„Милан беше остар, до суровост. А пак во суштина беше нежен, со онаа своја насмевка. Тој единствен од сите рокери беше добар ученик. Ја сакаше моќноста, беше профи. Смртта на Милан мене лично ми го прекина животот. А луѓето сè забораваат, сè бргу се заборава. Важно е едно – ние полека заминуваме, а сме една епоха. Не можам да голтам екстази, јас сум полош фанатик, панк-рокер, а Милан, тој мораше сè сам да прави, да влече и да тегне. Мислам дека на крајот сè му се смачи и згади. На крајот сè се претвори во ништо..умре некаде на тринаесетиот спрат во некое новобелградско армирано чудовиште. Имам впечаток дека само се свртел да се одмори, и знам, истиот миг некаде повторно се родил"
Зоран Костиќ Цане (Партибрејкерси)

„Оваа книга со задоволство ќе ја прочита дури и оној кој воопшто не помислува дека сето опишано навистина се случило, кој не се разбира во литературата на предминатиот век, и кој многу сериозно се однесува кон сето она што го напишал таму некој си Ден Браун"

Ироничната четвртина на мојот светоглед (за потребите на овој текст дијаграмски претставен во форма на бурек или славска погача), генетски втемелена врз здрава подлога - аманет од некогашните жители на едно македонско село од југо-западот, конечно беше формирана во прва средно.

Ако една слика вреди илјада зборови, тогаш една лента стрип вреди повеќе од „Поларизациски и корелациски феномени при атомски колизии" од Балашов и Кабачник . Има само еден „веб-комик" кој одговара на овој опис, чиј високо софистициран дизајн – луѓе-стапчиња кои најчесто седат пред компјутер - никако не можете да го утнете.

.

Велат дека вистинските љубители на чај него го пијат без оглед на годишното време. Иако се вбројувам во нив, за мене сезоната на чајот сепак почнува кога го прередувам шифоњерот за на дофат да ми бидат џемперите, кога на околните куќи почнуваат да им чадат оџаците, кога фротирката ја заменувам со дебело ќебе, и кога потребата за малку човечка топлина од излитена метафора станува акутна потреба.Со еден збор, мојата сезона за пиење чај почнува токму – сега.

Непосреден повод за ова интервју со познатиот хрватски писател и новинар е неговата неодамнешна иницијатива за подобрување на статусот на писателската фела во неговата земја, особено кога станува збор за државните субвенции, кои за пистелите во Хрватска едноставно ги нема.

Неодамнешната вест, дека после повеќе од сто години една провинциска библиотека од Чарлтон, Масачусетс, конечно ја укинала забраната за издавање на книга на Марк Твен, го сврте вниманието кон ова негово подзаборавено дело, напишано четири години пред смртта.

„А што е добро Федар,
и што не е добро -
треба ли тоа некого да го прашаме
за да ни каже?"

Платон, Федар или За убавината

Инспирирана од Кјубриковата „Одисеја во вселената", Space Oddity стана позната откако BBC ја искористи како музичка илустрација на директниот пренос од слетувањето на Аполо 11 на месечината, и тоа само неколку дена по нејзиното издавање. И покрај иконичноста на ликот на мејџр Том во популарната култура на 20. век, она што сигурно не го очекувавме е дека овој астронаут, осуден да го мине животот лебдејќи во лимена конзерва некаде во вселената, ќе стане лик од детска сликовница.

Наместо честитка, познатата песна на Ридјард Киплинг, но овој пат прочитана во понаков клуч. Националните вредности се збир од секоја од нашите поединечни доблести. Ако успееме да ги послушаме советите на поетот, и нив да им ги пренесеме на новите генерации, тогаш наша ќе биде Земјата и сè на светот, а најважно од сè - ние ќе бидеме Луѓе, народе мој..

Додека го пишувам ова завршуваат јубилејните, 50. Струшки вечери на поезијата. Не знам дали некој се обидел да процени, преку некаква анкета, истражување или едноставен разговор, дали и колку оваа манифестација повлијаела на животите на Стружани, растени со идејата дека нивниот град е поетска мека, а Струшките вечери автентичен македонски бренд.

„Дисидентството е највисока форма на патриотизам" е изрека која традиционално му се припишува на Томас Џеферсон, иако е најверојатно на современиот американски историчар Хауард Зин.

На издавачите во Македонија не им е лесно. Реалниот пазар на книги е помал од Зелено пазарче, ама густо населен со тезги. Тиражите се мали, печатењето скапо, изворите на дотации во земјата минимални.

„Земете го зборот пеперутка. За да го употребите не е нужно вашиот глас одеднаш да тежи помалку од грам, или да му закачите мали правливи крилца. Не е потребно да измислите сончев ден, или поле со нарциси. Не е неопходно да бидете вљубени, или да сте вљубени во пеперутки. Зборот пеперутка не е вистинска пеперутка. Постои збор, и постои пеперутка. Ако ги помешате овие две работи луѓето ќе имаат право да ви се смеат. Не му придавајте толку значење на зборот. Тој е само податок. Тој не е можност да лебдите, да се извишите, да се спријателите со цветовите, да симболизирате убавина и кршливост, или да имитирате пеперутка. Не ги глумете зборовите. Никогаш немојте да ги глумите."

Леонард Коен, Како да се говори поезија

Има нешто, и историски и актуелно, што од Медитеранот прави митско место. Средиште на земјата, средо-земје и на словенски и на грчки и на латински, лулка на древни цивилизации, почетна точка на големите географски откритија, легло на ренесансата - место кое се памети по изгореници, запарни камп-приколки и тинејџерски летни љубови.

Вести од Србија. Не, не се работи за Ратко Младиќ, спорот СПЦ – МПЦ, или за гостување на некоја силиконеста турбо – мега – ѕвезда, туку за нешто пофино. За книга, на пример. Десет автори на возраст од луди млади години (кој помалку, кој повеќе) на едно место, помеѓу две корици. Меѓу нив и јас и Ѓоко Здравески, преведени на српски.

Додека го пишувам ова на скопскиот плоштад се поставува споменикот на воинот, за кој многумина се колнат дека потсетува на Александар Македонски.

Кога пред изборите слушнав дека се составува листа на потенцијални пратеници предводена од професор по филозофија и од колумнист, искрено се израдував.

Да си бестселер кој се продава во милиони копии, и со месеци да ги заземаш првите места на листите на најпродавани на различни географски широчини, тоа би требало да значи дека твојот автор добро го познава вкусот на „широката читателска публика". Но и дека тој, или неговиот уредник, вешто успеваат да ги прилагодат твојата содржина, стилот и ликовите за тие сепак да не изгледаат преповршно и навредливо за просечната интелигенција на просечниот читател, кој главно се пали на разводнети трактати за смислата на животот, мистерии и многу секс, но сака да верува дека чита „добра литература".

Стотото издание на Букбокс сакавме од патриотски побуди да го посветиме на македонски автор, и тоа таков кој ги поседува квалитетите кои оваа рубрика се обидува да ги промовира – да е непретенциозен но убедлив, опуштен но буден, искрен но не вулгарен, речит, но да знае за доста.

(внимание – некои од опишаните сцени можат да ја вознемират малолетната публика и да предизвикаат мачнина)

„Кептен Бифхарт слушаше со неговите очи, и гледаше со ушите. Чудесен, таен, и длабок, тој беше божествено суштество од највисок ред. Го опишуваше неописивото — да беше коњ ќе беше од оние дивите."
Том Вејтс