Затоа што нашата атмосфера има доволно низок притисок и ниско ниво на деутериум, така што нуклеарната фисија во воздухот не предизвикува водородните атоми да се спојат во хелиум. Тоа е причината зошто првото нуклеарно тестирање во 1945 не ја има запалено атмосферата и не ја проголтало планетата на која се уште живееме.
Затоа што Земјата нема скоро време погодено од силна геомагнетна бура, како настанот Карингтон од 1859, затоа што тоа би ги запалило електричните мрежи ширум светот, би предизвикало месеци без струја и истовремено би ги урнало системите за храна, транспорт и здравство.
Затоа што астероид ги убил диносаурусите после 170 милиони години доминација, туркајќи ја еволуцијата во поинаков правец, што пак за 60 милиони години довело до луѓе, повисока интелигенција, индустриска револуција и свет каде не секое суштество живее во постојана војна. Можеби диносаурусите никогаш не би стигнале до такво нешто?
Затоа што Земјата има заштитно магнетно поле кое нè штити од високоенергетски честички, кои инаку би ни носеле повеќе канцер и поголемо генетско оптоварување, можеби дури и би го правеле животот невозможен.
Затоа што јаството можеби е илузија, сè се состои од атоми што се движат низ празнина, нема вистински граници меѓу различните суштества, а идејата дека си истата личност како вчера е трик што ти го прави мозокот. Не е недвосмислено позитивна работа, но може да донесе мир на оние со екстремна егзистенцијална анксиозност.
Затоа што поради некоја комбинација на азотно ѓубриво, пензии, женски права, образование, контрацепција итн., до сега избегнавме катастрофална пренаселеност и можеби ќе се стабилизираме на бројка што приближно ја максимизира просечната благосостојба — и тоа без да се прибегне (главно) кон ужасни методи на присила.
Затоа што големи суштества како луѓето развиваат добро прилагодени одбрани од паразити, па тие не можат лесно да ги надмудрат. Ова ја прави паразитизацијата многу помал проблем за нас отколку за помалите животни — што е добро, затоа што паразитите се ужасни.
Затоа што иако сме еволуирале како безмилосни репликациски машини, некако се издигнавме над калта и сега работиме со културни „софтвери“ што се многу надвор од ригидната логика на теорија на игри - можеби имаме шанса да изградиме цивилизација што ќе ги скроти бруталните механизми што нè создале.
Затоа што едноставни, понекогаш и „старомодни“ техники, како практикување благодарност имаат силни научни докази зад себе, и токму затоа неколку земји имаат празник посветен токму на ова.
Затоа што дури и ако преминот од ловци-собирачи кон земјоделство го влошил животот, на крај донел индустриска револуција и модерно општество кое е несомнено многу подобро од животот на ловците-собирачи — што може да се види и по процентот на луѓе што порано умирале од насилна смрт.
Затоа што, дури и ако нема задгробен живот - што повеќето научно настроени луѓе го претпоставуваат - тоа не е идеално, но е далеку подобро од алтернативи, како на пример вечно мачење.
Затоа што можеме да развиеме технологии за производство на огромни количини енергија без емисија на јаглерод, и тоа баш во време кога имаме шанса да избегнеме најекстремни климатски сценарија без големи жртви во квалитетот на животот.
Затоа што некој чуден спој на околности се случил во Атина во 500 г. пр.н.е., па мал град од 250.000 луѓе ги произвел Сократ, Платон, Аристотел, Архимед, Евклид, Хипократ, Питагора, Тукидид, Херодот, Езоп, Солон, Перикле, Аристофан и Софокле — и дека можеби е можно намерно да создадеме такви услови на други места и да поттикнеме огромен човечки процут. (Делумно точно, некои од нив не се од Атина.)
Затоа што еволуцијата се сетила на трикот „љубов“ за да им служи на интересите на размножувањето - наместо, на пример, да нè пече живи секогаш кога нема да најдеме партнер или нема да ги нахраниме децата. Иако, да, постои вистинска болка што ја чувствуваат осамените луѓе.
Затоа што иако луѓето не можат да патуваат до други ѕвезди со органски тела, веројатно ќе можат да создадат вештачки интелигенции што ќе можат - и иако не е добро што можеби ќе нè убијат, барем е подобро од тоа светлината на свеста да исчезне кога сонцето ќе ја проголта Земјата за 7.5 милијарди години.
Затоа што живееме во свет каде идеите се неисцрпни и многу вредни, дозволувајќи ни да создадеме лекови, рецепти за леб без месење и техники за производство на полупроводници — подарок за идните генерации, барем додека не колабира цивилизацијата.
Затоа што постои апстракцијата „наратив“, што ни дозволува да го разбираме светот, барем делумно, преку хаотичниот процес во кој учествуваш кога го читаш ова — и дека светот е структуриран така што овие наративи понекогаш навистина можат да објаснат нешто.
Избор од шест вакви списоци кои се објавуваат секоја година на Денот на благодарноста од 2021 на следниов блог
