Добар број студии наведуваат дека не само што се лоши цените на виното, туку и разликата во вкусот на виното зависи од човек до човек.
Во 2008-ма студија објавена во Журналот за економија на вино, открива дека кога на луѓето не им била кажана цената на виното, тие "во просек помалку уживале во поскапите вина отколку во поевтините." Слично минале и експертите за вино, па студијата наведува дека не можеле да заклучат дека експертите повеќе преферирале скапи вина.
Во друг експеримент, критичарите вкусиле едно црвено и едно бело вино. Тие го опишале црвеното вино на начин карактеристичен за црвено вино, а белото го опишале на начин карактеристичен за белото. Единствениот проблем е што и двете вина биле бели, со тоа што на "црвеното" му била додадена боја за храна.
Сосема различна студија ја анализирала точноста на скалата од 100 поени создадена од винскиот критичар Роберт Паркер. Во истражувањето на критичарите им било дадено истото вино да го оценат неколку пати. Од нив само 10% успеале да му дадат оценка со грешка од (плус - минус) 2 поени, кај сите останати грешката била 4 поени (што за вино со оценка од 91 поен би можело да значи пад на 87 поени или скок на 95).
"За да го разбереш проблемот треба да разбереш што мислат луѓето под 'вкус.' Твоите сензори за вкус ти кажуваат за тоа дали една храна е блага, кисела, горка или солена, меѓутоа не постои еден збир на вкусови кој е еднаков на печена кокошка или свежи јагоди. Информациите од сите сетила ја формираат нашата перцепција за вкус," објаснуваат од Прајсекономикс.
Втор проблем е што и најголемите експерти за вино во светот (од кои во основа вината ги добиваат оценките), целата своја експертиза не ја базираат на натприродни сетила или способности да препознаат некој вкус, туку тие се подобро запознаени со процесите и вкусовите кои доаѓаат од различните процеси на правење вино, а потоа тоа го комбинираат со останатите вкусови кои е веројатно да се создадат во процесот.
"Она што овие студии ни го покажуваат е дека идејата дека нашиот вкус е константен, е само фантазија. Заради компликуваниот начин на кој го доживуваме вкусот - како спој на информации од нашите сетила, нашите очекувања и што мислиме за она што го вкусуваме - тој лесно се манипулира. Нашето уживање во добра храна е подобно на измами. Минатата година Европјаните со задоволство јадеа ќофтиња со коњско месо, без никој да се пожали се додека властите не го открија неговото присуство... Слободно земете вино од долната полица," порачуваат Прајсекономикс.
