- Револуционерниот британски театарски режисер Питер Брук, чие огромно влијание допре низ целиот свет, почина на 97 години. Брук го редефинира начинот на кој размислуваме за театарот со неговите претстави во Кралскиот Шекспиров театар во Стратфорд (РСЦ); во Буф ди Норд, трошната париска музичка сала која беше негова база повеќе од 30 години; во африканските села каде што неговите актери импровизираа претстави; и на сцените – и грандиозни и скромни – посетени од неговиот глобален ансамбл.
- Како еден од највизионерските и највлијателните мислители на театарот, напиша неколку книги, меѓу кои и „Празниот простор“ (1968), кој почнува со неговата визија: „Можам да земам кој било празен простор и да го наречам гола сцена. Човек шета низ овој празен простор, додека некој друг го гледа, и тоа е сè што е потребно за да се создаде еден театарски чин“.
- Иако му се восхитуваа во театарските кругови, тој беше помалку познат на пошироката јавност поради неговото одбивање да се помири со комерцијалниот вкус. Режисерот отсекогаш ја одбивал етикетата да се занимава со ангажиран театар, но секогаш повторува дека неговите претстави се наменети за саморефлексија и духовен развој.
- Џејн Гудал, чија доживотна работа како приматолог помогна во проширувањето на разбирањето на светот за однесувањето и емоциите на животните, почина на 91 година, соопшти нејзиниот институт.
- Нејзините теренски студии со шимпанза не само што ги срушија бариерите за жените и го променија начинот на кој научниците ги проучуваат животните, туку ги документираа емоциите и особините на личноста кај овие примати што ја замаглија линијата помеѓу луѓето и животинското царство.
- „Откритијата на д-р Гудал како етолог ја револуционизираа науката, а таа беше неуморен застапник за заштита и реставрација на нашиот природен свет“, се вели во соопштението. Гудал беше назначена за Дама на Британската Империја во 2004 година, а во 2025 година беше наградена со Претседателскиот медал за слобода на САД. Таа беше именувана и за Гласник на мирот од страна на Обединетите нации во 2002 година.
- Оние книги што јас и мојата генерација ги нарачувавме од Лондон, сега ги има на секој книжевен сајт. Веќе нема потреба да плаќате царини за книги од странство – сето она што лично сум го купувал како студент – сега го има бесплатно во ПДФ. И тоа е одлично: книгата е достапна. Друго прашање е што достапноста сама по себе – не мора да биде добра. Затоа што достапно е сè: од порнографија до дрога.
- Еве како доаѓавме до книги за испит во вчерашниот изумрен свет. Прво, си определувавме – колку денови ќе го подготвуваме испитот. Потоа, во група (сите што полагавме ист испит) одевме во НУБ (Народната и универзитетска библиотека). Тоа подразбираше да си планираш цело претпладне, некогаш и попладне – престој во библиотеката. Излегувањето од дома подразбираше и да си понесеш сендвич или пари за ручек. Подразбираше и да се качиш во градски автобус, па да патуваш најмалку половина час до библиотеката. Таму ја имаше сета литература за нашите испити, но книгите не ги даваа дома: мораше да се чита во заедничката читалница.
- Тоа ми е главната поента: можеш да учиш сам, дома, на компјутер. Но можеш да учиш и во друштво, во библиотека. Што е поубаво? За мене поубаво е второво, за моите деца – првото. Разликата е огромна: кога си во друштво, се смееш, кажуваш вицови, си помагате околу нејасните книжевни термини, а ако некој заборавил да понесе сендвич, делите. Во читалницата се запозна и еден пар (таа идна медицинарка, тој иден математичар), и набргу направија свадба. Кога си сам во соба не е така. И да склучиш брак виртуелно со некого, не знаеш како мириса кога седи до тебе во читалница.
