По објавувањето на сторијата за шпанскиот дипломат кој спасил 150 македонски Евреи, дознавме за приказната на Соломон Адизес, еден од преживеаните од таа страшна 1943, кога бугарската војска од железничката станица во Скопје испратила повеќе од 7000 Евреи во логорот Треблинка.
За него сме пишувале и претходно. Делото се вика Organ²/ASLSP (As SLow aS Possible), неговата изведба е почната во 2001, а треба да трае до 2640. Местото е црква во Германија, и токму денес, 5.9., таму ќе се случи промената на следната нота. Не дека е за брзање, ама добро е да се знае.
Понекогаш во серии кои се за дрога, убиства и прељуба ќе се најде некој ситен, навидум страничен детал, кој овозможува симболичко толкување на целата содржина. Во случајов инвазивен вид птици, за чие постоење во САД е виновен - Шекспир.
Свесни сме дека во рубрикава често објавуваме текстови за некакви измамници или ликови кои целиот живот се обидувале (најчесто безуспешно) да се реобмислат себеси, оправдувајќи ги средствата со целта. Но во овие приказни има и нешто трогателно, во тој напор да се прикажеш како нешто што не си. Во случајов уште повеќе затоа што доаѓа од некој што денес би го нарекле „животен советник“.
Сме чуле за дресирани болви, за кокошки кои знаат математика (од филмот „Баладата за Бастер Скрагс“), за дресирани свињи кои се дел од историјата на циркусот и карневалите, ама едно нешто до сега немавме сретнато: дресирани алигатори.
20 години откако напишал книга во која тврдел дека стравот од смртта е тотално неоправдан, еден американски филозоф го менува мислењето, и тоа не само за смртта, туку и за смислата на животот. Вели дека дури сега, на 97, ништо не му е јасно.
Кокерот Флаш го спомнавме кога пишувавме за подзаборавената биографија на Вирџинија Вулф на ова куче. Она што не го знаевме е случајот со неговото грабнување, кој направил неговата сопственичка - позната викторијанска поетеса - да го отфрли татковскиот авторитет и да се омажи со својата тајна љубов.
„Најцврсто затворените врати се оние кои се ширум отворени", вели еден прастар запис од Тибет. Постои говор кој некој ќе го открие утре, а можеби и никој нема да се обиде да го пронајде.
Koга се во прашање стриповите, главно ги фаворизираме нам омилените Калвин и Хобс и xkcd. Но еден неправедно сме го прескокнале - Дилберт и неговите канцелариски авантури. Интервју со неговиот автор, по повод излегувањето на неговата нова книга.
Koга се работи за американската литература на дваесетиот век, постојано како да се вртат едни и исти имиња, за кои веќе знаеме и најситни детали од приватниот живот. На таа сметка, други пак се неправедно запоставени и речиси непознати во нашата средина.
На денот кога во нашиот градски парк ќе се одвива „Види музика, слушни слика, добиј книга" и во Белград ќе почне интересна акција за промовирање на читањето на јавни места.
Кога имал 12 години малиот Бернардо се гледал во огледало и се замислувал како Џон Вејн. Сега има 73, врзан е за количка, но сè уште го има стариот шарм.
Успехот на електронските картички од типот на Wrongcards, кои содржат саркастични а понекогаш и навредливи пораки до оној кому му се упатени, може да се објасни со малиот злобник во секој од нас. Но ова е поинакво - молиш некого да те хејта. Ама со посебно изработена разгледница само за тебе.
Замислете дека сте поканети на некаква мистериозна забава. Добивате знак на распознавање, рачен часовник, а на одредено место ве чека човек кој ќе ве однесе на едно чудно, „забрането" место - цистерна за вода.
Почна вака: во јули објавивме статија за фото-серија под наслов „Фиктивни оброци", во која се визуелизира храната во неколку славни светски романи, како Оливер Твист или Алиса во земјата на чудата.