Денот на падот на Бахмут главно е прашање на време откако Украинците го загубија Соледар во средината на јануари. Иако градот е речиси срамнет со земја во борбите што не се застанати со месеци, западните аналитичари во последно време тврдат дека неговиот пад не е нешто посебно значаен и има „мала стратешка важност“.
Прашањето на Даниел Дејвис од 1945 е ако е така и задржувањето на Бахмут не е важно, зошто тогаш Украина толку жилаво се бореше за негова одбрана „непрекинато испраќајќи засилувања, дури и откако украинската војска повеќе не можеше да го одбрани.“ Во средата украинските власти прв пат споменуваат дека „можеби ќе ја повлечат војската“ од Бахмут, а во петокот беше објавено дека војската ги уништила последните два моста кои го снабдуваат градот.
Процената на Дејвис е дека на краток рок губењето на Бахмут нема многу да смени, „само времето ќе каже, но долгорочните последици за Украина можат да бидат посериозни.“
Дејвис пишува дека на украинската армија одамна и е јасно дека нема да може на долг рок да го одбрани Бахмут заради што уште во мај 2022 почнува со изработка на нова одбранбена линија во областа Словјанск-Краматорск.
„По губењето на Соледар во јануари и бројот на војници што Русија го одвојува за освојувањето на Бахмут на почетокот од февруари, украинските лидери можеа мирно да ги повлечат своите сили од градот на нови позиции на Словјанск-Краматорск линијата уште на почетокот на февруари.
Да го направеше тоа украинската војска ќе спасеше илјадници животи и ќе заземеше добро утврдени позиции на 40 километри на запад. Наместо тоа, украинската команда донесе резервисти од северот кои претходно беа подготвувани за офанзивни операции во правец на Сватово-Кремина и од југот од сили позиционирани за започнување на пролетна офанзива од Запорожје за освојување на Мелитопол.
Загубите што Украина ги претрпе во последните два месеца засилувајќи ја одбраната на Соледар и Бахмут не може лесно да бидат надоместени и ги загрозуваат нивните офанзиви со тоа што ќе имаат помалку достапни сили за истите,“ пишува Дејвис.
Тој потсетува на интервју на генералот на украинските сили, Валериј Залужниј, дека за да можат да стигнат до Мелитопол, ќе им бидат потребни 300 нови западни тенкови, 700 оклопни возила за пешадија и 500 хаубици. До сега Украинците имаат добиено ветување за една третина од тенковите и уште помалку оклопни возила и хаубици. Од тоа што им е ветено, едвај два баталјона ќе им бидат достапни на силите на Залужниј дури кон крајот на летото.
„Ова значи дека ако има украинска пролетна офанзива која со освојување на Мелитопол за половина треба да ја намали руската окупација, тоа треба да биде изведено со помал број на обучени војници отколку што имаа во декември, и само со симболичен број на модерни оклопни возила. Минатиот месеци украинското разузнавање тврдеше дека Русија има насобрано сила од повеќе од 300.000 војници во Украина, неверојатни 1.800 тенкови, речиси 4.000 оклопни возила и 2.700 парчиња артилерија.
До овој момент само мал дел од оваа сила е излезена на 1.000-километарскиот фронт,“ пишува Дејвис.
Околу сомнежот на дел од американските експерти во руските капацитети за спроведување на офанзивата, Дејвис потсетува дека на руската воена историја која покажува дека „тие имаат способност и волја да издржат значителни жртви за да исполнат тактички цели.“
Сегашната состојба само го зголемува ризикот со кој се соочува Залужниј ако се одлучи да ги нападне руските сили со помалку луѓе и опрема отколку што планираше. Во исто време најголемите загуби на Русија околу Бахмут моментално се од редовите на Вагнер додека во позадина армијата детално ги утврдува и подготвува одбранбените позиции.
Очекувањето на Дејвис е дека Украинците по падот на Бахмут ќе може да се реорганизираат кај Словјанск-Краматорск, и дека тоа нема да доведе до „залет“ на руската армија, но дека на долг рок Украинците и тоа како ќе го почувствуваат минусот на војници што ги изгубија во одбрана на градот што знаеја дека не може да се одбрани и дека тоа директно ќе наштети на нивните планови за офанзива.
