Долгогодишната хистерија околу Русија, грижливо потпалувана од американските меинстрим медиуми и од НАТО пропагандата, ги втурна Американците во милитантно расположение, правејќи ги спремни „да се борат и да загинат“ за прекуоекански земји за кои до вчера немаа ни слушнато.
Сметан за француско национално богатство, Рошфор, кој почина на 87 години, вон својата земја сепак ќе остане запамтен како првиот избран да го глуми витезот од Ла Манча во адаптацијата на „Дон Кихот“ на Тери Гилијам.
Мала збирка од политички јасновидци кои јавно и гордо го ковертираа својот суд за државничката иднина на Доналд Трамп. Од утки на наши политички, медиумски и аналитичарски жреци би можело серија да се склопи.
Муабет со човекот кој две децении важи за совест на технолошкиот развој и e упорен адвокат на отворените кодови, отворените влади и сè друго што е 'отворено'. Тим О' Рајли ги предупредува своите Американци дека ако не се свестат, ќе мора да се помират дека Кина ќе биде лидер на оваа планета.
Светов историски знаел да биде и поопасен и поужасен, ама тоа е мала утеха за некој кој денес е под постојан наплив на информации за терористички напади и природни катастрофи. Една нуспојава на оваа вербална врева околу овие теми е - што снемува зборови тие да се опишат.
Како дел од програмата за протерување што е можно повеќе нелегални мигранти администрацијата на Трамп постави и кодошка телефонска линија на која анонимно можеш да пријавиш некој од оваа група. Неочекуван нус-производ на ова е бројот на луѓе што тајно пробуваат да ги депортираат роднините на својот партнер/ка.
Хју Хефнер, кој на 91 година замина по својата награда, беше порнограф и шовинист кој се збогати од мастурбaција, конзумеризам и искористување на жените. Остаре претворен во гротеска со капетанска капа, а почина како стаорец во вила која се распаѓа, со порно кое татни за време на неговите патетични оргии, пишува Рос Дутхат во колумната за Њујорк Тајмс.
Утехата на демократите е дека веќе е крајот на 2017 и се ближат меѓу-изборите за Конгресот во 2018, па за не така долго време "се додека успееме да избегнеме нуклеарна војна" претседателските избори во 2020 ќе бидат крајот на Трамп, пишува Пол Волдман во Вик.
Дали затоа што во секој момент може да твитне нешто што ќе заврши со смрт на десетици илјади луѓе, дали затоа што редовно игра по живци на јавноста со гранично расистички твитови или затоа што народ не сака да си легнува во паника од тоа што ќе твитне американскиот претседател во 4 и 20 сабајле, очекувањата на јавноста се дека Твитер ќе ја блокира и затвори сметката на Трамп. Е па, нема.
Во својот говор пред Обединетите нации во вторникот Трамп се закани дека „целосно ќе ја уништи“ Северна Кореа доколку САД бидат присилени да ги бранат своите сојузници. Следеше бура реакции, од кои најживописните навреди на англиски дојдоа од неочекуван извор.
Левицата во 60-тите ја прифати политиката на идентитети (човекови права на црнците, правата на ЛГБТ итн). Истовремено се оддалечи од работничките движења и стана технократска, идеолошки неутрална (види: Тони Блер). Со тоа левицата ја изгуби универзалноста и доведе до атомизација и фрагментација на самата себеси. Денес ѝ е потребна обединувачка тема, да се најде себеси со глобална визија.
За 1. октомври во Каталонија е планиран референдум за отцепување од Шпанија. Што ќе се случува тие денови и како после него ќе живеат Барселона, Еспањол, Жирона и 20 други каталонски клубови - не знае никој.
И покрај критиките за стереотипната слика за Балканот од автори како Марија Тодорова, Западот сè уште го гледа Балканот со предрасуди, од сликите за „српските влакнести мажишта“, па до Меланија како „невеста по нарачка“ и нејзиното „советско (?) југословенско“ потекло. Можеби нема уште долго да трае таквиот однос. Не затоа што Балканот се „прозападни“, туку затоа што Западот се „побалканчи“.
Ако продолжи како што е тргнато од Еми наградите 2017 ќе остане запаметено само тоа дека Шон Спајсер излегол на бина и кажал 17 зборови, кои излегоа дека се 17 зборови повеќе отколку прагот на толеранција на борците за сечии слободи и права на изразување.
На овогодинешното доделување Еми, за многумина неочекувано, доминираше дистописката серија правена според роман на Маргарет Атвуд, која победи во пет од категориите. Често означувана како „научна фантастика“, таа е всушност спекулативна фикција, составена од работи кои историски веќе се имаат случено.
Човекот е типичен анти-естаблишмент кандидат, колку што е анти-левичарскиот естаблишмент, толку е и анти-десничарскиот, и моментално најголемиот краткорочен проблем за републиканците е што мислат дека тие победиле на претседателските избори, објаснува во интервју за Лос Анџелес Тајмс, довчерашниот советник на Трамп, Себастијан Горка.
Успешно играјќи на подемот на крајната десница и резултати како брегзит и Трамп, Макрон низ целата претседателска трка против Ле Пен прилично добро успеа да ги камуфлира своите намери и планови за намалување на работничките права во Франција. Како што обично бива со нова власт, уште во првите денови од доаѓање на функција тој неповикано се фати да ги решава темите што никој не побара од него да ги решава.
Вчера, 12.09, од печат излезе новата книга на Хилари Клинтон, „Што се случи“, која се однесува на последните претседателски избори во САД. Дали таа ќе влезе во пантеонот на големите политички мемоари или ќе биде уште една пост-политичка крава за молзење уште по некој долар, тоа е рано да се процени. Но она што е поинтересно е колку реално луѓето се интересираат за вакви изданија.
Зошто јавните простори во САД треба да бидат исчистени од водачите на Конфедерацијата, додека во Британија и понатаму би останале исправени статуите на адмиралот Нелсон и Сесил Роудс, прашува уредникот на Њујорк ривју оф букс и професор по демократија, човекови права и новинарство на Бард колеџот, Иан Бурума.
