Во анкета на венецуелска фирма за истражување на јавното мислење (велат независна), 57% од испитаниците се изјасниле дека Николас Мадуро е легитимен претседател на земјата. За ХУуан Гуаидо тоа го мислат 32% од луѓето а 11% не знаеле што да мислат или не сакале да одговорат.
Вашингтон пост пишува дека иако опозицијата успева да ја билда бројката незадоволни кои излегуваат на улица, дури и опозиционите лидери сфаќаат дека нивната желба за брзо рушење на социјалистичката влада се претвора во долготрајна битка.
Еден од клучните фактор за тоа е што воено-политичкиот круг околу Мадуро останува нечепнат и покрај бројните повици и обиди луѓе од тој круг да му завртат грб на авторитарниот лидер на Венецуела.
Анти-владините надежи беа подгреани со вест дека Кина почнала да разговара со опозицијата бараат со самите Кинези брзо објаснија дека се тоа лажни вести.
Досега е јасно дека не успеа првичниот план, со самопрогласување на Гуаидо за претседател, во комбинација со брза дипломатска офанзива плус санкции да се колабира Мадуро и неговиот систем.
Хуманитарниот аспект на кризата станува сè подоминантен но тоа може не мора автоматски да значи слабеење на владата бидејќи таа е главниот канал за дистрибуција на секаков вид помош на населението.
Следната ферка ќе биде на 23 февруари кога во земјата треба да стигне голема пратка западна помош, во која е и дел од американските набавки во вредност од 20 милиони долари. Мадуро најави дека нема да го прими конвојот а Гуаидо ги повика генералите и полициските офицери да одбијат послушност и да дозволат помошта да стигне до оние на кои им треба.
И на ниво на пропагандна војна, интензитетот на ривалствата останува на зависно ниво. Едните лиферуваат апокалиптични сценарија доколку Мадуро остане на власт и откриваат сигнали на паника во неговите редови, другите пуштаат вакви видеа (од викенд настап на Мадуро на еден музички фестивал) за да доловат дека мува не ги лази:
