Сте запишале во тефтерче, сте врзале конче за прст, сте се заколнале дека ќе запамтите. Па сепак, нештото едноставно ви се слизнало од ум - сте заборавиле нечиј роденден, да пренесете информација, просто да свртите телефон. Ново истражување ви го наоѓа оправдувањето коешто ви е потребно.

Идат празници, пробајте да соберете радост „во тегла“.

Истражувања покажуваат дека имањето деца е ужас што се однесува до квалитетот на животот - но вистината за тоа што родителството значи за среќа е многу покомплицирана.

Нова книга на канадско-американскиот психолог Пол Блум, која излезе вчера, 2.11, тврди нешто што изгледа како парадокс - дека вистинскиот вид страдање го отвора патот до среќата. Болката може да нè дефокусира од нашите стравови и да ни помогне да се надминеме себеси. Едно од поглавјата се однесува на родителството, како на извор и на болка, и на исполнетост.

Природната селекција не е единствениот начин на кој еволуираат видовите. Има нешто и во тоа просто да имаш среќа.

Арон Канет (21) само чудо го спаси да не настрада на лице место за време на квалификациската етапа од серијата Мото2 во португалскиот Портимане. Канет изгуби контрола над својот мотор и падна на патеката каде летаа колегите со страшни брзини.

Дали деновиве ви се случило да добиете мејл, или да ве спомнат во пост, во кој се бара да го напишете омилениот рецепт, да препорачате книги или да размените стихови поезија и истите да ги препратите понатаму? Методот е стар, но поентата е иста - споделување и социјализација. 

Нов, досега необјавен расказ на Нобеловецот, зборува за и не така необична тема за овој писател - лов на големи риби. Но во атмосферата на текстот има нешто многу поскромно и помалку грандиозно отколку во „Старецот и морето“. Едноставна потрага по риба, која самата по себе има смисла, без оглед на уловот.

Во македонскиот е тешко да се направи разлика помеѓу „среќен“ (некој кој ужива внатрешна благосостојба), и некој кого го следи, односно „има среќа“, како нешто што доаѓа од надвор и е вон човечка контрола. Но затоа за спротивното имаме збор - малер. Дали ова значи дека Македонците се песимисти, па повеќе се фокусираат на лошото? И дали воопшто постои објективен критериум за обете?

Тоа што го зборат „не ти требаат пари за да бидеш среќен“ излезе дека е точно, само што почнува да важи некаде на околу 100.000 долари годишно (во регионов на 45 илјади).

Данците долго се на врвот на листата на најсреќни земји на светот а ова е приказна за Копенхаген и цаките кои ги прави, за луѓето да бидат  позадоволни од него. Нашето евентуално патешествие кон нивниот статус нè води низ две невозможни мисии. Прво, да дојдеме до пари и второ, да не ни бидат битни.

По фамозното интервју во кое професорски ги деконструираше големите приказни на амбициозната и воинствена новинарка, да фрлиме поглед во багажникот на овој клинички психолог кој полека добива статус на рок ѕвезда, а кој, иако е далеку од десничар, моментално е најголемиот трн во очите на денешната -  политички коректна а ужасно нетолерантна - крајна левица.   

Со оглед на тоа што модерниот начин на живот создаде пандемија на осаменост и армија изолирани луѓе кои немаат со кого муабет да скршат, неодамнешниот потег на британската Премиерка да назначи министер за осаменост се чини кул. Ама, сега политиката ќе треба и пријателчиња да ни наоѓа? Уште што сè нема да префрлиме во рацете на државата дадилка?

Аргументот „среќата не е во парите“ ќе го оставиме да се објасни со „полесно е да плачеш во Ауди отколку на точак“, во меѓувреме овие што имаат пари пресметале дека ти требаат најмалку 100 милиони долари за стварно да се чувствуваш богат.

Во нова книга под наслов „С-точка: феминистичката потрага по среќа“ (во оригинал The H-Spot: The Feminist Pursuit of Happiness) авторката Џил Филиповиќ, адвокатка и активистка, оди чекор понатаму во дискусијата за тоа дека жените законски и општествено треба да се еднакви со мажите, и поставува едно посуштинско прашање: што ако целта е жените да бидат едноставно посреќни?

„Секое зло за добро“, вика нашиот народ. Но исто така и - „Многу арно не е на арно“. Некаде по истата патека се движи и клатното на среќата и несреќата во оваа древна кинеска приказна. 

Како што ни е полесно да со помириме ако сме нерасположени на облачен отколку на сончев ден, така е полесно да нè дрма депресија кога сме опкружени со смајлија и радио водителки кои уште рано сабајле се егзалтирани од среќа што почнал денот. 

Човекот три децении пишувал пораки за колачи кои неговата компанија ги произведува 4,5 милиони дневно. Ама дури и нему му снемало инспирација. Или пак му се паднало „форчн куки“ на кое му пишувало - „Батали тоа мудростите“.

Една уникатно данска дилема: ако Данците се на прво место во светот по среќа и задоволство од животот (а се, според најразлични истражувања), зошто тогаш не се на последно место по бројот на самоубиства? Една од причините е што е многу поголем товар да живееш несреќен, во место каде што сите се среќни. Ама има и друго.

Без сомнение, некои работи што ги среќаваме додека шетаме низ природа се многу таинствени. Предизвикуваат и некои од најсилните чувства кај нас. Има луѓе кои имаат разни фобии од нив и се плашат и да погледнат во нив, други кои се поофанзивни и ги ништат кај и да ги сретнат, трети кои со сласт шират приказни за нив без никаква основа, но и такви кои ги гледаат само преку некаква корист. Јас лично не сум во ниедна група.

До сега Загмајстер го познававме како дизајнер на корици на албуми на Лу Рид, Стоунси, Дејвид Брн и Пет Метени. Австриец со постојан дом во Њујорк, тој деновиве е актуелен со изложба посветена на општочовечката потрага по среќата, поставена во Музејот на применета уметност во Франкфурт. 

Колку чудна, толку и среќна парада на голманот Рафаел Робаљо за време на мечот меѓу Глорија и Интернационал во Гаучо првенството на Бразил.

Сиромашни има секаде. И никаде тоа не е баш убаво. Меѓутоа, најсиромашните Американци умираат многу помлади од најсиромашните луѓе во Костарика. Тоа е факт кој збунува многумина во САД а не може да се објасни само со бројки. На оние што биле на двете места им е јасно зошто е тоа така.

Родена е неколку месеци пред Илинденското востание. Пуши цели 95 години по 30-тина цигари на ден. Вика дека е битно да не се секираш.