Скапо е да се лета. Гориш. Ја спржуваш машината. Го топиш моторот. Секое суштество на земјата има приближно две милијарди отчукувања на срцето кои треба да ги потроши во текот на животот. Нив можеш да ги потрошиш кроце, како желка, и да доживееш двесте години, или можеш да ги поминеш брзо, како колибри, и да доживееш две години.
Можеш да пееш блуз ако си слеп, не можеш ако си бил слеп па си прогледал. Можеш да си блуз кога се возиш во Кадилак, не и во Волво и БМВ. Блуз си ако си упукал човек во Мемфис, не и ако тој човек преживеал. Ако се викаш Амбер или Хедер, не може да си блуз, без разлика колку луѓе имаш упукано во Мемфис. Може блузерски да умреш во мотел, не и на тениски меч или на липосукција.
Вчера, 6 мај, на Универзитетот Колумбија беа доделени традиционалните признанија за достигнувања во новинарството, книжевноста и музиката. Најпрестижните награди во овие области во САД се доделија по 108-ми пат.
Вчера, 15.04., во аулата на Филолошкиот факултет се одржа навистина необичен настан за нашите книжевни кругови, во кои академици на себе ставија мачкести маски, професори глумеа јавни обвинители со перика позајмена од Драмски, декан удираше со дрвено чеканче по маса, а дел од публиката извикуваше „уа“ и фрлаше со грашок низ судницата. И сето тоа како омаж на едно уметничко движење, зачнато пред цел еден век, од коешто уште има што да се црпи.
Виолинист верува дека открил претходно непознат систем на динамичка интерпретација во Бетовеновите оригинални ракописи. Oва со други зборови значи дека славниот композитор предвидел многу повеќе варијанти во ознаките од оние стандардните „форте“, „мецофорте“, „пијано“, туку на своите тогашни и идни колеги им понудил широк спектар на емоционални изрази кои до сега не биле забележани во неговите генерално хаотични ракописи.
Судењето на О Џеј Симпсон (ноември 1994 - декември 1995) се одвиваше во атмосфера на висока расна нервоза и недоверба кон полицијата предизвикана од претепувањето на црнецот Родни Кинг, некоја година претходно. Денес имаме шокантно сведочење на (црна) жена од поротата која го ослободи О Џеј Симпсон: на 90% од поротата им било јасно дека тој го има убиено бившата и нејзиниот партнер но донеле таква одлука заради „вратка“ за Кинг.
Неодамна, на 78 години, почина Пол Александер, кој бил парализиран од полио во 1952 и голем дел од животот го поминал во тн. „железен бел дроб“ - машина која му овозможувала да дише. Сепак, успеал да стане адвокат и да им се радува на оние моменти кои ги поминувал вон огромниот цилиндар.
Зачинот со сладникав мирис има своја тајна. Речиси секое зрно кое е во продажба е опрашено од човечка рака, со прецизно движење и користење игла или чепкалка. Методот е откриен од 12-годишно момче кое во 19 век било роб и чиј подвиг долго време бил потценуван.
Денес, 8.3., премиерно беше прикажан нов документарец кој ја раскажува историјата на првото неофицијално светско првенство во женски фудбал и причините зошто до сега не постоел историски податок дека тоа некогаш се случило.
На самиот почеток на претходниот текст за Галапагос, во кој доминираа птици, желки и други не-човечки суштества, Илија напиша: „Во тој момент, ни на крај памет не би ми дошло дека после една недела, на враќање накај дома, во бежанија од нарко-мафијата во Кито, не ќе ми е баш до луѓе“. Добро, биваше да ме оставиш во с'спенс за најинтересното, после „Војна и мир“ од репортажа? - му велам. Во ова продолжение тој ја исправа неправдата кон луѓето во приказната и кон читателите желни за уште долги четива.
Во времето кога за да се играат друштвени игри не беа потребни дури ни шпил карти или табла, туку само добро расположено друштво, синоним за „парти гејм“ беше играта „Мафија“. Во неа граѓаните, полицаецот и лекарот требаше да ги детектираат мафијашите во нивните редови. По нешто сличен принцип се и неколку денес популарни реални шоу емисии, кои со мали нијанси го поставуваат прашањето - во кого, и дали воопшто може да се има доверба?
За биолозите, вљубениците во природата и птичарите како Илија, Галапагос е туристичка дестинација од соништата. Лоциран во Пацификот на 1000 километри од јужноамериканскиот континент, овој архипелаг се состои од 19 острови кои се дом на различни видови птици, игуани, желки и други суштества кои ја инспирирале теоријата на еволуцијата на Дарвин, а сега и перото и фотоапаратот на Илија.
Две преслатки цуци, самоуверени и освестени, зборуваат за своите високи стандарди за спротивниот пол. Едната се лади ако дечкото не вежба, другата ако е белец. Сакаат да е многу богат, многу црн, да им се купуваат подароци, да им се плаќа кирија, да се носат на товење, пардон шетање. И да, на жените им било потешко, бидејќи се сексуализирани. Па не може боље од ова!
Научно-фантастична серија стрипови која според зборовите на критиката „им во вади сексистичкото срце на експлоатативните дискурси во врска со жените, а потоа нивните трупови ги лансира во друга галаксија".Доволно да го заскокотка феминистот во секој од нас.
Нешто помеѓу помен и трибјут, во њујоршкиот Челси Хотел се отвори изложба на слики на еден од основачите и според многумина ’рбетот на славниот панк бенд. Тоа што таа е организирана токму во овој хотел има и посебна симболика.
Еден њујоршки дизајнер се обидува да ги преиспита постулатите врз кои почива технологијата - брзината и постојаната иновативност. Неговата верзија на познати видео игри се во форма на коцка, и на нив може да правите само еден потег дневно.
Токму навреме за „најважниот оброк во денот“, текст за еден феномен кој сме го мислеле откако прв пат сме појадувале во хотел. Ние имаме добра причина зошто сега веќе го прескокнуваме - има некоја тага во едвај расонетите луѓе кои во рани зори бутаат пржени јајца и се одлучни во тоа да ви прават осмислен разговор, додека вашето асоцијално јас сè уште не е успиено од дневното, политички коректно „друго".
Колку варијанти на дистописки книги претворени во филмови, кои зборуваат за тинејџери кои го предизвикуваат системот со своите востанички потфати можете да поднесете? Што се однесува до нас, ако главниот лик е женско на граница на супер-херој, колку сакате. Па уште ако вешто ракува со студено оружје...
Документарен филм чија премиера во САД се случи во март оваа година, а во Британија токму денес (18.7), зборува за ликот и делото на една таинствена жена, која за време на животот направила повеќе од 150,000 фотографии за кои до скоро никој не знаел. Сега тие се вбројуваат во врвот на уличната фотографија.
Џоан Риверс дојде на CNN да ја промовира својата нова книга "Дневникот на лудата Дива." Не издржа многу. Добар дел од нејзините поенти имаат логика, но она што го работи останува мизерно, затоа што нема усул (види "Пивскиот стомак на трудната жена") и затоа што оние што работат за неа ги плаќа очајно (види: За "Tуѓи бели скечеви"). А ова излегувањево од интервју, најверојатно е смислено.
Во чест на почетокот на фудбалското првенство, неодамна беше реиздадена книгата на Алекс Белос, Futebol, која се однесува на историјата и културата на бразилскиот фудбал. Едно поглавје е посветено на необичниот дизајнер на бразилскиот дрес.
Дечко оди да ја види својата девојка во Калифорнија. Јануари е, време на врнежи. Само што поминува едно невреме, небото се отвора, остануваат пар млечно бели облаци колку за контраст а зеленилото на 100-ка, како што е вообичаено за Калифорнија во тој период. Застанува и фаќа пар кадри, еден од нив станува иконична фотографија користена како декстоп позадина на еден од најпопуларните верзии на Виндоус. Ама, тоа е 1996-та година. Денес е многу поинаку.
„Посетители“, новиот филм на овој автор кој не сака да се нарекува ниту авангарден, ниту режисер, се состои од долги и бавни прикази на човечки лица, кои гледаат директно во нас.