Книгата се вика „Дали на ангелите им треба потстрижување?“, а стиховите во неа се однесуваат на прашања поврзани со нацијата, сексот и вискито. Напишана е во 1970, откако Рид го напушти „Велвет андерграунд“.
„Американска утопија“ се случил непланирано. Брајан Ино му пратил неколку снимки со тапани, Брн почнал да експериментира, и одеднаш добил десет нови песни. Реалист, но не и циник или песимист, тој и овој пат го истражува моментот во кој живееме, велејќи во една од песните: „Ние сме туристи во овој живот/Само туристи, ама глетката е фина“.
Првото правило на Боречкиот клуб е: не се зборува за боречкиот клуб. Второто правило е: НЕМОЈ да зборуваш за Боречкиот клуб. Tрето правило: без шноли и прслуци.
„Просветителство“ ни асоцира на мртви бели мажи со перики. Но за Пинкер, вечниот оптимист, ова не е одамна минат и заборавен период од човечката историја, туку претставува збир вредности кои ги почитуваме и во 21 век, иако можеби не сме свесни за тоа. Да, а?
Славниот француски филозоф има изјавено дека по неговата смрт не сака да бидат печатени неговите недовршени дела. Но оваа недела, по повеќе од 30 години од неговата смрт, во Франција ќе биде издадена негова нова книга, од издавачот Галимар.
Вчерашното успешно лансирање и делумно успешно заземјување на Фалкон Хеви на Маск, кој постави рекорд за најтешка лансирана ракета во историјата, направи барем за момент да ги погледнеме работите од поинаков агол - од далеку, од каде изгледаат микроскопски ситни. А се сè она што го имаме.
Точно е дека либерализмот е најуспешната идеја од изминатите 400 години, ама точно е и дека неговите најдобри години веќе се завршени, се тврди во нова книга со идентичен наслов како текстов.
Антонио Дамасио, веројатно веднаш по Оливер Сакс, е невронаучникот во чии популарни книги се промовира важноста на биолошката основа на она што најчесто се сместува во сферата на психолошкото - чувствата. А тие според него не се некаков нус-производ на еволуцијата, туку обратно, одиграле суштинска улога во нашето преживување како вид.
Глобално, индустријата на „диетални“ производи се соочува со маркетиншка криза. Она што продава денес се производи означени како „здрави“, а не како „диетални“. Што е разликата во сфаќањето на овие два термина?
Во мај 1968 во хотелот Хилтон на Менхетен илјада „лидери и идни лидери“ биле поканети на конференција организирана од Асоцијацијата за надворешна политика (FPA). По повод својата 50-годишнина, таа организирала тридневен собир на експерти, и од нив побарала да дадат свои предвидувања за следните педесет години. По конференцијата излегла и книга, под наслов „Кон годината 2018“.
Да речеме дека тука би можеле да кликнете на опција која ќе ве поштеди од читање на воведов. И тоа во случајов нема да биде страшно. Но прескокнувањето на најавни и одјавни шпици во филмови и серии значи не само непочитување на трудот на куп луѓе кои се измачиле тие да бидат интегрални делови од доживувањето, туку и третирање на уметноста како потрошувачка „содржина“ која треба да се проголта што побргу и поефикасно.
Кој знае како би реагирале генералот Кастер и неговите војници - голем број од нив католици - кога би знаеле дека човек кој стрелал кон нив во битката кај Литл Бигхорн сега може да биде прогласен за светец. Тој пак имал многу поголеми амбиции: спој на сите земски нешта во едно.
Секој кој бил макар на еден оркестарски концерт во животот го знае оној момент на тишина пред на сцената да излезе диригентот, кој како генерал на музичката војска го одредува протоколот, но и квалитетот на изведбата. За многумина неговото (или нејзиното) присуство на сцената со палка во раката е мистерија.
Исто како што буржујките од 19 век сметале дека е морална доблест да ги спасат „сиротите“ проститутки, кои „фатиле погрешен пат“, крстоносците против трговијата со луѓе гледаат на жените како на слаби и ранливи суштества. Ова е само дел од контроверзните ставови на Лора Агустин, која наскоро гостува во Скопје.
Има некои цртани ликови кои траат неколку сезони, за потоа сите тие куклички, маички и постери со нив да останат на ѓубриштето на популарната култура. Но има и такви кои со генерации не застаруваат. Такви се Чарли Браун и неговото стар-мало куче Снупи.
Звучи како клетва упатена во афект од гневен родител („што те родив“), или како нешто што во моменти на очај човек си го кажува самиот на себе („камо среќа да не се родев“). Но чисто филозофски, дали постојат аргументи за тоа дека е подобро човек никогаш да не дошол на овој свет?
Kуп претходни филмови кокетирале со верска сатира, Го замислувале и Го карикирале, и низ смеа поставувале заебани животни прашања. Ама заборавете го Брус Олмајти, за него семожниот Бог од овој филм е - Господ!
„Сеќавање на ова“, „да не се заборави она“... Нашиот вообичаен став кон заборавањето е негативен - се плашиме од секојдневна расеаност, а спомнувањето на Алцхајмер нè ужаснува. Но што ако една пристојна мерка на колективен заборав е нужен предуслов за мирно и толерантно општество, а постојаното потсетување е политички, општествен и морален ризик?
Документарен филм за Џоан Дидион, денес 82 годишна, сè уште луцидна старица, некогаш тигрица во светот на „новото новинарство“, која своите животни премрежја ги претвори во инспиративна приказна.
Денес, 7.11, излегува од печат книга која се рекламира како „ново, револуционерно разбирање на еден од најважните производи во човечката исхрана“. Делува импресивно, иако ние повеќе би сакале да сме дегустатори на лебот направен според рецептите во неа.
Нов документарец за човекот кого го памтиме од „Големото синило“ на Бесон - нуркачот Жак Мајол, кој наскоро ќе биде прикажан во рамки на Македокс и во Македонија.
Главно ветување на сите кандидати кои учествуваа на локалните избори без оглед на нивната партиска припадност беше дека „ќе донесат чист воздух“ во градов. Не знаеме од каде точно мислат да го донесат и како, но ако е за некоја утеха имаме историски пример на град кој барем во тек на неколку денови бил позагаден од Скопје, Велес и Битола.