- Актерот Жарко Лаушевиќ (63) почина денес, 15.11., по кратко и тешко боледување. Ова во име на семејството го соопшти неговата сопруга Анита Лаушевиќ.
- Тој беше еден од најпознатите југословенски и српски актери од втората половина на 1980-тите, чија кариера нагло беше прекината поради двојното убиство што го изврши по кафанска расправија во 1993 година, за што беше осуден на неколку години затвор во родната Црна Гора. По скратувањето на казната и помилувањето, се пресели во САД, од каде се врати прво со исповедната книга „Година ќе мине, денот никако“ (за која пишувавме тука), а потоа со уште неколку автобиографски дела, како и неколку улоги на телевизија и филм во последните десет години.
- Популарноста во Југославија ја стекна со улогата на криминалец во телевизиската серија „Сиви дом“ (1986) во режија на Дарко Бајиќ, како и во филмовите „Шмекер“ (1986), „Се случи на денешен ден“ (1987) , „Браќа по мајка“, (1988), „Битката на Косово“ (1989), „Кажи зошто ме остави“ (1993) и „Подобро да бегаш“ (1993). Во 1987 година, Лаушевиќ ја доби Златната арена за најдобар актер на филмскиот фестивал во Пула за неговата улога во филмот „Офицер со роза“. Меѓу бројните награди, Лаушевиќ ја доби и „Зоран Радмиловиќ“ за улогата во „Кањош Македоновиќ“ (1989) и Стериината награда за насловната улога во претставата „Свети Сава“ (1990).
- Џејн Гудал, чија доживотна работа како приматолог помогна во проширувањето на разбирањето на светот за однесувањето и емоциите на животните, почина на 91 година, соопшти нејзиниот институт.
- Нејзините теренски студии со шимпанза не само што ги срушија бариерите за жените и го променија начинот на кој научниците ги проучуваат животните, туку ги документираа емоциите и особините на личноста кај овие примати што ја замаглија линијата помеѓу луѓето и животинското царство.
- „Откритијата на д-р Гудал како етолог ја револуционизираа науката, а таа беше неуморен застапник за заштита и реставрација на нашиот природен свет“, се вели во соопштението. Гудал беше назначена за Дама на Британската Империја во 2004 година, а во 2025 година беше наградена со Претседателскиот медал за слобода на САД. Таа беше именувана и за Гласник на мирот од страна на Обединетите нации во 2002 година.
- Оние книги што јас и мојата генерација ги нарачувавме од Лондон, сега ги има на секој книжевен сајт. Веќе нема потреба да плаќате царини за книги од странство – сето она што лично сум го купувал како студент – сега го има бесплатно во ПДФ. И тоа е одлично: книгата е достапна. Друго прашање е што достапноста сама по себе – не мора да биде добра. Затоа што достапно е сè: од порнографија до дрога.
- Еве како доаѓавме до книги за испит во вчерашниот изумрен свет. Прво, си определувавме – колку денови ќе го подготвуваме испитот. Потоа, во група (сите што полагавме ист испит) одевме во НУБ (Народната и универзитетска библиотека). Тоа подразбираше да си планираш цело претпладне, некогаш и попладне – престој во библиотеката. Излегувањето од дома подразбираше и да си понесеш сендвич или пари за ручек. Подразбираше и да се качиш во градски автобус, па да патуваш најмалку половина час до библиотеката. Таму ја имаше сета литература за нашите испити, но книгите не ги даваа дома: мораше да се чита во заедничката читалница.
- Тоа ми е главната поента: можеш да учиш сам, дома, на компјутер. Но можеш да учиш и во друштво, во библиотека. Што е поубаво? За мене поубаво е второво, за моите деца – првото. Разликата е огромна: кога си во друштво, се смееш, кажуваш вицови, си помагате околу нејасните книжевни термини, а ако некој заборавил да понесе сендвич, делите. Во читалницата се запозна и еден пар (таа идна медицинарка, тој иден математичар), и набргу направија свадба. Кога си сам во соба не е така. И да склучиш брак виртуелно со некого, не знаеш како мириса кога седи до тебе во читалница.
