Книга од (релативно) далечната 1990, која се осмелува да оди далеку во иднината. Дури пет милиони години од сега. И да претпостави како ќе изгледа светот тогаш.
„Што бе, Сачмо почнале да го ставаат врз цигари?“ - се изненадив кога на кафанска маса го видов тутунот на другар ми. „Не бе, налепница е, сами ги правиме“, ми вика тој.
Во интервју за Гардијан американскиот писател зборува за новата книга, различните облици на екстремизам и зошто тоа што ги загубил скоро сите пари е „некако фино“.
Во приказната за 12-те момчиња и нивниот нивниот тренер има сè што може да посака еден блокбастер: неизвесност, акција, херојство, среќен крај. Но по првичните муабети дека Американци се подготвуваат да ја адаптираат, Тајланѓаните велат дека нема да дозволат нејзино „обелување“.
Неодамна пишувавме за тоа дали бојата е физички ентитет, или е нешто што зависи од индивидуалната перцепција. Некој пак да ти имал песна токму на таа тема. За сината, која може да е и сива, и црна.
Двајца големи музичари доаѓаат до исти заклучоци за врската помеѓу музиката, времето и просторот. Едниот го образложува ова во форма на книга, другиот во интервју. Обајцата нè потсетуваат дека музиката, колку и да изгледа „езотерично“, е сепак врзана за материјалното.
Oдлична збирка раскази, која наскоро ќе биде промовирана на овогодинешното, 55-то издание на ДАФ - фестивалот на аматерски театар. Од страна на еден од „најозлогласените“ панкери во душа во екс-Југославија, Марко Брецељ. Претстави, промоции, концерти и - кликбејт! - еклери за пет денари. Разбудете го бунтовникот во вас и дојдете во Кочани.
Секој академски обид да се сугерира дека кожата на древните Грци можеби не била бела, туку барем нешто потемна, предизвикува контроверзи. Последната таква е поврзана со новата ТВ серија на Би-би-си, „Троја: пад на еден град“. Таму Ахил, Патроклo и уште пар ликови се - црни.
Во овој филм не се случува (речиси) ништо. На моменти e и досаден. Но сепак вреди да се погледне, и тоа заради две нешта - Џефри Раш, и приказот на тоа колку е проклето тешко да создаваш уметност.
Уметницата Рејчел Брин и поетесата Алисон Морз укажуваат на тешките услови за работа на текстилните работници, поттикнувајќи ги гледачите критички да се осврнат на својата потрошувачка на облека.
Бројните признанија од областа на книжевноста во светот веќе стануваат индустрија сами по себе. Но за нивниот квантитет има добра причина. И ние се приклучуваме, воведувајќи една лута.
„Просветителство“ ни асоцира на мртви бели мажи со перики. Но за Пинкер, вечниот оптимист, ова не е одамна минат и заборавен период од човечката историја, туку претставува збир вредности кои ги почитуваме и во 21 век, иако можеби не сме свесни за тоа. Да, а?
Можеби и не е ферски што вака ја опишуваме во насловот, но Мелати Сурјодармо експериментира со телото и преку своите перформанси предизвикува „концентрирано ниво на интензитет“ на сличен начин како и нејзината реална менторка.
Националниот музеј на американската историја Смитсонијан, како што гласи неговиот официјален назив, во својата збирка ја има шапката која ја носел Линколн вечерта кога бил застрелан, знамето кое го инспирирало Франсис Скот Ки да ја напише американската химна, а сега и „кристалот“ на Волтер Вајт.
Во сите заслужени фалби за албумот на Крсте некако ни недостасува една, која заедно со мелемот од глас и мерачката музика би го заокружила добитниот емотивен трилинг - текстовите на песните.
Овој месец една изложба на Пјеро ди Козимо, ренесансната верзија на Хиеронимус Бош, патува од Националната галерија на уметност во Вашингтон во Уфици во Фиренца. Тоа е само еден од бројните сликари на ренесансата кој во боите обилно користел жолчки од јајца. Њузвик поставува логично прашање - што ли правеле со толку преостанати белки?
Објавен на денешен ден, 8 јуни 1949, „1984" е еден од најзначајните романи во светската книжевност. „Големиот брат", „новоговор", „орвеловски" се асоцијации за репресивни времиња и режими, кои и денес се исто толку актуелни колку и во времето на појавување на книгата, која за малку никогаш немало да биде завршена.
По повод излегување на нов, обемен избор од нејзината поезија на англиски, кој ги вклучува и сите постхумно објавени песни, интервју со Шимборска од 1996, непосредно по добивањето на Нобеловата.