Муабетот е од гостувањето на американската професорка Матилда Коен во Парискиот институт за политички науки и Нантер Универзитетот во Париз.
Коен во академскиот труд кој го изработува за предавањето во Институтот, тврди дека француската „култура на јадење... е главно средство за расно и етничко формирање на идентитет, преку робовладетелство, колонијализам и имиграција.“
„Францускиот оброк често пати е претставен како национален ритуал во кој секој граѓанин може еднакво да учествува. Меѓутоа француските гурмански правила се оформени од нормите на средната и високата гласа... а границите на белоста се чуваат преку дневните средби со храната,“ изјавува Коен.
Објаснувајќи како храната е основа на францускиот идентитет, заедно со структурниот расизам и расниот идентитет, професорката, која завршила на Сорбона, а предава на Универзитетот во Конектикат, порачува дека храната и прехранбените навики се користат за „потврдување и засилување на белоста како доминантен расен идентитет“.
Таа тоа го потврдува преку четири анализи за тоа како „законот ја издига фантазијата за хомогена француска/бела храна како супериорна и задолжителна на сметка на алтернативните начини на јадење и луѓето кои го јадат тоа“.
