Најновото, и според негови зборови последно дело на 82-годишниот Хајао Мијазаки, прво после една деценија, е полу-автобиографски, eпски и фантастичен филм, кој истовремено восхитува и вознемирува. Тој, како и сите епови, зборува за поход чиј исход е неизвесен и за патување низ светот на живите и мртвите, кое на моменти изгледа како кошмар. Низ него се препознаваат алузиите на пеколот низ кои многумина поминале, но од кој малкумина излегле неповредени. 

Виолинист верува дека открил претходно непознат систем на динамичка интерпретација во Бетовеновите оригинални ракописи. Oва со други зборови значи дека славниот композитор предвидел многу повеќе варијанти во ознаките од оние стандардните „форте“, „мецофорте“, „пијано“, туку на своите тогашни и идни колеги им понудил широк спектар на емоционални изрази кои до сега не биле забележани во неговите генерално хаотични ракописи. 

Денес постираме и гледаме слики онлајн како да е тоа нешто многу едноставно и технички лесно изводливо. Всушност, историјата на пренос на фотографии содржи навистина иновативни, иако од денешна перспектива примитивни начини на нивно испраќање, особено ако работата била итна. 

Помеѓу 1920 и 1960-тите, десетици илјади луѓе се подвргнале на третман за различни болести со апарат кој емитувал светлина. Човекот што го смислил имал теорија која звучела научно и од која значајно заработил. 

Денес, 12.04., се одбележуваат значајните напредоци во истражувањето на вселената. Датумот е одбран бидејќи на овој ден во 1961 Јуриј Гагарин орбитирајќи околу Земјата со ракетата Восток 1 во тек на 108 минути станал првиот човек во вселената. Ова помогнало СССР да издоминира во глобалната светска трка, момент за кој се подготвувала долго време. Но сета мистерија околу подготовктие довеле до интересна теорија на заговор.

Рускиот опозициски политичар, кој почина во затвор во февруари, комплетирал автобиографија која ќе излезе во октомври оваа година. Во неа се покрива неговиот младешки живот, бракот, политичката кариера и активизмот, како и бројните обиди за атентати врз него и неговите блиски.

Самофинансираниот проект на славниот режисер на „Кум“, со Адам Драјвер, Обри Плаза и Дастин Хофман, ќе биде премиерно прикажан на фестивалот во мај. Реакциите на оние кои го гледале (главно потенцијални дистрибутери) во најмала рака се „мешани“, со по некој посуров коментар. 

Изгледа дојде и тој момент, кога компаниите веќе нема да „крадат“ нечии дела за врз тој јазичен корпус да си ги тренираат ВИ машините, туку најчесно ќе си купат издавач, а со тоа и авторските права на книгите. Волкот ќе биде сит, а за овците...

Интервјуто на Би-би-си во програмата Њузнајт од 2019 потсетува на оние телевизиски соочувања „еден-на-еден“ кои повеќе личат на судски процес, кога субјектот нема каде да се крие од добро информираниот обвинител. Сега Нетфликс направи филм за него, кој не зборува толку за последиците по кралското семејство, туку повеќе за тоа каква е моќта на квалитетното новинарство.

Одвреме навреме, особено во САД каде оставањето бакшиш е задолжително, се актуелизира оваа тема со аргументи за и против истото. Анти-бакшишџиите имале прилично јаки претставници во минатото, меѓу кои и некои од најпознатите американски писатели.

Во врска со денешното целосно замрачување кое може да се следи над Мексико и САД се изначитавме сè и сешто. Но едно од најнеобичните е убеденоста на голем број луѓе дека во текот на еклипсата не смее да се подготвува храна, затоа што таа ќе била затруена. 

Да, постои и вакво занимање. И некако му доаѓа логично, бидејќи луѓето на социјалните мрежи реагираат на објава на нечија смрт како и на останатите нешта на ваквиот медиум - понекогаш само со „Бог да го прости“ или расплакано емотиконче, но и со говор на омраза, оговарање и секакви теории доколку смртта била неочекувана. 

Создаден од Френк Ворен во 2004, овој концепт изгледа како никогаш да нема да запре. Затоа што луѓето секогаш ќе имаат тајни, и исто така секогаш ќе сакаат да ги споделат, особено анонимно, и макар и напишани на самоделски разгледници. Има само едно правило - тајната да е вистинита и никогаш претходно да не е споделена.

Како звучи наслов на стручен текст „Влијанието на цветањето на алгите и уништувањето на коралните гребени врз туристичката индустрија на регионот“? Не многу атрактивно, нели? Но што ако истиот биде придружен со музика која ја доловува тагата од последиците на истото, а е компонирана токму врз основа на податоците од истражувањето?

Осумнаесет Американци кои учествувале во војната одговориле на над 1000 прашања пред камера, за со помош на вештачка интелигенција да може да се креира нивна интерактивна видео верзија. 

Добро, не е буквално Ѓоргиевски туку е Сато, а еден од преводите на ова име, кое може да биде и лично и фамилијарно, е „селанец“ или „земјоделец“, исто како и Ѓорги (од грчкото Georgos или Јорго). Дека ова ќе стане единствената опција за некои пет века во Јапонија покажува нова студија, која истовремено алармира дека за да се превенира ваквата ситуација ќе мора да се смени важечки закон од крајот на 19 век.

Од мумифицираните фараони до Големата пирамида во Гиза, древната египетска историја изгледа дека е прилично позната. Но она што малкумина го знаат е дека оваа цивилизација го развила првиот познат даночен систем.

Тежок е 14 тона, стои пред и во Свечената банкет сала на некогаш најубавиот хотел во Југославија, кој од неодамна е во приватна сопственост. Плановите на новите газди е да го рушат. А лустерот?

Благодарение на вештачката интелигенција, луѓето сè помалку ќе чувствуваат практична потреба да учат втор, а за трет-четврт јазик и да не зборуваме. Оние кои сепак би се интересирале за оваа работа тоа би го правеле од поезотерични причини. 

Eдно јунско попладне во 2018, човек по име Мики Барето зел соба во познатиот хотел Њујоркер на Менхетен. За една вечер платил 200 долари и 57 центи. Но следниот ден не излегол од неа. Ниту пак следниот. И така пет години, без да плати ниту цент. Сега е на суд, затоа што отишол чекор понатаму, фалсификувајќи документи и тврдејќи дека хотелот е негов. И сето тоа, по негови зборови, како чин на активизам. 

Околу осум милиони гледачи пред малите екрани со љубопитство следат документарец за семејство во Тичино, Швајцарија, кое одгледува шпагети кои растат на дрво. Годината е 1957, програмата е на реномираниот Би-би-си, а гледачите следниот ден - втори април - вртат телефони во телевизијата за да дознаат каде можат да купат од садниците. 

Била објавена под псевдоним, но зад книгата стоеле 24 новинари од списанието „Њусдеј“. Иако целта била да се исмеат книгите од жанрот романса и еротика, ефектот барем некое време бил тотално спротивен - книгата се продавала како алва, дури и откако самите новинари признале дека станува збор за зафрканција.

The 3 Body Problem, првата книга од дистописката трилогија на кинескиот автор Лиу Цисин, ја опишува средбата на Земјаните со вонземска цивилизација, од близок систем кој се состои од три сонцолики ѕвезди кои орбитираат едни околу други. Сега романот е екранизиран во долгоочекуваната серија на Нетфликс. Нејзината инстантна популарносст многумина потсети на подразборавената мрачна приказна зад шоуто, која доби завршница на истиот ден со премиерата. 

Наводно не било (само) до тоа дека сме постари. Според студија објавена оваа недела, во последниве 40 години песните, барем на англиски, и тоа во повеќе жанрови, стануваат сè „побазични“ - со поедноставни фрази кои се повторуваат. Во однос на содржината, доминираат песни кои не се весели.