- Штипскиот вљубеник во астрономија и воздухопловство Мики Трајчевски по цел ден талка по градот и собира храна, книги и весници. Потоа ги чита седнат на клупа во центарот на Штип или во своето отворено живеалиште покрај Брегалница.
- Летното живеалиште му се наоѓа под тврдината Исар, меѓу Брегалница и градското стрелиште, а зимското под големиот мост на реката, во близина на градскиот базен. Кревет му се картони и разни стари душеци што му ги даваат. Во последно време не е сам, негови состанари се десетина дабари*, кои се појавиле минатата година.
(* познавачите велат дека најверојатно се видри или нутрии, затоа што дабари во Македонија нема)
- Вели дека досега прочитал над 6.000 книги. „Опсесија ми се астрономијата и воздухопловството. Навечер кога легнувам на отворено, гледам во ѕвездите и така на мој начин воспоставувам контакт со нив“, вели тој.
- Трајчевски завршил средно образование во ЕМУЦ „Коле Нехтенин“ во Штип, потоа се преселиле во Лесковац, од каде што потекнувал татко му, кој бил воен пилот. По неговата смрт, на Мики му помагале роднини и така се запишал на Електротехничкиот факултет во Загреб. Таму изучил неколку светски јазици, но по две завршени години ги прекинал студиите, зашто, како што вели, сакал да биде слободен како птица.
- Џејн Гудал, чија доживотна работа како приматолог помогна во проширувањето на разбирањето на светот за однесувањето и емоциите на животните, почина на 91 година, соопшти нејзиниот институт.
- Нејзините теренски студии со шимпанза не само што ги срушија бариерите за жените и го променија начинот на кој научниците ги проучуваат животните, туку ги документираа емоциите и особините на личноста кај овие примати што ја замаглија линијата помеѓу луѓето и животинското царство.
- „Откритијата на д-р Гудал како етолог ја револуционизираа науката, а таа беше неуморен застапник за заштита и реставрација на нашиот природен свет“, се вели во соопштението. Гудал беше назначена за Дама на Британската Империја во 2004 година, а во 2025 година беше наградена со Претседателскиот медал за слобода на САД. Таа беше именувана и за Гласник на мирот од страна на Обединетите нации во 2002 година.
- Оние книги што јас и мојата генерација ги нарачувавме од Лондон, сега ги има на секој книжевен сајт. Веќе нема потреба да плаќате царини за книги од странство – сето она што лично сум го купувал како студент – сега го има бесплатно во ПДФ. И тоа е одлично: книгата е достапна. Друго прашање е што достапноста сама по себе – не мора да биде добра. Затоа што достапно е сè: од порнографија до дрога.
- Еве како доаѓавме до книги за испит во вчерашниот изумрен свет. Прво, си определувавме – колку денови ќе го подготвуваме испитот. Потоа, во група (сите што полагавме ист испит) одевме во НУБ (Народната и универзитетска библиотека). Тоа подразбираше да си планираш цело претпладне, некогаш и попладне – престој во библиотеката. Излегувањето од дома подразбираше и да си понесеш сендвич или пари за ручек. Подразбираше и да се качиш во градски автобус, па да патуваш најмалку половина час до библиотеката. Таму ја имаше сета литература за нашите испити, но книгите не ги даваа дома: мораше да се чита во заедничката читалница.
- Тоа ми е главната поента: можеш да учиш сам, дома, на компјутер. Но можеш да учиш и во друштво, во библиотека. Што е поубаво? За мене поубаво е второво, за моите деца – првото. Разликата е огромна: кога си во друштво, се смееш, кажуваш вицови, си помагате околу нејасните книжевни термини, а ако некој заборавил да понесе сендвич, делите. Во читалницата се запозна и еден пар (таа идна медицинарка, тој иден математичар), и набргу направија свадба. Кога си сам во соба не е така. И да склучиш брак виртуелно со некого, не знаеш како мириса кога седи до тебе во читалница.
