- Нобеловата награда за медицина и физиологија, која беше соопштена денес, 3.10, отиде во рацете на Сванте Пабо, директор на Институтот Макс Планк за еволутивна антропологија во Лајпциг. Високото признание му е доделено за откритија во област на изумрените хоминински геноми кои создадоа целосно нова научна дисциплина - палеогеномика и овозможија секвенционирање на геномот на неандерталецот. Тој исто така го има направено сензационалното откритие на непознатиот Денисовански хоминин.
- Неговите истражувања имаат импликации за модерната медицина. Делови од овие геноми се вградени во денешниот човечки геном, а нивната анализа фрла светлина врз она што ја прави нашата физиологија уникатна или слична на онаа на нашите предци.
- На пример, Денисованската верзија на генот EPAS1 помага на луѓето кои се негови носители - модерните Тибетанци - да опстануваат на високи надморски височини. Докажано е и дека неандерталските гени влијаат врз нашата имуна реакција на различни типови инфекции, вклучително и на Ковид-19.
- Зрно фестивал годинава ја завршува со впечатлива изложба на двајца професори од Академијата за уметност од Нови Сад. Таа ќе се одржи во сабота, 6 декември, во 19.30 часот, во салата Империјал 2, во КИЦ-Скопје.
- Во единството на делата на Јелена Ковачевиќ Воргучин и Предраг Узелац се отвора расправа за природата на трагите што ние луѓето ги оставаме. Узелац ги фаќа лицата на секојдневието во сребро, во материја што тврдоглаво памти, како да го штити она што светот лесно би го заборавил без аплауз — лицата на привидно обични луѓе со скриени подвизи, водени од сопствена етика, скромно, претставувајќи контрапункт на јавното мислење и наметнатите, непроверени вредности на современото општество.
- Јелена, напротив, ги прилепува сликите за тревата, во ткиво што ја прима светлината како космичка храна, каде хлорофилот го чува споменот на мајката онолку долго колку што природата му дозволува да ја предизвикува судбината на сеќавањето. Во нивниот диптих се среќаваат две вистини: потребата и немоќта животите да се сочуваат од заборав…Среброто и тревата, постојаноста и исчезнувањето, човекот и сеќавањето — сè се среќава во вечното прашање: што од светлината останува, а што се враќа во нејзината тишина.
- Во среда, трети декември, од 18 часот, авторот Сашо Алушевски ќе постави изложба од циклусот „На Мајката земја“ – шума, во мобилната-монтажна галерија, во Паркот на франкофонијата во Скопје.
- Преку суптилна деконструкција на лисја, земја, камен и вода, сликите ја расплетуваат врската меѓу визуелното и физичкото. Материјата се претвора во знак, а фотографијата — иако фиксирана — упорно одбива да биде статична. Таа сведочи за својата ограниченост, нудејќи простор каде што претставата и реалноста се разидуваат.
- Во реализацијата се користени природни материјали и повеќе аналогни фотографски техники: цијанотипија, Ван Дајк, гумотипија и гумомаслена техника, колодиум, мордансаж и лумен процеси.
