„Вадеше трикови како зајак од шешир. Непрестано имаше мали трикови за нè направи подобри“, вели Питер Осгуд еден од првите играчи под водство на легендарниот тренер.
Зборуваме за човекот кој освои 5 титули во НБА во последните 16 години на чело на еден ист тим. Човек кој доминира во лигата и не се обидува неговите играчи да се прилагодат на трендовите на модерната кошарка, туку им овозможува на момците да ги формираат тие трендови.
Меѓутоа приказните за неговите рани години како кошаркарски тренер не се баш за дивеење. Човек кој чудно се облекувал, сакал да пие добро вино, а на тајм-аутите го имитирал големиот Боби Најт.
„Во составот имавме пет играчи преку сила кој можеа да играат каква таква кошарка. Останатите беа уште полоши. И покрај напорните тренинзи, првата сезона ја завршивме со учинок од 2 победи и 22 порази. Успеавме да загубиме дури и од Технолошкиот Институт на Калифорнија кој имаше 99% порази", се сеќава Осгуд.
Кошаркарот меѓутоа ја разоткрива природата на Поповиќ.
„И покрај трајното уништување со поразите, пред неговото доаѓање игравме и едноставно си одевме дома. Никој не беше огорчен, ниту присилен да работи на себе. Поразот го сфаќавме како пораз. Меѓутоа Грег смени сè".
Грег почнал да праќа писма. Секое училиште во западниот дел на САД добило писмо со објаснување кој е тој и што сака: Момците кои сакаат да играат кошарка и се заинтересирани за академските можности на Помон и Питцер нека се јават.
Поповиќ направил список на момци кои му ги препорачувале некои непознати тренери на третокласните школи од градовите во внатрешноста. Со текот на времето, Поповиќ чекор по чекор го крател списокот и ги одбирал само оние кои се навистина добри.
„Тоа беше бескраен процес на телефонирање. Греб беше опседнат со тоа, а редоследот му беше многу важен. Процесот беше страшно заморен, но тоа ни беше единствена шанса да се подобриме", раскажува Осгуд.
Неговите писма биле прави уметнички дела, внимателно обоени со плаво мастило. Една неделна вечер ги викнал кандидатите и ги прашувал за нивниот напредок во школо и за нивните семејства. Како тренер не можел да им гарантира спортска стипендија, но можел да го пофали кампусот и одличниот наставен кадар.
Веќе во втората полусезона, колеџот остварил 10 победи, а следната сезона Поповиќ оформил тим којшто ја достигнал целта од 50% победи а подоцна и до шампион.
Така ја почнал својата тренерска кариера која го однесе до тоа ЛаМаркус Олдриџ само поради него да дојде во Спарс, да ужива во француските вина на Борис Диао, да збори за австралиската историја со Пети Мајлс, да го разоткрива каменото лице на Тим Данкан и да освои пет прстени во најдобрата светска кошаркарска лига.
„Во разговор со него имате чувство како навистина да се интересира за вашата личност. За разлика од другите тренери, тој навистина сакаше да знае за вашиот живот", констатира Осгуд.
