Некаде околу 21 часот конечно ја сместија на трауматологија. Само 6 ипол часа подоцна, без некој да ни се обрати како на луѓе, да ни објасни за што се работи и каква е процедурата што следи, не дај боже пак да нè утеши. Се прашувам што ќе се случеше ако дојдеше повреден човек кој живее сам и нема кој да дојде со него, да трча по ходници, да моли за ќебе, да моли за доктор, да зема резултати, да повика пријател, да плати за снимање...