Има луѓе што во недостаток на друг одговор, или затоа што навистина им е смешно баш сè што ќе напишете, постојано ви одговараат со ономатопеи на смеење. Има тука ха и хе, па удвоени во хаха и хехе, но и поентузијастичното хааааа! Текст во Њујоркер ја анализира семантичката разлика помеѓу овие варијанти, кои не се баш наивни.
Основната единица на пишуваната смеа, за која знаеме од книгите и стриповите, вели авторката Ларсон, е „ха". Тоа е како Лего, градежен материјал од кој може да се конструира поелаборирана смешност. „Ха" е знак дека сте препознале виц, но и дека тоа е сè што тој заслужува. Така, тоа може да биде и навреда, ако оној кој сака да ве насмее имал поголема амбиција, но може да е и сосема доволно ако тоа било само патемна забелешка.
„Хаха", пак, е веќе смеење со почит. Тоа значи дека сте вистински развеселени, па дури и дека реално сте се насмеале на глас. Но три и повеќе „ха" веќе значи дека сте легнале на земја и удирате со рацете од егзалтираност, дека реагирате „од стомак", додека колегите ве гледаат во чудо. Но и за ова мора да бидете искрени. ХАХАХАХАХХА употребени премногу пати значи дека лажете дека воопшто сте го сфатиле вицот, или дека тој ви е смешен.
„Хе" е на спротивната оска од оваа хистерија, и обично има циничко-иронична конотација. Удвоено е уште полошо, и зависно од контекстот може и да е ситење, сеир, ароганција. Од друга страна „хихи" звучи некако детски, како кикотење кога си направил или си препознал некаква ситна беља.
Во англискиот, а веројатно и во некој нов, дигитален македонски на новите генерации, сигурно има уште голем број варијанти, покрај смешкачките емотикони, ROFL и LOL. Најбитно: смејте се од срце, макар и виртуелно.
