Голите диктатури - во форма на фашизам, комунизам или воени хунти - исчезнуваат од глобалната сцена. Пучевите и другите насилни средства за доаѓање на власт се реткост. Повеќето земји одржуваат регуларни избори, луѓето слободно гласаат. А демократиите сепак умираат, сега на поинаков начин.
Во петокот инвеститорите на Вол стрит почнаа да паничат и во ист стил го затворија денот. Првиот следен работен ден, понеделникот, паниката на американската берза се претвори во потоп, и денот беше затворен со намалена вредноста од над 1.000 поени, најголем пад во историјата на Дау џонс индексот. Нејасното е - како ова се случи?
Над 100 вработени на Фејсбук кои себе се сметаат за политички конзервативци се организираат во внатрешна група со цел да се справат со „нетолерантната“ култура на компанијата кон поинакво политичко размислување.
Компанијата соопшти дека ја укинува секцијата „трендинг’ во која своевремено полагаа големи надежи. Нивниот потег е признание дека и најсофистицираните алгоритми не се семоќни во одлучувањето што ќе се фати кај луѓето. Трендинг почна сè помалку да се користи а кога се користеше, беше проблем.
Книгата се вика „Дали на ангелите им треба потстрижување?“, а стиховите во неа се однесуваат на прашања поврзани со нацијата, сексот и вискито. Напишана е во 1970, откако Рид го напушти „Велвет андерграунд“.
На што точно оддававме почит цела мината недела? Колку што Џон Меккејн беше сакан и масовно почитуван во Вашингтон, земските сеќавања на него личеа како да комеморираат нешто многу повеќе од смртта на невообичаено почитуван сенатор. Како што многумина рекоа, тие во добар дел оставаа чувство како задоцнета служба за нешто кое почина на 8 ноември 2016 или на 20 јануари минатата година.
На 30-ти ноември во Вермонт ќе биде промовирана „Прогресивната интернационала“ на Варуфакис и Берни Сандерс, движење замислено како контра-тежа на „подемот на култот на ултра-националистички апсолутистички групи“.
Пред вчерашната вест дека Кембриџ аналитика засрамена од медиумите и напуштена од клиентите решава да затвори дуќан, е веста од средината на март дека некои од главните ликови во Кембриџ аналитика пак се погодиле да бидат во иста фирма со горе доле иста дејност која е отворена во август 2017.
Не постои добра идеја зад која не може да се затскрие секаква фукара. Особено онаа која е надмена и напувана. Овојпат за корените на американската либерална елита и нејзината актуелна состојба на свест во која најрадо би си ставиле фереџе од срам што на власт дојдоа „небањатите“.
Во саботата во 8 часот и 7 минути, се живо на Хаваи што има мобилен ја доби веројатно најзастрашувачката порака што може да му стигне на телефон, дека кон островот е истрелана балистичка ракета и секој под итно да бара засолниште. Ниту ракета беше истрелана, ниту островот беше нападнат, само било притиснато погрешно копче.
Не фигуративно, туку буквално. Туркање во автобус, непосакувано гушкање, дишење во врат - сето тоа се доживува како загрозување на личниот простор. Иако радиусот на ваквата територија се базира и на културата, потребата тој да се има (или да се препушти на друг) е длабоко еволутивна, вели нова книга.
Во САД денес не можеш да навредиш никаква групација освен Русите, кои како во најдобрите времиња на Студената војна, повторно се омилениот непријател на државата. Во земјата владее таква атмосфера во која дури и високи разузнавачки функционери не можат да се сетат што тоа Русите некогаш направиле добро за овој свет.
Саудиска Арабија, Јордан и Палестина, секој во одделни прилики, го предупредиле Израел околу зголеменото влијание на Турција во Источен Ерусалим, наведува израелскиот весник Хаарец.
Логиката е отприлика ваква: на луѓето им е потребно да веруваат дека постои нешто што раководи со нивните животи и им дава смисла. Оддалечувањето од доминантните религии не значи дека оваа потреба згаснала, туку само дека таа ќе си најде нови патишта.
Во најсрамните вести од минатата недела, кои едвај и да добија внимание од медиумите, Доктори без граници ја прекина својата операција за спасување мигранти на Медитеранот заради притисокот од европските нации, а посебно Италија.
Додека светската дипломатија и јавност се зафатени со проблемите околу Иран и Северна Кореја, овие два проблематични соседа ползат кон опасна зона во која и најмалото погрешно толкување, проценка или потег би можеле да доведат до вооружен судир, оценува американскиот магазин Крисчн Сајенс Монитор.
Знаете онакви видеа каде некој, како во старине слепстик комедии, се лизнува на кора од банана и се праи парче, а вие не можете а да не се насмеете? Нешто што е толку длабоко вградено во нас - склоноста да се ситиме на туѓата мака - изгледа нема ни географски, ни историски ограничувања. Подобро за бизнис, здравје.
Земјите кои за време на Студената војна беа на линијата на фронтот помеѓу САД и СССР, сега се потполно небитни и заборавени a деновиве им се случува тотален општествен колапс и масовен егзодус на населението. Чисто да се доежиме од онаа оценка на американскиот секретар Џон Кери дека Македонија е на „линијата на огнот“ меѓу Вашингтон и Москва.
Тоа што по изборот на Ердоган ќе се истуриш од навреди за турскиот електорат нема да го донесе посакуваниот ефект. Вината е кај демократските институции, пишува колумнистот на Гардијан, Сајмон Џенкинс.
Сосема спротивно на локалните искуства, по кои сè што не беше шарено се прогласуваше за небањато (што е само еден облик на простачка дисквалификација на оние што мислат поинаку; додади и сендвич во равенката и ете те тебе во елитата), Гардијан пишува за научна студија од Шведска по која „гадливите“ имаат склоност да се десничари со авторитарни тенденции.
Атлантик ја нарекува „дипломатија на ниски очекувања“ а во неа овој пат победи Северна Кореја која откако со месеци се закануваше со уништување на својот близнак држава, само затоа што испрати спортисти и навивачки, доби позитивен публицитет „кој требаше да биде резервиран за Јужна Кореја, која ја организираше, ја плати и е домаќин на Олимпијадата.“
Признаваме, за овој специмен немаме чуено ама се пријавуваме за негови апостоли и на првиот негов концерт во Скопје се нацртуваме во првите борбени редови. Да го видиме тој урнебесен свет кој го запознавме кај неговите Јутјуб коментатори. Се разбира, огромен дел од нив жестоко го тролаат, ама сепак, на која друга музичка ѕвезда, одушевен фан ќе му предложи: Џани, кењај ми на груди?!