Ново издание на Институтот за македонска литература, „Тажачки песни од скопскиот земјотрес во 1963“ на авторите Ана Мартиноска и Жарко Иванов се однесува на еден траурен момент од колективната историја. Среде хаосот и болката на скопскиот земјотрес, еден фолклорист се одважил да го забележи она што денес претставува скапоцен документ за тоа како преживеаните се збогувале со своите блиски. Сега, 60 години подоцна, тие прв пат стануваат достапни за јавноста и тоа токму во момент на колективна тага.
Среде пустелијата на северна Австралија, во регион наречен „Никогаш Никогаш“ (сериозно), има населба која тешко дека би можела да се нарече град. Во неа до скоро живееле 11 луѓе. Сè до исчезнувањето на локалниот шегаџија. Доволно „штоф“ за документарец кој се прикажува на Нетфликс.
На 17.09 (недела) во Скопје започнува 11-тото издание на фестивалот Про-за Балкан. Помеѓу бројните интересни учесници е и режисерот на култните „Ко то тамо пева“ и „Маратонци...“ и автор на неколку книги кои повторно се вртат околу филмот. Во ова интервју тој зборува и за проектите кои се во тек, но и за таквите кои изгледа ќе останат неснимени, како и за својот однос кон сопственото дело, околу кое како што вели често се крева(ла) непотребна хистерија.
„Приказна за саксофонот“ е нова детска книга на брачен пар кој споделува голема љубов за џезот. Сликовницата е резултат на едно едноставно прашање - кој го измислил овој инструмент?
Деновиве низ светот (па и кај нас) премиерно се прикажува новиот биографски филм за „таткото на атомската бомба“. Малкумина знаат дека тој пред крајот на животот поминал десетина години на едно изолирано место во Карибите, пишувајќи поезија и пловејќи по заливите.
Неодамнешата одлука на училиште во Флорида да изврши притисок врз својата директорка да поднесе оставка, откако на час била прикажана голата статуа на Давид на Микеланџело, го зголеми интересот за ова дело. Но покрена и уште едно, поинтересно прашање. Зошто, побогу, неговиот, а и пенисот на голем број други антички скулптури е толку мал?
Ексерптите не можат да го потврдат постоењето на г-дин Електрико, чија изведба со меч на електрична столица од 1932 наводно го поттикнало интересот за пишување на славниот научно-фантастичен автор.
Како што во вестите сè почесто се слуша за различни необични вселенски објекти кои прелетуваат над глобалното небо, така искрснуваат и интересни приказни за исти такви виденија од минатото. Ова е дури од 1803-тата.
Филмот на Спилберг, кој неодамна доби пет Златни глобуси, меѓу кои за најдобар филм од жанрот драма, најдобар режисер и најдобро сценарио, е опишан како „полуавтобиографски“ и е базиран на детството и раната младост на самиот режисер и ко-сценарист.
„Најцврсто затворените врати се оние кои се ширум отворени", вели еден прастар запис од Тибет. Постои говор кој некој ќе го открие утре, а можеби и никој нема да се обиде да го пронајде.
Koга се во прашање стриповите, главно ги фаворизираме нам омилените Калвин и Хобс и xkcd. Но еден неправедно сме го прескокнале - Дилберт и неговите канцелариски авантури. Интервју со неговиот автор, по повод излегувањето на неговата нова книга.
Koга се работи за американската литература на дваесетиот век, постојано како да се вртат едни и исти имиња, за кои веќе знаеме и најситни детали од приватниот живот. На таа сметка, други пак се неправедно запоставени и речиси непознати во нашата средина.
На денот кога во нашиот градски парк ќе се одвива „Види музика, слушни слика, добиј книга" и во Белград ќе почне интересна акција за промовирање на читањето на јавни места.
Кога имал 12 години малиот Бернардо се гледал во огледало и се замислувал како Џон Вејн. Сега има 73, врзан е за количка, но сè уште го има стариот шарм.
Успехот на електронските картички од типот на Wrongcards, кои содржат саркастични а понекогаш и навредливи пораки до оној кому му се упатени, може да се објасни со малиот злобник во секој од нас. Но ова е поинакво - молиш некого да те хејта. Ама со посебно изработена разгледница само за тебе.
Замислете дека сте поканети на некаква мистериозна забава. Добивате знак на распознавање, рачен часовник, а на одредено место ве чека човек кој ќе ве однесе на едно чудно, „забрането" место - цистерна за вода.
Почна вака: во јули објавивме статија за фото-серија под наслов „Фиктивни оброци", во која се визуелизира храната во неколку славни светски романи, како Оливер Твист или Алиса во земјата на чудата.