Неубаво, ама, тоа е.
Да се потсетиме: по реизборот на Николас Мадуро кој Хуан Гуаидо и про-американската опозиција го оспорија, Гуаидо како претседател на венецеуелскиот парламент се прогласи за привремен претседател на државата, додека не се спроведат „фер и демократски“ избори.
Тој статус веднаш му го признаа САД, Велика Британиј, ЕУ и нивните чирлидерки. Унијата во 2021 година го повлече признавањето на неговиот статус како претседател.
Денес и Ненси Пелоси не може да се сети на него. А и кога ќе ја потсетат дека тој им беше легитимен претседател на Венецуела, го третира како лански снег.
Своевремено, Гуаидо доби силна поддршка и од големата дипломатска фигура Никола Димитров. Во статијата „Исчезвај бе, Димитров“ пишавме:
Ај оној Заев ќе залупа некоја од неговите гигантски зелени, па ќе го удриш на мајтап за со хумор дa се утешиш каков тоа лик ни се паднал. Ама оној Никола - заштитен сведок на странска амбасада - Димитров, тој со никаков хумор не можеш да си го олесниш.
Среде најголемата здравствена и економска криза во која некогаш се нашла државата чија надворешна политика води, тој што? Ја мобилизира дипломатската мрежа? Врти телефони, бара соработки и помош од земји кои би можеле да ни помогнат? Не бре брате, тој се залага за смена на власта во Венецуела.
*********
Види и:
Хибридната војна на ЦИА против Венецуела
Оганот во кој изгоре една „хуманитарна“ лага