), неговата изведба е почната во 2001, а треба да трае до 2640. Местото е црква во Германија, и токму денес, 5.9., таму ќе се случи промената на следната нота. Не дека е за брзање, ама добро е да се знае.
Понекогаш во серии кои се за дрога, убиства и прељуба ќе се најде некој ситен, навидум страничен детал, кој овозможува симболичко толкување на целата содржина. Во случајов инвазивен вид птици, за чие постоење во САД е виновен - Шекспир.
Свесни сме дека во рубрикава често објавуваме текстови за некакви измамници или ликови кои целиот живот се обидувале (најчесто безуспешно) да се реобмислат себеси, оправдувајќи ги средствата со целта. Но во овие приказни има и нешто трогателно, во тој напор да се прикажеш како нешто што не си. Во случајов уште повеќе затоа што доаѓа од некој што денес би го нарекле „животен советник“.
Сме чуле за дресирани болви, за кокошки кои знаат математика (од филмот „Баладата за Бастер Скрагс“), за дресирани свињи кои се дел од историјата на циркусот и карневалите, ама едно нешто до сега немавме сретнато: дресирани алигатори.
20 години откако напишал книга во која тврдел дека стравот од смртта е тотално неоправдан, еден американски филозоф го менува мислењето, и тоа не само за смртта, туку и за смислата на животот. Вели дека дури сега, на 97, ништо не му е јасно.
Кокерот Флаш го спомнавме кога пишувавме за подзаборавената биографија на Вирџинија Вулф на ова куче. Она што не го знаевме е случајот со неговото грабнување, кој направил неговата сопственичка - позната викторијанска поетеса - да го отфрли татковскиот авторитет и да се омажи со својата тајна љубов.
Ако го пребарувате на нашиов сајт ќе ви се појават 23 статии, меѓу кои преведени текстови, интервјуа или осврти за негови книги. И до сега, значи, сме користеле секакви прилики да го спомнеме и да го испочитуваме, но овој пат за тоа има и посебен повод - човекот ни е тука.
Има две работи кои можат да помогнат во толкувањето на овој филм: истоименото дело на Томас Хобс, библиската приказна за Јов и митолошката слика за Левијатанот. Но и без ништо од сето ова, трагичната приказна за беспомошноста на малиот човек пред корумпираното и аморално чудовиште од систем не може а да не ве допре.
Го опишуваат како валкан, обраснат и грд. Не го откривал вистинското име, ниту каде и кога се родил. Па сепак повлијаел врз некои од најзначајните мислители од еврејско потекло, кои го делеле светот на „луѓе кои го познавале, и оние кои никогаш не чуле за него“.
За што се раскажува во овој филм? За едно момче. И тоа не би било ама баш ништо посебно, доколку не сте сведок на неговото реално растење, и тоа за 12 години во текот на три часа.
Варијации на тема „предизвици" по урнекот на кофите студена вода има многу, а некои од нив веројатно и не се многу пријатни. Ние ви нудиме еден кој е образовно-забавно-хуманитарен, и не претерано тежок.
Препознатлив по речиси женскиот глас, тој ќе остане запаметен по неговата соработка со џез легенди како Чарлс Мингус, Лестер Јанг и Чарли Паркер, но и по оние со Лу Рид и Дејвид Линч. И по интересната животна приказна.
Нацистите имале долг список на писатели „за отстрел", ама еден од нив особено ги вадел од такт: сатиричарoт Курт Тухолски. Под мотото „кого удрам не жалам", тој во своите комични песни и текстови мавал по националистите, милитаристите, но и лично по Хитлер, кого го нарекувал „малиот човек".
Набоков во негов текст од 1941 година, „Уметноста на преведувањето", наведува три грева кои најчесто ги прават оние кои се занимаваат со неблагодарниот чин на „вербална трансмиграција" - преведувачите.
Ми пишува на Вајбер Ацо Поповски, од Истанбул. Вика: "Брат ми (така се викаме, откако некој стварно помислил дека сме браќа), сакам да ти пуштам еден текст, ти види дали е за објавување кај тебе". И ми го пушта текстот. И текстот - не е за објавување кај мене. Ама, го имате....
Распространет на седум ридови долж широка река, некогашна престолнина на империја, Лисабон е дом и на еден српски преведувач и автор. Запознајте го Дејан Тиаго Станковиќ. И неговата баба Политима.
Филмот којшто го најавивме летоска, својата премиера ја имаше на овогодинешниот Санденс, а телевизиски ќе се прикаже и на HBO во јуни. Де Ниро постариот, кој почина во 1993 на 71 година, според син му бил „луциден и отровен", но многу талентиран уметник.