„Дедкетинг“ или мртвомачкосување е политичка стратегија при која во јавноста намерно се пласира шокантна најава за да се сврти вниманието од реални проблеми или недостатоци во друга област. Ви текнува за што зборуваме, нели?
За тазе најавениот „ранинг мејт“ на Трамп во претседателската трка, Џејмс Дејвид Венс, биографските податоци велат дека е политичар, прв маринец-ветеран кој би се нашол на ваква висока позиција и сенатор од Охајо. Но неговата номинација имаше уште една логична последица - актуелизирањето на неговиот мемоар-бестселер од 2016, по кој е направен и филм.
По катастрофалниот настап на актуелниот претседател на САД, Џо Бајден, на дебатата со Трамп од 27 јуни, почна да отчукува часот пред тој да биде повлечен од кампањата или да сфати дека е време самиот да се прогласи за „поранешен“. Некои од неговите колеги - претседатели и функционери се имаат соочено со истиот предизвик, но реагирале различно.
„Беше еднаш во Шаолин“, „најреткиот албум на светот“, кој најпрвин беше продаден за 2 милиони долари на контроверзниот Мартин Шкрели, а потоа препродаден од Министерството за правда на САД како наплата на неговите долгови на дигитална платформа, ќе биде позајмен на преслушување во музеј во Тасманија.
77-иот Кан се одржува од 14 до 25 мај, а претседател на жирито е американската режисерка и актерка Грета Гервиг. Програмата содржи големи холивудски премиери, но и „помали“ филмови кои можат да изненадат.
Во својот инаугуративен говор, новата претседателка на Македонија, Гордана Сиљановска Давкова, му се заблагодари на поддршката на својот сопруг. До сега имавме „први дами“, односно сопруги на претседатели-мажи. Како би можела да гласи оваа титула обратно?
Во 2016, откако долго време неговото име беше споменувано во тој контекст, Дилан конечно ја доби Нобеловата за литература за тоа што создал „нови поетски изрази во рамки на големата американска песнопојна традиција“. Маргарет Атвуд имаше теорија зошто му била доделена токму нему, и токму тогаш.
Диверзитет, наука, доказ...Ова се само неколку примери на зборови кои се препорачува да не се користат во апликациите ако сакате да бидете финансирани од државата во областа на - да! - науката во 2018 во САД.
Американците си ги допираат мобилните во просек повеќе од 2600 пати дневно. Населението на САД прди околу 3 милиона пати во минута, но лајкува постови на Фејсбук околу 4 милиони пати во минута. Некако сме среќни што нема ваква статистика за Македонија.
Савитири Деви, обожавателка на Хитлер и на ариевскиот мит, од нејзината смрт пред 25 години беше ретко спомнувана. Но благодарение на подемот на екстремната десница, нејзиното име и слики почнаа сè почесто да се појавуваат онлајн.
Позната како „блекаут“, колажна или редактирана поезија, таа се создава од постоечки текст, со покривање/бришење/сечење на одредени зборови, по што тој добива нова смисла.
Сметан за француско национално богатство, Рошфор, кој почина на 87 години, вон својата земја сепак ќе остане запамтен како првиот избран да го глуми витезот од Ла Манча во адаптацијата на „Дон Кихот“ на Тери Гилијам.
Светов историски знаел да биде и поопасен и поужасен, ама тоа е мала утеха за некој кој денес е под постојан наплив на информации за терористички напади и природни катастрофи. Една нуспојава на оваа вербална врева околу овие теми е - што снемува зборови тие да се опишат.
Во својот говор пред Обединетите нации во вторникот Трамп се закани дека „целосно ќе ја уништи“ Северна Кореа доколку САД бидат присилени да ги бранат своите сојузници. Следеше бура реакции, од кои најживописните навреди на англиски дојдоа од неочекуван извор.
На овогодинешното доделување Еми, за многумина неочекувано, доминираше дистописката серија правена според роман на Маргарет Атвуд, која победи во пет од категориите. Често означувана како „научна фантастика“, таа е всушност спекулативна фикција, составена од работи кои историски веќе се имаат случено.
Вчера, 12.09, од печат излезе новата книга на Хилари Клинтон, „Што се случи“, која се однесува на последните претседателски избори во САД. Дали таа ќе влезе во пантеонот на големите политички мемоари или ќе биде уште една пост-политичка крава за молзење уште по некој долар, тоа е рано да се процени. Но она што е поинтересно е колку реално луѓето се интересираат за вакви изданија.
Во последно време ни се случува еден парадокс: додека слушаме дека веќе е роден првиот човек кој ќе живее вечно, и дека човечкиот век генерално се продолжува, околу нас се разболуваат и на млади години умираат куп познати и пријатели. Добро, кај е тој трансхуманизам што го зборите?
Како што пишувавме тука, Њујорк Тајмс во моментов живее едни од најславните моменти од својата историја, но кубури со пари. Во склад со планот за отпуштање вработени со отпремнина, по своја волја заминуваат и дел од истакнатите новинарски пера. Меѓу нив и Мичико Какутани, главната книжевна критичарка на весникот и добитничка на Пулицер.
Не е прв пат нешто што ни звучи исто толку глупо колку што стварно е (мелодиски, поетски, жанровски) да е ултра-мега-популарно. Ама не би било истражувачки доследно ако не се запрашаме - зошто?
Дали машина која (засега) не е способна за емоционални доживувања може да напише поезија која ја трогнува душата? Морничаво е да се признае, ама изгледа дека е доста блиску.
„Која светска метропола сте?“. „Кој тип италијанска паста?“. Ваквите тестови кои често знаат да искрснат на Фејсбук и наивно да бидат кликнати од досада, всушност не се толку наивни.