Деновиве (и не само деновиве) кај нас е актуелна темата со расфрлањето отров по улици со кој се трујат уличните животни. Но во екстремни околности низ историјата луѓето се решавале сами да ги еутаназираат своите миленици. Оваа книга зборува за една таква трагедија, која се случувала непосредно пред Втората светска војна.

Еден куп историски настани ги знаеме затоа што сме ги гледале преточени во филм, а не затоа што сме гледале документарни снимки од истите. Колку е голем јазот помеѓу овие две прикажувања на она што (наводно) се случило?

Холанѓаните со децении успеваат да работат на својот имиџ на толерантни и лежерни луѓе кои си бркаат работа и не се мешаат во туѓи животи. Па сепак, малку е чудно како масовно се заборава дека само до пред 70 години и тоа како се мешаа; со војска, окупации и масовни убиства. Сè за тија пусти пари.

Вознемирувачка, ама издржана лекција по историја: нова книга тврди дека ретките случаи на еднаквост од глобални размери била постигнувана исклучиво во времиња на големи кризи, кога на Земјата шетале четирите јавачи на апокалипсата (кои додуша ширеле несреќи главно во женски род): глад, смрт, војна и освојување. Зарем до ова дереџе дојдовме, да се надеваме на апокалипса?

Македонците денес живеат во минимум две крајно различни истории. Што од тоа ќе остане во сеќавањата, како колективната меморија ќе го фотошопира истото и како ли за две три децении тоа ќе им изгледа на оние кои се сега мали.

Концептот влегол во секојдневна употреба во 1660-тите. Британското кралско друштво, основано во ноември таа година, објавило дека ќе се занимава „само со факти, не со објаснувања“.

Ако е точно дека „една слика е илјада зборови“, тогаш и моќта таа да излаже е пропорционална на оваа математика. Ова е откриено прилично рано во историјата на фотографијата, а масовно се користи и денес.

Вчера, 26.01, во интервју за Фокс Трамп изјави дека ИСИС се „подли, гнасни стаорци“. Со тоа само се надоврза на традицијата на антропоморфизација на овие сироти суштества. И тоа не би било необично ако истото важи и за другите глодари. Ама не, глувчињата се слатки.

Што кога во градот постоечките гробни места не се доволни, а често фаќа епидемија на заразни болести? Се отвара железничка пруга до најблиското соодветно место, а живите прават еднодневни „екскурзии“ за да ги закопаат своите мртви. Или барем така било во Британија при крај на 19 и голем дел од 20 век. 

Како ви звучи кога нешто е опишано како елитно? „Елитен ресторан“, „елитна гимназија“. За некого оваа придавка е сигнал за посебност која мотивира. За други асоцира на некакви замислени олимписки височини, класна поделеност и недостапност. Антиелитистичкото чувство во САД ја одбележа изминатата година, а „елитно“ стана еден од најнепосакуваните епитети, пишува Њујорк Тајмс.

Имало и времиња кога „ти си една обична нула“ никого не би навредило. Затоа што нулата едноставно - не постоела.

„Ова е кинеско писмо за среќа. Веќе 8 пати го има обиколено светот. Не е шега! Испрати 20 копии, и во наредните денови ќе добиеш добри вести. Не праќај пари, затоа што парите не купуваат среќа.“

Човечката коса е чудна материја, истовремено и отпад и скапоцен производ. На местото каде паднало само едно влакно од главата на Буда е изградена златна пагода - ама ако најдете едно влакно во јадењето, тоа е грозно. Перчиња коса се чуваат и како спомен од бебиња, и како реликвија од умрени. Без оглед дали е фетиш или суровина, косата раскажува многу приказни.

Од древните грчки оргии и вибраторот на Клеопатра полн пчели, преку смерните викторијанци, до сексуалните вештини на Индија, нашите (човечки) сексуални копнежи и реализирани ќефови отсекогаш биле разновидни. Нов стрип напишан од познат сексолог ја следи не само историјата, туку и можниот развој на настаните на полето на физичкото општење.

На секој иборен циклус, кога ќе забревтаат изборните машинерии а страстите ќе почнат да вријат, нормален човек добива чувство дека се допира дното и дека "никогаш вака на било". А било. Не е од вчера констатацијата дека политиката е иста како правењето кобасици.

Потеклото на зборот „врева“ во англискиот (noise) е од латинското nausea, што значи лошење, болка. Во свет во кој звуци нè напаѓаат од сите страни, тишината е ресурс кој (се) продава.

Брунхилда Помсел работела во срцето на нацистичката пропагандна машинерија. Во интервју по премиерата на документарец за нејзиниот живот, таа тврди дека нејзиниот шеф, Гебелс, ни од далеку не бил чудовиште, а неговите вработени не знаеле за холокаустот.

Разликата помеѓу катастрофи предизвикани од ентитети кои не можат да бидат одговорни за нивните последици, и такви за кои се виновни луѓето, е важна тема во историјата на филозофијата. Ваквата поделба претпоставува дека светот на „вишите сили“ и оној на човекот се независни, и дека постојат два типа зло, природно и морално. Kласично „иле“ кога треба некој да се оправда, од доцнење на работа, до жртви во земјотрес или поплава. 

Древните Олимпијци немале такви хемикалии какви што им стојат располагање на денешните спортисти, но тоа не значи дека не мамеле. 

Само што сте станале а веќе се чувствувате изнемоштено? Сите околу вас делуваат ко папсани, без елан, ментално и физички стресени? Не го обвинувајте „современото темпо на живот". Уморот е со нас откако постоиме како вид.

Една подзаборавена група француски економисти од 18 век, теоретски но и практично ги поставила основите на она што денес го знаеме како слободна трговија и државна дерегулација. Иако звучи како достигнување, тоа е така само ако се изземат милионите жртви на трговијата со робови, кои се неодвоиво поврзани со приказната за настанокот на современиот капитализам.

Звукот може да биде силно оружје, како на протестни маршеви или активистички собири, кога служи за промоција на некоја благородна идеја и за сплотување. Но што е со онаа музика која се користи за тортура?

Детската фасцинација од тоа да свртиш телефон и да чуеш глас од другата страна постои и денес, но целата постапка сега е толку олеснета, а мобилните толку достапни, што возбудата бргу спласнува. Во „наше време" беше поинаку.

Оваа недела е парадоксална за ФЦ Цирих и ФЦ Лугано, двата клуба кои се на дното на Швајцарската Супер Лига. За четири дена ќе знаат што се, полковници или покојници.