- На 30 мај (четврток) во Паркот на франкофонијата, ќе се одржи втора дискусија за зборообразување, организирана од групата јазични ентузијасти „Зборци“.
- Организаторите информираат дека на настанот ќе разговараат со, Владимир Мартиновски, актуелен декан на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ при УКИМ; Весна Мојсова-Чепишевска, авторка и редовна професорка на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ при УКИМ; и Татјана Б. Ефтимовска, професорка, авторка и една од основоположниците на идејата „Зборци“.
- „На овој настан ќе се обидеме да откриеме што е всушност можно со зборовите. Ќе зборуваме за еволуцијата на јазикот и дали таа е привилегија на одредена група или е процес во кој сите ние можеме да учествуваме. Дали нашите најмлади ќе зборуваат македонски каков што ние го познаваме, или ние треба да го приспособиме нашиот јазик на новите генерации? Како да го задржиме автентичниот дух на јазикот, истовремено отворајќи го за нови идеи и влијанија? Дали новите зборови се резултат на нашата способност за адаптација во нови услови? Како глобализацијата и дигиталната ера создаваат нови јазични феномени што го трансформираат македонскиот јазик? Ќе разговараме за тоа како зборовите може да бидат огледало на општествените промени, на нашите надежи и стравови, на нашите стремежи и успеси“, стои во соопштението.
- По завршувањето на дискусијата ќе следи забава со DISCONINJA.
- Зрно фестивал годинава ја завршува со впечатлива изложба на двајца професори од Академијата за уметност од Нови Сад. Таа ќе се одржи во сабота, 6 декември, во 19.30 часот, во салата Империјал 2, во КИЦ-Скопје.
- Во единството на делата на Јелена Ковачевиќ Воргучин и Предраг Узелац се отвора расправа за природата на трагите што ние луѓето ги оставаме. Узелац ги фаќа лицата на секојдневието во сребро, во материја што тврдоглаво памти, како да го штити она што светот лесно би го заборавил без аплауз — лицата на привидно обични луѓе со скриени подвизи, водени од сопствена етика, скромно, претставувајќи контрапункт на јавното мислење и наметнатите, непроверени вредности на современото општество.
- Јелена, напротив, ги прилепува сликите за тревата, во ткиво што ја прима светлината како космичка храна, каде хлорофилот го чува споменот на мајката онолку долго колку што природата му дозволува да ја предизвикува судбината на сеќавањето. Во нивниот диптих се среќаваат две вистини: потребата и немоќта животите да се сочуваат од заборав…Среброто и тревата, постојаноста и исчезнувањето, човекот и сеќавањето — сè се среќава во вечното прашање: што од светлината останува, а што се враќа во нејзината тишина.
- Во среда, трети декември, од 18 часот, авторот Сашо Алушевски ќе постави изложба од циклусот „На Мајката земја“ – шума, во мобилната-монтажна галерија, во Паркот на франкофонијата во Скопје.
- Преку суптилна деконструкција на лисја, земја, камен и вода, сликите ја расплетуваат врската меѓу визуелното и физичкото. Материјата се претвора во знак, а фотографијата — иако фиксирана — упорно одбива да биде статична. Таа сведочи за својата ограниченост, нудејќи простор каде што претставата и реалноста се разидуваат.
- Во реализацијата се користени природни материјали и повеќе аналогни фотографски техники: цијанотипија, Ван Дајк, гумотипија и гумомаслена техника, колодиум, мордансаж и лумен процеси.
